Waar sta ik nu? (4/4)

Zoals eerder gezegd, ik voel me erg goed. Ik heb geen gevoel van angst voor het onbekende en wat er nog allemaal op mijn pad gaat komen. In het begin heb ik mijzelf duidelijk gemaakt dat er dingen zijn die ik wel maar ook niet onder controle heb. Wat ik niet onder controle heb is of de chemokuur daadwerkelijk gaat aanslaan. Volgende maand in september zal er een scan komen die veel duidelijkheid gaat verschaffen over de werking van de kuur. En die gaat spannend zijn.

Maar wat heb ik dan wel zelf onder controle en wat lan ik wel zelf doen? Ik blijf, hoe lastig soms ook, doorgaan met sporten. Conditie is een enorm sterke tool om je lichaam door een chemokuur heen te trekken. Een klein voorbeeld is dat ik tussen de eerste en tweede kuur een Port a Cath (PAC) heb laten plaatsen. Ik ging terwijl ik nog herstellende was van ingreep en narcose direct mijn tweede kuur in. Die tweede kuur heb ik zwaarder ervaren dan de mijn nu laatste derde kuur. Voor mijn derde kuur heb ik een aantal keren goed kunnen sporten en ik voel dat dit bijgedragen heeft aan de start van de derde kuur. Zelfverzekerd en het gevoel dat mijn lichaam tot veel in staat is ondanks de ziekte.

Zoals eerder genoemd is meditatie een enorme bijdrage voor me om mentaal in mijn kracht te blijven. Als ik me misselijk voel, last van hoofdpijn of vermoeidheid heb dan ga ik mediteren. Ik was altijd sceptisch over mediteren, het was me allemaal veel te zweverig. Maar daar heb ik me enorm in vergist want ik kan nu niet anders zeggen dat het een verrijking voor mijn leven is. Heerlijk om gedachtepatronen te doorbreken en jezelf, en je lichaam te overtuigen dat er veel kracht in je zit. Deze kracht straal je ook uit naar de mensen om je heen.

Een behandeling waar ik voor gekozen heb buiten het ziekenhuis om is Reiki. Ik besef me ook al te goed dat dit voor mensen als zweverig over kan komen maar als je je hiervoor openstelt dan zul je zien dat je ook hier heel veel kracht uit kunt halen. Het is grappig om te lezen dat medische onderzoeken altijd eindigen met de conclusie dat het nog niet goed genoeg onderzocht is en dat er daardoor onvoldoende bewijs is om vast te kunnen stellen dat het echt bijdraagt. Voor mij is het echt van enorme toegevoegde waarde.

Als laatste doe ik veel met mijn voeding. Ik wil niet als één of andere Sjamaan of Goeroe overkomen dus de aanvullende middelen die ik neem zal ik hier niet benoemen. Jullie mogen me altijd een privébericht sturen maar dit zijn dingen die ik niet zomaar wil adviseren en wat je altijd met je arts moet bespreken.

Ik leer mijn zoons altijd dat ze nooit op moeten geven en altijd moeten blijven knokken. Dat geld met sporten maar ook met school en alle andere dingen in het leven. Je kunt dan altijd met opgeheven hoofd terugkijken en trots zijn op datgene wat je ervoor gedaan hebt. Je zult dan altijd als persoon blijven groeien. Voor mij is deze ziekte natuurlijk de ultieme beproeving en zo vlieg ik het ook aan. Wat de uitslag van de scan ook mag zijn volgende maand, ik weet dat ik er alles aan gedaan heb en geprobeerd heb om in elk geval met opgeven hoofd terug te kijken op hoe ik de strijd met deze ziekte begonnen ben. En dat is ook wat mensen zullen onthouden. Een mooie levensles die je aan iedereen mee kunt geven.