Verdriet en blijdschap op 1 dag

Vandaag ben ik wat aan het nasudderen van alle emoties van gisteren. Heb al heel wat mooie blogs gelezen van mensen die net als ik diep onder de indruk waren van het lotgenotencontact gisteren. Maar blijf toch wat rondhangen bij de PC merk ik, kom maar niet tot de orde van de dag.

Want het was nogal wat op 1 dag allemaal. In de ochtend  las ik op het blog van Frie dat Hanneke was overleden. Al een aantal weken wisten wij hier allemaal dat dat eraan zat te komen maar de schok was toch niet minder groot. 

Hoe kun je verdriet hebben om iemand die je nooit hebt ontmoet? Is het wel verdriet, of hoe zou ik die emotie dan moeten omschrijven? Ik heb haar wel nooit ontmoet, maar toch heb ik het gevoel dat we elkaar echt gekend hebben. Door haar blogs, haar bijzondere  gedichten, haar lieve reacties op mijn blog  en blogs van anderen, door de persoonlijke berichtjes die we af en toe wisselden. Het verloop van onze  ziekte lijkt op elkaar, daarom schreef ik haar als eerste aan vorig jaar hier op de site. Alleen was zij al verder in het proces en dat maakt het tegelijkertijd ook zo moeilijk. 

Daarna ging de dag verder, op naar Utrecht voor de High Tea met lotgenoten die ik ook al niet kende ( behalve Zweef dan) maar waarvan ik van meerdere mensen ook al het gevoel had dat ik ze wel een beetje kende. Het woord zielsverwantschap zag ik op 1 van de blogs vandaag al voorbij komen en zo voelde dat ook echt. Zoveel warmte en belangstelling voor elkaars verhalen en het is zo makkelijk praten als iedereen je gelijk snapt! .En het voelde ook wel een beetje als een geruststelling, die en die en die, ook palliatief maar die hobbelen ook nog door voorlopig. En natuurlijk gelukkig ook vrouwen waarbij de situatie veel gunstiger is, zo goed als genezen, behandeling gericht op genezing, ziekte blijft heel lang weg,enz.., dat kan natuurlijk ook!

Hoe dan ook , ik vond het een hele mooie en  bijzondere dag!  Zo fijn dat ik velen van jullie nu heb ontmoet, dank jullie wel allemaal voor wat jullie hebben gedeeld!

Liefs, Ingrid

P.s  En o ja, het blog over de twijfelachtige uitslag van een paar maanden geleden heeft een voorlopig happy end.  De tumormarkers die met een kwart waren gestegen zijn weer heel keurig gedaald . Het voelt als een vrijbrief voor de komende  3 maanden !