“Feestdagen”
Alle zogenaamde feestdagen van december hebben wij in het ziekenhuis gezeten. Van een feestgevoel totaal geen sprake..
5 december op de spoed de hele dag omdat René zo benauwd was. Ze waren bang voor een longembolie maar konden dat niet vinden. Uitgeput zijn wij uiteindelijk weer naar huis gegaan.
De maandag voor Kerst huisarts laten komen. Hij kreeg prednison en antibiotica.Hopend dat het zou helpen. Op de donderdag voor Kerst weer huisarts gebeld. Op de eerste hulp van Rijnstate terecht gekomen omdat Het Radboud de eerste hulp had gesloten vanwege drukte..
Kerst daar “gevierd” Wat hebben ze daar weinig begrip voor de situatie. Het is mogelijk onze laatste Kerst samen, maar er mochten maar 2 bezoekers tegelijkertijd komen. Was heel verdrietig en boos.
Net voor mijn verjaardag (30 december) stuurde ze hem naar huis. René vond het zelf te vroeg, maar het was volgens hen beter om thuis uit te zieken van het RS virus en longontsteking wat hij blijkbaar had opgelopen.
We hebben getracht nog iets te maken van mijn verjaardag met het gezin, maar hij kreeg de hele dag niets naar binnen en het werd steeds slechter..
Om 0.30 uur heb ik 112 gebeld en gevraagd naar het Radboudumc te rijden. Daar bleek hij naast het RS virus ook een bacterie te hebben en ook het griepvirus. En dat terwijl wij zo voorzichtig zijn..Oudjaarsdag volledig bij hem geweest in het ziekenhuis met onze jongste dochter. Mijn gebroken schouder is nog steeds niet hersteld. Wel rond 18 uur naar huis gegaan. Ik heb niets gehoord van vuurwerk of wat dan ook. Volledig uitgeput vroeg in slaap gevallen.
Eergisteren werd ik om 6 uur s’ ochtends gebeld door het ziekenhuis. Mijn hartslag meteen op 200. Hij had een slechte nacht gehad. Heel benauwd, lage bloeddruk. Of ik wilde komen. Ik kon alleen maar huilen toen ik naar mijn dochter liep. Wat kwam dat hard binnen..
Het was kritiek, maar het kwartje lijkt de goede kant op gevallen te zijn..alhoewel hij nog zoveel zuurstof nodig heeft nu en zijn bed bijna niet uit kan, zelfs de po-stoel kost teveel energie.
Hoop dat dit een herstelperiode is….
7 reacties
Wat een heftig verhaal! Heel veel sterkte toegewenst voor jullie allemaal! 🍀🍀🍀
Dank je Helma 🙏
Ach lieve schat wat vreselijk moeilijk voor jullie ,en wat hoop ik dat er nog wat herstel mag zijn ,hebben jullie hulp thuis anders is het misschien een goed idee om dat alvast in te schakelen jullie hebben het allemaal hard nodig om ontzorgd te worden ,bah wat naar in het ziekenhuis en onbegrip te krijgen dan voel je je totaal niet gehoord .
Heel veel sterkte en een dikke knuff hes 🥰🙏
We hebben beiden thuiszorg gehad (ik kon mezelf ook niet douchen met mijn gebroken schouder) Inmiddels lukt dat wat beter en heb ik voor mezelf de zorg stop gezet. Verder doe ik alles zelf met mijn dochter. Ik moet er niet aan denken dat mijn huis vol zou zijn met mensen nu.
S’ochtends doe ik noodzakelijke huishoudelijke dingen en s’avonds na het ziekenhuis duik in bed als het kan met een serie op Disney Chanel of een luisterboek van Storytel. Dit doe ik om mijn hoofd even rust te geven.
Ach wat verschrikkelijk!
ik hoop zoooo dat hij beter wordt😔ik weet niet wat ik moet zeggen…
maar weet dat iedereen hier met jullie meeleeft❤️
Dank je wel! Vandaag is de M-proteïne weer geprikt. Spannend…deze uitslag geeft aan wat weken zonder chemo gedaan heeft..
Hij krijgt een gesprek nog met palliatieve team en pijn team. Mijn jongste dochter wil het niet horen, zij hoopt nog op een wonder. Mijn zoon is het meest negatief en mijn zwangere dochter kan, net als ik, ook alleen maar hopen dat het ook voor hem nog dragelijk is.
Godsamme, dit krijg je toch niet allemaal bij elkaar verzonnen. Empathie schijnt als 'begrip' volledig verloren te zijn gegaan. Terwijl je toch met heel weinig voor anderen heel veel goed kunt doen.
Ik hoop met je mee dat dit de herstelperiode is. Ik kon ook letterlijk niets en ben er toch doorheen gerold. Het kán, dus waarom niet voor René..
Fingers crossed!
Lieve groetjes Hebe xx