Kuur 4, de kuur zelf (3/3)

Dit stuk uit mijn blog is meer voor de mensen die zelf een kuur ondergaan. Ik ben iemand die goed alleen kan zijn maar ik merk toch dat iemand meenemen erg prettig is. Mocht je iemand zijn die meegaat of ken je iemand die een kuur moet ondergaan, ga gewoon mee, tijd is vaak het mooiste wat je iemand kunt geven. Het hoeft helemaal geen dag vol gesprekken te zijn maar gewoon de kracht van aanwezigheid is erg sterk en kan de dagen in het ziekenhuis een stuk prettiger maken.   

Daar waar ik voor de eerste kuur nog bang was voor de effecten van de chemo en het idee had dat ik in een ruimte met gasmaskers en groene zakken met doodshoofden toegediend zou krijgen merk ik dat ik in de vierde kuur al meer routine heb gevonden. Het is niet meer eng en onbekend maar iets wat ik “gewoon” weer even doe die dag. Het is wat het is wat het is en ik ga er gewoon weer doorheen.

Het eerste middel wat op de dagen toegediend wordt is Oxaliplatin. Deze loopt ongeveer 2,5 uur en daarvan merk ik nauwelijks tot geen veranderingen in het lichaam. Het tweede middel is Irinotecan en dit is toch wel de rotzak van de vier middelen. Ik kreeg dit keer een hele vreemde acute griepaanval. Na een anderhalf uur was deze klaar maar ik was allesbehalve in orde. Gekke spasmes in de spieren, zweten, misselijk gevoel, bleek zien, helemaal ruk. Het derde middel, Leucovorin (Folinezuur) loopt nog wat korter, drie kwartier tot een uur maar ook hier was het griepgevoel nog steeds aanwezig. Ik heb de tijd van het derde middel gebruikt om te mediteren. Toen ik klaar was en de Folinezuur was doorgelopen ben ik opgestaan uit de stoel en naar het toilet gelopen. Het grieperige gevoel was bijna helemaal verdwenen. Het laatste middel, Fluorouracil heeft in totaal 46-52 uur nodig om door de lopen. Deze krijg je dus in een soort bidon (infusor) mee naar huis.

Eenmaal thuis begon de spierpijn. Ik had na het eten een minuut of drie nodig om de eerste trap op te komen. Ik heb op bed nog tv gekeken en daarna een waardeloze nacht gehad. Niet eens van pijn of misselijkheid of bijwerkingen maar iedere keer als ik iets draaide trok ik aan het slangetje van de pomp en weer wakker. Moet ik plassen? Nee ik kan wel verder slapen… om er na een kwartier of half uur toch maar uit te gaan om naar het toilet te gaan. Daarna weer een uurtje anderhalf uur geslapen. Om vier uur half vijf vond ik het wel best en ben ik rondjes in de tuin gaan lopen. De spierpijn verdween compleet en sinds dat moment waren behalve de neuropathie, het vervelende gevoel in de vingertoppen, eigenlijk alle bijwerkingen weg.

Het is op moment van schrijven woensdag ochtend 5.00 en de infusor pomp is al bijna leeg. Als ik een gok moet doen is die vanmiddag om uurtje of 14.00 wel klaar om afgekoppeld te worden. Toch wel weer een bevrijdend moment. De stukadoors zijn helemaal klaar in huis en vandaag een lekkere dag rust voor het schilderen en sauzen op de benedenverdieping kan beginnen. En dan hopelijk met de vijfde kuur over een kleine twee weken weer een frisse woonkamer en keuken in huis.