Voor mijn moeder
Lees overal op het moment natuurlijk over de Alpes d'' Huzes en Voor wie brand jij een kaars. En mijn lieve zus loopt de halve marathon in Rotterdam binnenkort en wil onder een bepaalde tijd lopen om haar streefbedrag van € 750,- voor KWF op te halen. Binnen no time had ze het bedrag bij elkaar, fantastisch hoe mensen reageren, ook nog met lieve berichtjes erbij.
Ik zat te denken aan , Voor wie brand jij een kaars, en dacht opeens aan mijn moeder. Mijn moeder overleed aan borstkanker toen ik 13 en mijn zusje 10 jaar oud was. Als ze nu geleefd zou hebben had ze misschien ook wel een blog gehad hier op kanker.nl en had ze blogs gewijd aan haar diepe angst om haar 2 jonge dochtertjes achter te laten en het enorme verdriet hierom. En hoe moest haar man het in z'n eentje redden, zorgen voor de kinderen en het huishouden? Ik bezie haar opeens met andere ogen, zoals ik naar de blogs kijk van jongere vrouwen die hun jonge kinderen moeten achterlaten, hartverscheurend vind ik het. Mijn kinderen zijn jongvolwassen en ik hoop nog jaren met ze mee te maken maar ik voel wel de rust dat ze geen kinderen meer zijn.
Het is vreemd een ander gevoel hierover te ervaren. Alsof we opeens zij aan zij staan, niet moeder en dochter maar lotgenoten ook zijn we. Ik zou haar moed inspreken en zij mij. Ik voel alsof ik haar opeens ook van van een andere kant bezie.
Dus brand ik een kaars voor mijn moeder, van mijn zusje en mij.
10 reacties
Ach lieverd wat mooi ,je raakt me diep hiermee ,je omschrijft echt jou gevoel en ik snap dat je jou moeder nu anders beziet ,en een terechte vraag kon je het nog maar aan haar vragen helaas is dat niet zo en nu heb jij zelf ermee te dealen en dat doe je bewonderens waardig maar hoe zwaar is deze wel niet ,jullie zijn nu nog meer een dan ooit jij en je mams ,echt heel mooi lieverd dan brand ik oa een kaars voor jou ,dikke knuff en heel veel liefs hes 🥰
Lieve Ingrid. Onverteerbaar en enorm zwaar en verdrietig wat je moeder toen heeft moeten voelen. En waar in die tijd ook anders over gesproken werd dan nu. Voel zo met je mee hoe het nu voor jou voelt. Ik hoop dat ook al zijn je kinderen volwassen, je nog heel veel herinneringen met hen mag maken. 🙏🙏🙏Dikke knuffel Dasje ❤️😘
Heel mooi verwoord en diep respect voor jou en je zus.
Lieve groet Wilma (Shadylaika)
Lieve Ingrid, ik voel het ook zo. Ben zooo blij dat mijn kinderen al wat groter/ouder zijn. Ze zijn nu 18 en 22, en ik weet dat ze het gaan redden als ik er niet meer ben. Hoe anders moet jouw moeder het gevoeld hebben ... en zoveel anderen ook nu. Voor al die moeders en vaders die hun veel te jonge kinderen moeten achterlaten, daarvoor zou ik een kaarsje willen branden🍀
Gezegd, gedaan.
Voor wie nog een kaarsje op De Berg wil laten branden, je kunt het vandaag nog doorgeven aan Dasje. Opbrengsten gaan uiteraard naar het KW F.
Succes Anja, Frieda en Hebe op jullie mooie tocht!
Wat een mooie blog heb je geschreven. Hij raakt me. Ik was bijna 10 toen mijn moeder overleed en mijn jongste zus 5. Ik denk nu veel aan haar, aan haar pijn en verdriet.
Ik heb ook verdriet dat ik mijn dochters moet achterlaten ooit, maar ben dankbaar ze 13 en 20 zijn , de tijd anders is en ik hopelijk nog net als jijheel lang een palliatiefje mag zijn zodat we samen nog veel gesprekken en mooie herinneringen mogen maken.
Dank voor je warme reactie.
Wij boffen inderdaad om in deze tijd te leven met onze ziekte. Om heel veel redenen, betere kans op genezing en als de ziekte toch niet te genezen is in ieder geval veel meer hoop om langer te overleven. En last but not least, veel meer openheid over kanker , vooral ook naar kinderen toe.
Ik wens ook jou nog hopelijk veel goede jaren toe met je kinderen!
Liefs, Ingrid
Hé lieve zus,
Wat lief... Tja en zoals ik op mijn actiepagina KWF aangeef, voel ik mij dan ook een boffert. Onze moeder, en veel familieleden....
Bij de eerste test op erfelijke borstkanker ontsprong ik de dans, bij de variant gevonden was het wederom weer niet ik die de persoon was die het erfelijke materiaal bij zich droeg. Als dan ook vanuit de statistieken ( 1 op 3), ik nog steeds mij gelukkig mag prijzen, is toch het minste wat ik kan doen, héél hard lopen om héél veel geld op te halen om te zorgen dat veel moeders en kinderen niet hoeven door te maken wat wij ( en alle kinderen groot en klein) doormaken met alle verhalen die hier bij vele zo bekend zijn helaas.
De uitdaging is gemaakt; de kilometers ben ik al aan het trainen en het moet toch wel heel gek zijn als ik voor het mooie bedrag dat inmiddels de €1000,00 gepasseerd is op 31 juli de halve marathon niet onder de 2 uur en 3 minuten ga halen. Heel hard lopen ook voor allen die dit lezen en niet lezen maar met elke euro aan onderzoek geholpen worden nu en voor hun volgende generatie!
Liefs Petra
https://acties.kwf.nl/fundraisers/petraruijgrok
💘💘