This Is My Life
Hoe komt het dat ik me opeens zoveel beter voel dan ik in lange tijd heb gedaan. Het is nog maar recent dat ik me zo voel, een krappe 2 maanden. Het is wel toevallig dat dat precies dezelfde tijd is sinds ik gestopt ben met oxycodon wat ik meer dan 14 maanden heb geslikt. Ik voel me zo meer mezelf dan ik in lange tijd heb gedaan dat het me soms bijna euforisch maakt. Ik heb een manier gevonden om met mijn pijn om te gaan en te accepteren dat dit bij me blijft.Ik heb blijkbaar ook een manier gevonden om mijn situatie te aanvaarden en toch ook vooruit te kijken in mijn ongewisse toekomst.
Ik begin ook terug te kijken en kijk met een soort verbazing naar wie ik was. Was ik dat echt, die vrouw die 20 kg was afgevallen en bijna niet meer kon lopen van de pijn? Was ik dat, die vrouw die opgehaald werd met een ambulance omdat ik niet meer kon zitten in de auto om naar het ziekenhuis te gaan? Was ik dat, die vrouw in de rolstoel op weg naar de W.C vanaf het hoog/laag bed in de huiskamer?
Maar ook, was ik dat, die vrouw die na maanden weer blij was voorzichtig wat te schuifelen in de keuken om een kopje koffie te maken. En ik was die vrouw die blij was met herwonnen vrijheid achter de rollator maar bij het kijken in de winkelruit naar mijn spiegelbeeld denkend, ben ik dat, die vrouw?
Ik was het wel, maar toch ook weer niet. Want ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik een rol speelde. Ik deed mee aan het toneelspel en iedereen om me heen ook. Dat is een hele vervreemdende ervaring.Mijn lichaam voelde alsof het niet van mij was. Alle lichamelijke sensaties waren anders en ik weet niet of dat bij iedereen zo is maar bij mij volgde dat emotionele vreemde er op de voet op.En ondanks dat ik me langzaam iets beter begon te voelen bleef dat gekke gevoel niet mezelf te zijn. Maar dat gevoel is dus sinds kort zo goed als verdwenen.
Vandaag hoorde ik op de radio het nummer , This is my life , van Shirley Bassey. Ik zocht het op YouTube even op en vond een geweldige live versie. In het midden van het liedje zingt ze , uit volle borst, kijk zelf maar, I've got so much love to give, Let me Live, Let me Live. Als ik het zo opschrijf stelt het niet veel voor maar als je het haar hoort zingen lopen de rillingen over je lijf.
De gedachte van een palliatiefje zoals ik ,nu het eindelijk weer wat beter met me gaat, Let Me Live, Let Me Live! Zou een goed clublied kunnen zijn voor het clubje palliatieven onder ons, Kamanido ( kapot maar niet dood) :))
This is my life, ik ben er tevreden mee!
( Fantastische outfit trouwens voor Koningsdag...)
8 reacties
Hi Ingrid
Ik vond dat het de laatste dagen stilletjes was rondom Yuko en was eigenlijk al een beetje ongerust .
Blij dat het goed gaat met jou en dat je het leven weer helemaal ziet zitten .
xxx , willy
Dank voor je lieve reactie Willy.
Lieve Yuki
Godsamme dan doet oxicodon veel met een mens maar wat geweldig van je dat je er mee bent gestopt ,je leest positief meissie maar ook als een ander mens die je was ik lees dat je op weg bent om je weg te volgen die werkt voor jou ,en je zet zomaar het lijf lied van me mams als ze bezig was in huis galmde shirley door t huis en zong zijzelf mee ,
Dikke knuff en liefs hes šš»š
Lieve Ingrid,
Wat fijn dat je zo opleeft. Ik vind oxycodon ook een verschrikkelijk middel. Heb daarna een tijd morfinesulfaat gekregen, met weinig effect en ook daar werd ik ook vreselijk duf van.
Nu slik ik celecoxib. Geen opiaat maar een NSAID. Speciaal geschikt bij botuitzaaiingen. En echt, ik heb minder pijn, vooral in mijn ribben. Volgens de dokter kan de pijn ook komen doordat er ontstekingen en vocht rond de tumoren kunnen ontstaan. Dit middel is ook ontstekingsremmend, dus ik vermoed dat dit bij mij een mede-oorzaak was van de pijn.
Je hoeft er niks mee, maar ik wilde het je toch melden.
Liefs,
Hanneke
Lieve Hanneke,
Ja, die pijn in de ribben weet wat . Maar wel goed te horen dat je minder pijn hebt. En bedankt voor de tip, dit medicijn heb ik nooit voorbij horen komen in die anderhalf jaar .Wat wel apart is omdat die pijn bij mij zo hevig was en oxycodon niet voldoende leek te doen. Maar ik onthoud het voor in de ( hopelijk verre ) toekomst.
Ik wens je een zo goed mogelijk weekend toe.
Liefs, Ingrid
Hi Ingrid
Altijd gehoord dat oxycodon een geweldig verslavend middel is . Maar blijkbaar ben je d'r dan toch vlot van af geraakt ?
Hoi Willy,
Nou, dat is het gekke. dat is dus helemaal niet gebeurd. Ondanks dat ik toch licht verslavingsgevoelig ben denk ik. In het verre verleden voor de geboorte kinderen gerookt en toch ook wel wat te veel wijn gedronken vrees ik. Maar bij oxycodon heb ik dat nooit gemerkt. Toen ik echt heel slecht was heb ik wel 120 mg per dag gehad. Toch heb ik zelf steeds de dosering willen verlagen i.p.v verhogen. En ik had geen moeite gehad hoor met hogere dosering krijgen. Denk dat ze bij ziekenhuis dachten, is palliatief dus maakt toch niet uit. Maar is misschien te negatief gedacht. Oncoloog vond het prima als ik af ging bouwen op eigen gelegenheid als ik het maar rustig aan deed. En is goed gelukt en ben zo superblij dat ik gestopt ben, alsof de mist is weggetrokken. Pijn is hetzelfde , maar omdat ik me mentaal beter voel beter mee om te gaan. Voor mij hoop ik heel lang geen oxycodon meer!
Fijn weekend toegewenst!
Zo fijn voor je!
Ik herken het je beter voelen door het afbouwen van de oxycodon van mijn nicht (fybromyalgie). Topper!