“Mijn error dag” begint…

Vrijdag 24 november 2023

De zuster kwam dus terug met haar collega. Ik wist dat er iets niet goed zat.

Het werd al meteen duidelijk dat ze een hele duidelijke afwijking op de echo zagen.
Meteen werd ik doorverwezen naar de uroloog.

Half in shock ging ik met de zuster mee naar urologie. Wel erg fijn dat ze mij even begeleide daar naar toe.

Ik hoefde niet lang te wachten totdat ik bij de uroloog naar binnen kon.
Binnen kon ik al vrij snel mijn broek weer laten zakken. Door de hele schok kon ik mij hier niet eens meer druk om maken en liet mijn broek tot op mijn enkels zakken en ging op de ligbank liggen.
De uroloog was een oudere man, maar het maakte mij allemaal weinig uit. Met dit scenario had ik eigenlijk helemaal geen rekening gehouden.

Hij keek, en voelde even, en vervolgens kon ik mijn broek weer aan doen.
Aan het bureau werd mij duidelijk uitgelegd dat het om een tumor gaat. Het woord “teelbalkanker” viel.

Hij stelde mij wel heel erg goed op mijn gemak, en was erg duidelijk.
In alle rust vertelde hij dat er nu meteen bloed geprikt moet worden, dat ik daarna meteen naar huis moet om mijn spullen te pakken, en mij vervolgens zo snel mogelijk moet melden bij het Bravis ziekenhuis in Bergen op Zoom.

Een beetje beduusd vertrek ik bij de uroloog en ga richting het bloedprikken.
Tijdens het lopen app ik Agnes alvast snel en breng haar op die manier het (slechte) nieuws. Ze wordt gelukkig opgevangen door haar collega’s.

Bloedprikken ging ook snel en vlak daarna belde Agnes al. Ze zou meteen naar huis komen, om later met mij naar Bergen op Zoom te gaan.

En nu? Nog steeds een beetje in shock sta ik buiten bij het ziekenhuis. Ik was natuurlijk met de bus gekomen, en wist ook helemaal niet wanneer de bus weer zou komen. Toch al een gedoe met overstappen en zo. Het was op dat moment rond 12 uur.
Ineens dacht ik nog aan de busrit die ochtend. Ik had de auto van Chiel zien staan!

Ja, ik bel Chiel, dacht ik bij mijzelf! Chiel nam op en ik zei dat ik zijn auto had gezien en of hij mij zo snel mogelijk kon oppikken bij het Bravis ziekenhuis in Roosendaal en thuis kon afzetten.
Zonder vragen wilde Chiel mij graag helpen, en hij kwam vrij snel aangereden.

Chiel was buiten Agnes de eerste persoon die te horen kreeg wat er op deed. Hij moest echt wel even slikken.
Het was erg fijn om nu even een bekend gezicht te zien en de spanningen konden op die manier een beetje dalen.

Ik werk bij een stichting met erg veel vrijwilligers en heb toen met Chiel afgesproken dat ik hem op de hoogte zou houden, en dat hij dit dan verder zal communiceren.

En toen was ik gelukkig snel thuis en zag ik Agnes……daarna ging de error dag verder…..maar het volgende blog is een hoofdstuk daartussenin…