Het Beloofde Land
Er zit een man schuin tegenover me in de trein. Hij is wat onverzorgd, vettig haar, in zijn morsige maatpak en heeft ogen die alle kanten op gaan. Hij heeft een grappig hoedje op. Ik zie een Ohm teken op zijn hand getatoeëerd.
We wisselen blikken uit. "Gaat het?", vraag ik.
Ik ken hem verder ook niet. Waarop hij onverklaarbaar bozig wegloopt.
Ik luister naar t rustgevende geluid van de wielen op de bielzen.
Door het treinraampje zie ik de eindeloze boerenakkers met goudgele mais voorbij trekken. Er staat een boer, met een bolknak in zn mond, met blauwe overal en te grote klompen te schieten op n Grote Boze Wolf.
Dikke sigarenrook. Fluitende kogels, niet-vogels.
Het geeft me een somber gevoel. Wat een Klote uitzicht! Is dit.
Ik wil t woord Kanker niet gebruiken.
Nee dan t neukende paartje in de berm vorig jaar! Hij Broek op zn knieën. Zij Benen wijd. Zijn witte billen stoten op en neer in het ritme van het treingeluid; Vroem vroem, kling kling, pling, pling.
De treincoupe lag dubbel van t lachen. Sommigen keken beetje beschamend.
De bijzondere man die schuin tegenover me zat, zie ik wat rommelen bij de treindeuren heel stuk verderop, en dan soort van klimmen.
Kan niet goed zien wat er nou gebeurt. Benen bungelen.
Dan staat de trein stil. Het is stil.....Vreemd stil....
Hij is op de een of andere manier uit t kleine raampje van de snel rijdende trein gekropen.
T ging zo snel.
Ik tril en mn adem slaat op hol. Ik weet, hij is dood. Ik weet hoe hij is overleden....
De trein staat lang bewegeloos.
Ik lees Horrible Tango van Jan Wolkers.
Ik wissel een blik met de meid schuin tegenover me, die heel serieus kan kijken.
De trein staat uren stil....
Stilte
Ik zie een imposante bladervolle beukenboom met grillig Kankergezwel in het midden van haar stam. Maar zij trekt zich niks van alles aan, is relaxed. Laat haar lichte bladeren goud bestralen en bewaaien. Haar leven is prima zo.
Weer zo' n boom die alles ziet😌
De passagiers kunnen de trein verlaten en worden met bussen naar Amsterdam CS gebracht. Op een afstand zie ik de ambulances en politie. Wat een Klote uitzicht is dit weer. En eikels die t gaan filmen.
Ik zie zijn zijn vreemde gedaante nog voor me. In een kort kontakt als dat bij het vriendelijke supermarkt meisje. De niet goed glazenwassende glazenwasser. Het verlegen lachje van de nieuwe buurman aan de overkant. De korte flirt van emo-girl.
En nu vreemde reiziger die suicide pleegt. Ik zal t nooit weten....
Weg van hier.
Ik voel mijn huid klam, zompig en zweterig worden worden van alle chemokuren en misschien ook wel van de angst door de surrealistische dood van mn verwarde niet-vriend in de trein naar Amsterdam vandaag.
Het is te Vreemd, maar het is gebeurd. Ik doe maar net of ik die relaxte beukenboom met kanker ben, die ik zag. Of ben ik nu een boomhippie?
Mn CocaCola(the real thing) t-shirt is nat. Ik begin te boeren en scheten te laten. Ben licht misselijk. Dus neem als voorzorg mn anti-braakmiddel in en een blikje Cola.
Gooi de dekens en het t-shirt van me af en en val in slaap met Nick Drake:
Ohmmmmmmmmm
Krullie
Note:
Tegenwoordig zijn er geen bovenste treinraampjes meer. Ter voorkoming van dit soort suïcides.