5 oktober 2023. A silver lining

Behind every cloud there is a silver lining. Na het scootmobiel omruildebacle van afgelopen maandag, gisteren rond de middag een onverwacht telefoontje van een andere medewerker. Ik ben wat vroeger dan afgesproken, kan ik langs komen om de scootmobiel om te ruilen? Wel u bent twee dagen te laat, maar u treft het ik ben thuis. De omruiler had toen hij arriveerde e.e.a. nagetrokken en bood zijn excuses aan voor het feit dat de firma mij niet had gebeld dat de ruil was uitgesteld. Met de positieve indicatie van de WMO op zak besloot ik verder geen stennis te maken, de omruiler was een welwillend mens die doet wat hem wordt opgedragen. Maar wat ontwaarde mijn oog toen de vervangende mobiel werd voorgereden. Jawel, halleluja, jipperdepippie, luchtbanden!! Echte luchtbanden die je gewoon lek kunt rijden, maar een zee aan comfort in vergelijk met die harde plastic bandjes waar je elke kiezel, elk ongelijk tegeltje, elk obstinaat obstakeltje voelt. Ja sorry meneer maar dit is een oudere uitvoering van de mobiel die ik meeneem zei de omruiler nog. Ik vertrouwde hem toe dat de firma mij in dit geval lucht mocht verkopen. Ben vandaag op die luchtbandjes met wel 15 km. per uur naar de boulevard in Egmond gereden, koffie gedronken op mijn vertrouwde adresje, bij het strand gekeken, dwars door het dorp gecrost en een heerlijke hotdog gegeten als kers op de luchtbandjestaart. Houd je van de straat, mooi niet dus!

Gisteren voelde ik mij ineens niet lekker. Druk op de borst, wat pijn in de kaak, tamelijk lamlendig. De huisarts kwam langs, constateerde na wat luisteren en metingen dat het naar alle waarschijnlijkheid boezemfibrillatie zou zijn. Een hartfilmpje kon dat bevestigen en een eventueel infarct uitsluiten. Eenmaal op de praktijk en na het filmpje bleek dat gelukkig ook zo te zijn, die fibrillatie dus. Wat aanpassingen in de dagelijkse medicinale braspartij hebben het gewenste resultaat. Samen met het onder de duim houden van het glucose niveau geeft dat wellicht zicht op nieuwe ronden, nieuwe prijzen, zoals de Egmondse safari vandaag. Ik merk dat ik iets sterker wordt en in huis soms mijn rollator vergeet. De huisarts was na het beluisteren van mijn longen en een gemeten saturatie van 97 niet ontevreden. Met alle overige capriolen zou je bijna vergeten dat je longkanker hebt.

Al met al opstekers na een behoorlijk stekelige periode. Verbazing, nieuwsgierigheid, maar vooral verwondering in dankbaarheid mogen prevaleren boven winterslaap, onmacht en horkerig gedrag. Dus vandaag een koptelefoon gekocht waarmee ik in de nachtelijke uren, als ik de slaap niet kan vatten of een gierende hoestbui mij belaagt, naar mijn favoriete muziek kan luisteren. Na regen komt zonneschijn!