Traumdeutung
Voor dat ik mijn diagnose kanker kreeg had ik een aantal opvallende dromen; Mensen met Kanker die ik voor de laatste keer op straat had getroffen en die in mijn dromen verschenen. Nog 1 keer die kop.
-Pieter.
Pieter was een barman bij cafe Scharrebier. Met zijn grijze dos haar, ronde brilletje en bruine ribfluwele corduroy broek. Altijd voorkomend, zelfs tegen de grootste blaaskaak. Ik hielp hem wel eens na afloop met het terrasje opruimen en kreeg dan een biertje. Hij bleek aan ernstige vorm prostaatkanker te lijden. De meeste mannen gaan dood aan de ouderdom en niet aan de prostaatkanker. Pieter niet...Ik trof hem bij de haringkar aan de Overtoom. We maakten een kort praatje. Ik besefte ik dat dit de laatste keer was dat ik hem zag.
Niets blijft.
-Boudewijn Snoeck.
Boudewijn werd ook wel de Burgemeester van de Nieuwe Oostenburgerstraat genoemd. Hij was mijn leuke buurman. Zo een die zich overal mee bemoeide. Met iedereen een praatje maakte. Ook al had je er soms geen zin in, omdat de zinnen maar niet stopten. We praatten over de misstanden van de woningbouwvereniging, zijn gezang in het Yiddisch koor: Mokum Alef.
Onder het genot van een biertje. Boudewijn had altijd lekkere biertjes!
Ik woonde inmiddels elders en hij kwam toen onverwachts bij me op visite. Hij zei dat hij strottenhoofdkanker had. Hij had slangetje door zijn neus, was vermagerd en er misten paar kiezen. Ik zei dat ik helaas een afspraak had. Hij vroeg aan me of ik bang was.
Een maanden later tref ik hem bij de Turkse Supermarkt aan het Beukenplein. Ik zat in mn winterse krakersdepressie en werd overvallen door zijn uitbundige vrolijkheid. Zijn behandeling tegen kanker was geslaagd! Hij was genezen verklaard. Zo stralend was hij.
Toen ik een een maandje later langs de Nieuwe Oostenburgerstraat fietste, wilde ik even langs bij Boudewijn maar ik bedacht me, want ik moest nog iets doen.....
De tijd gaat voorbij....
Dan hoor ik.....Boudewijn is dood, de kanker was teruggekomen.
Ga altijd langs.
In mijn derde en laatste droom stierf ik. Het vreemde was dat mijn sterven een soort van gezelligheid had. Met een grote glimlach!
Waren deze dromen, ik droomde nooit over kanker, waarschuwingen uit mijn onderbewuste dat ik flink in deze kankerzooi terecht zou komen?
Jung en Freud kunnen er nog een puntje aan zuigen.
Krullie.
https://www.buurtorganisatie1018.nl/nieuws-uit-1018/2021/5/30/boudewijn…
1 reactie
Zolang je er niks aan de hand is, dringt het zelden tot je door dat 1 op de 2 mensen dit krijgt. De schok dat je opeens even zielig bent als Boudewijn en Pieter...
Niene