Spullen pakken en op weg!

Vrijdag 24 november 2023

Thuis eerst een kort moment even samen tot rust gekomen. Door “het hele gedoe” had ik inmiddels aardig honger gekregen, maar ik mocht vanwege de aankomende operatie niets eten….pffff.

We hebben zelf geen auto, dus ik heb eerst de deeltaxi gereserveerd. Dit kan namelijk minimaal 1 uur voor vertrek, dus dit moest zo snel mogelijk gebeuren!

Nu maar even het moment gepakt om mijn familie in te lichten via onze familie app. Dat was wel even een bommetje die ik liet vallen. Niemand wist immers van mijn ziekenhuis bezoek of mijn situatie. Waarom zou ik? Leek toch een kneuzing. Als ik het eerder had gezegd kwamen toch de onzinnige ballengrappen.
Even voor de beeldvorming…..in onze familieapp zitten….Agnes en Sebastiaan natuurlijk, Ma (Petra), Bart (broertje), Eric (broertje), Saskia (zusje) en Maurice (zwager).
Iedereen schrok behoorlijk natuurlijk!
Ik zou zaterdag met mijn broertje Eric nog naar de documentaire van Bassie en Adriaan in de Pathé gaan, maar dat heeft hij helaas moeten afzeggen…….allememaggies!

Daarna de rugzak er bij gepakt, de rugzak die we normaal gebruiken voor Geocaching, eerst alle spulletjes daarvan eruit gehaald.
Schone onderbroeken er in, tandenborstel, sokken, medicatie en mijn CPAP apparaat. De belangrijke dingen voor het aankomende momenten.
Vervolgens ook nog de rest van de belangrijke dingen……digitale “rommel”. Oplaadkabel voor mijn mobiel, bluetooth oortjes, mijn Anbernic retro console (wil ik ook wel een hoofdstuk over schrijven, mooi ding), ooh ja, en analoge puzzelboekjes.

Alles ingepakt en wachten op de taxi. Die kwam rond 14uur.

Eenmaal aangekomen bij het Bravis Ziekenhuis in Bergen op Zoom kon ik mij aanmelden bij de balie. Ik werd doorverwezen naar de achtste verdieping.
Hier werden we meegenomen naar vleugel F8.

Ik kreeg de laatste kamer, en het was een eenpersoonskamer. Heb van veel mensen gehoord dat ze dat niet fijn vinden zo alleen, maar ik vond het heerlijk!! Even geen extra prikkels.

Na wat uitleg kreeg ik mijn blauwe pakje die ik op mijn gemak aan kon gaan doen. Mijn boxershort kon ik nog even aanhouden.

Het was nu vooral wachten voordat ik aan de beurt zou zijn. Ze konden niet precies zeggen wanneer, maar het zou later op de middag worden.

Tijdens het wachten kwam er nog iemand van de apotheek om mijn medicatie door te nemen. Aangegeven dat ik dit in eigen beheer hou. Gebruik ook een app voor mijn medicatie, dus alarm voor inname, en medicijnoverzicht altijd bij de hand.

De anesthesioloog kwam ook nog langs. Ik wist al van te voren dat ik kon kiezen voor een ruggenprik of een algehele narcose. Omdat ik al zoveel prikkels had gehad die dag, had ik al ruim van te voren besloten dat ik voor de algehele narcose zou gaan. Met een ruggenprik maak ik immers nog steeds veel mee, even rust pakken leek mij veel fijner.

Toen er wat rust kwam ben ik eerst mijn collega Ton gaan bellen. Ton heeft een speciaal plekje in mijn hart en wilde het hem persoonlijk vertellen in plaats van dat hij het vanuit kantoor zou horen.
We hebben dezelfde humor en voelen elkaar goed aan.
Ton schrok best wel en wenste mij het beste. Was fijn om hem even te kunnen spreken.

Sebastiaan was ook behoorlijk geschrokken, maar is op school goed opgevangen gelukkig.
Toevallig had ik op de donderdag daarvoor nog met zijn leidinggevende bij de Jumbo gesproken. We merkten dat Sebastiaan een beetje overliep van binnen. Zo druk met school, werk en zijn vriendin. Ik was benieuwd of ze op zijn werk ook iets merkten. Er waren wel twee momenten geweest waarbij ze merkten dat het niet zo lekker ging.
Enige tijd geleden was de Jumbo overgenomen door het hoofdkantoor zelf, waardoor er nieuwe leidinggevenden waren. Zij waren niet op de hoogte gesteld door de oude garde over zijn ASS.
Hij moet altijd op een zaterdag werken van 7.30-13.00 en op een maandagavond.
Omdat ik net dat het gesprek had gehad schoot het mij eind van de middag binnen dat het helemaal niet handig is om na dit gebeuren te moeten werken. Hij loopt al bijna over.
Ondanks alle hectiek heb ik toen eind van de middag nog naar de Jumbo gebeld en mijn verhaal uitgelegd aan zijn leidinggevende. Vervolgens de vraag gesteld om Sebastiaan zaterdag maar niet te laten werken.
Er was volop begrip, super!

En toen kwamen de zusters voor mijn weg naar de OK!...