Kleine ode aan de THC

Zit nu een beetje naar de titel die ik net typte te staren en te verzinnen hoe ik ga zeggen wat ik zeggen wil.. Want de woorden voor dit blog vloeiden als een stromend beekje door mijn hoofd gisteren, toen ik  THC had genomen maar het beekje stroomt nu even niet meer zo vloeiend als gisteren :))

Inderdaad, ik gebruik sinds een klein half jaar THC ( samen met CBD ) tegen de pijn, voor wat ontspanning in mijn lichaam, en om me te helpen beter te slapen want ik heb vaak in de nacht veel last van mijn pijnlijke lichaam. Uiteraard heb ik dit overlegd met de oncoloog en hij vindt het prima.

Hoewel ik in het verre verleden voor de geboorte van de kinderen zelfs nog heb gerookt heb  en ik graag een glas wijn mocht drinken voordat ik ziek werd ( nu veel minder, meer voor de gezelligheid soms ) heb ik nooit iets met THC te maken gehad , zelfs geen jointje. Dus ik moest toch wel een drempel over zo te zeggen. Maar omdat ik zoveel pijn had was ik bereid alles te proberen.

De oxycodon werkte niet ( voldoende) en andere pijnstillers ook al niet. Wel hield ik er hele bergen bijwerkingen aan over , nou ja, daar  heb ik al eens eerder in een blog over geschreven, mijn strijd tegen de pijn en hoe  daar mee om te gaan. 

Maar dat is nog niet zo eenvoudig, uitvinden hoeveel je moet nemen , werkt het of niet enz. Misschien door de uitgebreide metastasen ( gehele skelet ) of door een flinke gewenning aan de oxycodon of beide maar het bleek dat ik vrij veel druppels kon hebben zonder high te worden. Dat vond ik prima want dat was ook niet mijn intentie natuurlijk, het ging om de pijnbestrijding. Maar nu sinds een maand of 2 , toevallig of niet maar ook alweer sinds ik ben gestopt met oxycodon, wordt het soms een beetje anders in mijn hoofd. Dit zal natuurlijk wel een soort van high zijn maar ik ervaar het niet zo.

Niet altijd, het is elke keer een verrassing of het wel of niet gebeurt en het heeft geen invloed op mijn functioneren in het dagelijkse leven. Maar het is zoals ook geadviseerd wordt geen goed idee om aan het verkeer deel te nemen, gelukkig heb ik geen rijbewijs! Wat er gebeurt is moeilijk te beschrijven maar het lijkt erop dat ik bij herinneringen kan komen die ik vergeten was en die diep weggestopt waren . Ieder mens heeft vaste herinneringen die hij makkelijk voor de geest kan halen, je hebt ze al zo vaak voor de geest gehaald dat ze makkelijk oproepbaar zijn. Soms komen daar wat nieuwe herinneringen bij, zoals wanneer je een oude foto ziet die je lang niet hebt gezien of je hoort een liedje dat je lang niet hebt gehoord, een geur, noem maar , iedereen herkent dit.

Maar wat er bij mij dan gebeurt gaat dieper en verder weg, heel veel laatjes gaan er open en poppen er gezichten en  ervaringen op waar ik soms tientallen jaren niet aan heb gedacht. Het grappige is dat ik er regelmatig ook de gevoelens bij ervaar die ik toen voelde, zo bijzonder! En het zijn alleen maar positieve gevoelens  gelukkig, geen nare herinneringen. Ik ben het gaan zien als een kadootje dat ik mag ontvangen, een reisje terug in de tijd. Ik weet niet of ik dit ook zo zou voelen als ik gewoon gezond was, toch een beetje raar eigenlijk. Maar ik ben palliatief, geen idee hoe lang ik nog mee kan.  Ik heb dan misschien minder toekomst maar opeens een beetje extra tijd gekregen op een andere manier . Herbeleving van mooie momenten uit het verleden en herinneringen aan zoveel lieve mensen die ik in de loop van de jaren heb gekend.

Dus ja, toch een ode aan de THC die me helpt wat beter te ontspannen,randjes van de pijn afneemt, beter laat slapen en als 'bijwerking' mij wat extra tijd geeft ook al is het in het verleden!

Liefs, Ingrid