Blij met mijn leven

Alweer 2 maanden geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Toch kijk ik bijna dagelijks wel even  hier, gewoon om te lezen hoe het met iedereen gaat, het voelt fijn die connectie te houden. Een maand geleden weer mijn bezoekje aan de oncoloog, alles stabiel, in ieder geval blijft de tumormarker rustig schommelen. Toch gelukkig deze keer de schommelbeweging weer naar beneden, die bevalt me het beste :)

En zo ben ik dan in een fase beland waarin ik me eigenlijk heel comfortabel voel. En dat voelt best gek om te zeggen maar is wel waar. Ik had al eerder een gevoel van acceptatie en berusting , maar dit gevoel heeft zich verdiept. Tegelijkertijd ben ik me er van bewust dat dat makkelijk praten is als het lekker gaat. Aan de pijnen die ik nog wel heb raak ik zelfs gewend, en is zeker goed te doen, vooral in vergelijking met wat het is geweest.

Heel lang heb ik me toch een soort buitenstaander gevoeld bij het gewone leven. Ik deed wel weer een beetje mee, maar had toch soms het gevoel dat ik er niet bij hoorde . Dat mensen naar me keken, ik voelde me zo heel erg een palliatief iemand waar mensen medelijden mee hadden. Dat zal vast soms wel waar geweest zijn maar zal zich voornamelijk in mijn hoofd hebben afgespeeld. 

Nu helpt het zeker dat ik in het laatste half jaar weer regelmatig lekker aan het werk ben. Dat geeft me zoveel plezier en voldoening. Het scheelt natuurlijk dat ik zelf kan beslissen of ik opdrachten wel of niet aanneem, ik doe alleen nog wat ik leuk vind. Maar ik vind heel veel leuk, dus moet ik wel oppassen niet teveel hooi op m'n vork te nemen.

En nu er toch een soort rust is ontstaan in m'n hoofd en leven voel ik ook dat ik gewoon heel  blij met m'n leven ben. Ik ben blij met de extra tijd die ik nu heb. En met mijn kwaliteit van leven, het onderwerp waar ik mijn allereerste blog over heb geschreven .Op dat moment geschreven met weerstand en onrust over alles. 

Hoe is het mogelijk, soms voel ik zelfs dat ik juist bof met hoe alles is gelopen. Ik ga niet zo ver te zeggen dat ik blij ben dat dit op m'n pad is gekomen. Want dat ben ik niet, ik had heel graag dat omaatje van 85  geworden. Maar deze laatste jaren hebben me toch ook veel gebracht en voel ik nu  een intense en diepe levensvreugde. Ik was even aan het zoeken naar een goed woord maar dat is toch echt wat het is, levensvreugde. En ik had nooit kunnen denken deze woorden eens te typen, in deze situatie. Maar ik ben blij met mijn leven, en dat voelt goed.

Liefs, Ingrid