Kuur 4, onder het tapijt vegen (2/3)

De opmerking of vraag die ik de afgelopen weken veel heb gekregen is of ik mezelf niet groter hield dan dat ik me voelde of dat ik dingen onder het tapijt zou vegen. Dit is absoluut niet het geval. Ik ben best open en eerlijk over de bijwerkingen maar dat zijn er gewoon niet veel. Neuropathie (gevoelige vingertoppen, tenen en keel) is sporadisch aanwezig. Een dag na de kuur is dat eigenlijk tot nu toe weer verdwenen. Ik moet niet met de handen in de vriezer blijven zitten maar verder kan ik goed koud drinken, eten en dingen vastpakken.

Dan is er de vermoeidheid op de donderdag na de kuur. Als ik de twee dagen nog aangekoppeld zit aan de Fluorouracil die dus 46 uur thuis moet nadruppelen dan voel ik me prima anders dan dat er natuurlijk wat onhandigheid aan het infuus zit wat ik al die tijd bij me heb. Maar zodra die losgekoppeld wordt op woensdagavond slaat de vermoeidheid erin. Op de donderdag lig ik dan de hele dag het liefste op bed of op de bank. Ondanks dat ik moe en futloos ben heb ik wel mijn conditie en kracht nog. Ik probeer namelijk wel gelijk te sporten maar als dat een brug te ver is die donderdag dan spring ik op de fiets. Blijven bewegen is erg effectief gebleken en ik ben ervan overtuigd dat dit ook bijdraagt aan de conditie waar ik nu in verkeer.

Dan is er nog het stukje misselijkheid wat ik af en toe heb. Het gebrek aan energie en misselijkheid kan ik goed opvangen met meditatie. Dit doe ik 1,5 tot 2,5 uur per dag. Als ik misselijk of moe de meditatie in ga dan voel ik me daarna echt een stuk beter. Het gekke is dat sommige meditaties die ik doe 45 minuten duren en ondanks het vermoeide gevoel val ik niet in slaap dus het gevoel moet wel uit de chemo komen.

Als ik bovenstaande bijwerking een cijfer moet geven is het slechts een 1 of een 2. Het is meer ongemak dan echt lastig en het duurt inclusief de chemo slechts 4-5 dagen. Meditatie is iets wat ik echt iedereen kan aanbevelen, zelfs als je niet fysiek ziek bent. Het trekt je even uit de dagelijkse gedachtepatronen en het zal je op den duur meer rust geven. Zelf was ik iemand die altijd behoorlijk rationeel kon denken en heel erg in het hoofd leefde. Door de meditatie is dat wel heel erg veranderd. Ik oordeelde veel, kon nooit echt in het moment leven, zat tijdens een gesprek in mijn hoofd vaak al ergens bij het volgende onderwerp en was erg rechtlijnig in mijn mening. Door de meditatie ben ik veel meer vanuit mijn gevoel en in het moment gaan leven en dat leeft toch een stuk prettiger.

Dus nee, ik voel me met recht erg goed. Ik probeer niets onder het tapijt te vegen of mooi weer te spelen voor de mensen om mij heen. In mijn vorige blogs deed ik het een beetje overkomen alsof dit mogelijk is voor iedereen maar ik besef me goed dat het emotioneel en fysiek erg moeilijk kan zijn om met deze ziekte om te gaan. Dit heb ik helaas met veel familieleden en kennissen meegemaakt. Ik heb mogelijk door mijn relatief jonge leeftijd een beetje geluk met de bijwerkingen maar toch is meditatie is iets wat ik iedereen kan aanbevelen om te proberen. Ik wil echt niet direct beweren dat het de ziekte ook echt kan aanvallen en dat het voor iedereen werkt maar ik geloof wel stellig dat het het pad wat we bewandelen tijdens de ziekte zeker verlichten. En het is ook iets wat je niet fout kunt doen. Ik hoor ook vaak dat mensen er geen tijd voor hebben. Het enige antwoord wat ik dan hoef te geven is, “pak de app schermtijd op je telefoon er eens bij….” en de discussie is voorbij. Dus probeer het eens zou ik zeggen.