Zomer is voorbij, maar de zon breekt door vandaag

En zo is deze heerlijke zomer ten einde waarin ik zoveel heb meegemaakt , gedaan en genoten. Wat een verschil met vorig jaar zeg, voorlopig heeft dit fijne jaar het horrorjaar 2021 verdrongen! Maar daar kwam opeens de datum aan om bloed te gaan prikken en kijken of de Letrozol nog z'n werk doet en hoe het met de tumormarker er  voorstaat. Hoeveel blogs zullen er hier gewijd zijn aan hoe het voelt, de spanning die oploopt in de periode ervoor , de scenario's in je hoofd, de kriebels of erger in je buik...Natuurlijk vertelde ik mezelf dat ik me niet zo gek moest maken, ik heb me ondanks m'n gewone pijntjes prima gevoeld, veel gedaan, werk weer regelmatig maar toch , het was 5 maanden geleden..

Vanochtend naar de oncoloog geweest om de uitslag te bespreken en hoewel de tumormarker licht was gestegen( was eerder gebeurd en daarna weer gedaald) was hij erg tevreden. Bloedwaardes waren prima en mijn verhaal hoe het de afgelopen maanden was gegaan paste in het plaatje, ik mag weer 4 maanden wegblijven! De blijdschap die je op dat moment voelt is zo onbeschrijflijk, het is alsof op dat moment de zon doorbreekt en het leven je opeens weer toelacht. Ik mag nog weer even meedoen, zo voelt het. Februari, dat is nog zo ver, dat zien we dan wel weer.

Het slaat natuurlijk nergens op omdat ik tussendoor natuurlijk klachten kan krijgen of andere narigheid maar bij het naar buiten lopen vanuit het ziekenhuis voel ik me alsof ik een brief met stempel van hem heb gekregen, tot februari is het leven weer even helemaal  van mij. 

Vorige week de gezellige lunch met lotgenoten , zo bijzonder weer met elkaar te zijn, verhalen te delen, lekker te lachen, eten en drinken samen. Het voelt als een kadootje,  de vriendschappen die zijn ontstaan. We hebben dan wel kanker, maar we hebben ook elkaar en wat een steun geeft dat. 

Het leven, ik heb er nog zoveel zin in !