Eerste chemotherapie
Nog niet volledig herstelt van mijn lymfklieroperatie en de eerste chemotherapie staat al voor de deur. Maandag 25 april moet ik mij melden in het AMC. Voor mijn gevoel gaan we nu echt van start, ik heb vertrouwen, ben strijdlustig en we gaan hier doorheen. Ik vind het mega spannend en kom erachter dat alles in dit traject de eerste keer spannend en gewoon echt niet leuk is. Gelukkig is mijn vriend mee en hij mag ook iets langer bij me blijven omdat dit de eerste keer is.
Eerst langs de oncoloog dan naar de gynaecoloog en daarna door naar de verpleegafdeling voor het starten van mijn chemo. Ik word hartelijk ontvangen maar zodra ik voor de glazen schuifdeur van chemokamer sta stromen de tranen over mijn wangen. De dame die meeloopt pakt mijn arm vast en zegt 'we gaan hier samen doorheen, je hoeft het niet alleen te doen'. Het is een kamer met 6 bedden waarvan 1 bed apart in een kamertje. Ik geef aan dat ik graag apart wil liggen, daar voel ik mij comfortabel bij.
Ik krijg uitleg over de medicatie die ze toe gaan dienen iets tegen misselijkheid en tegen allergische reacties. Ook mijn medicatie voor thuis wordt besproken en krijg een boekwerk mee zodat ik alles thuis nog eens na kan lezen. Het infuus wordt geprikt en daarna is het wachten totdat de medicatie is ingelopen en de chemo opgehaald kan worden. Dit wordt in de ochtend vrijgegeven zodra ze weten of mijn bloedwaardes goed zijn.
De chemo is binnen en ze sluiten de eerste zak aan, ik ben gespannen en hoop vooral dat alles met de baby goed blijft gaan. Het zien en voelen van de chemo die door het infuus zo je arm in stroomt is raar en onwerkelijk. Hier lig ik dan alleen en ik moet dit zelf ondergaan. De chemo brand zo nu en dan door mijn aderen en vind dat echt een naar gevoel.
Ondertussen krijg ik de meest lieve berichtjes binnen van vrienden en familie om te vragen hoe het gaat. Ik probeer ook wat afleiding te zoeken door een tijdschrift te lezen of een serie te kijken. Ik moet hier tenslotte meerdere uren liggen. De medicatie die ik krijg maakt me ook erg slaperig merk ik en voor ik het weet heb ik 2 uur geslapen. De 2e zak chemo wordt alweer aangehangen en die duurt maar 30 minuten, dan nog even spoelen en ik mag daarna naar huis.
Mijn vriend komt me ophalen ik voel me toch wel erg moe maar verder prima. We rijden naar huis en ik deel mijn ervaring met hem en bespreken zijn dag ook even door. Eenmaal thuis eet ik weinig en duik daarna mijn bed in. Ik neem alle voorgeschreven medicatie tegen de misselijkheid en hoop dat het goed werkt. De volgende dag voel ik me niet lekker, kort door de bocht is het te omschrijven als een goeie griep met flinke koorts. Ik moet vanwege de koorts toch even terug naar het ziekenhuis om mij te laten onderzoeken. Uren wachten op verschillende uitslagen is er gelukkig niks aan de hand. Ik mag naar huis op de voorwaarde dat als de koorts toeneemt ik direct terug moet komen. De dagen daarna blijf ik niet lekker maar de misselijkheid valt gelukkig mee. Na ongeveer een week voel ik mij weer wat fitter en kan ik weer wat dingen doen.