Longaanval

Zaterdag werd René wakker met een verkoudheid, zijn stem was wat veranderd en hij moest een beetje hoesten.

Op zondagochtend heeft hij nog gedoucht (met wat hulp van mij) en hebben we visite gehad in de middag.

Na het avondeten werd alles in korte tijd minder. Hij werd meer benauwd en ging meer raar hoesten. 
 

Ik heb om 9 uur de huisartsenpost gebeld en na enig aandringen werd de ambulance gestuurd.

Die mannen zagen het meteen en twijfelde niet om hem mee te nemen. Nog nooit heb ik zoveel angst bij hem gezien en hem zo benauwd gezien. We gingen met zwaailichten met 160 over de snelweg en in Nijmegen, tegen het verkeer in soms, door rood. Mijn hart ging 200 en vond het verschrikkelijk spannend. 
 

Onze jongste dochter en haar vriend volgden de ambulance.

Op de spoed stonden 4 mensen te wachten op hem. Het voelde alsof ik naar een spannende aflevering van Grey’s Anatomie zat te kijken. Met het enige verschil dat ik soms ook een blik op mij gericht voelde.

Allerlei onderzoeken en middag in de nacht werd hij uiteindelijk opgenomen op de afdeling acute opname. 
 

Wat was ik blij dat mijn dochter en schoonzoon er ook waren, dat ik niet alleen naar huis moest gaan 😥

En nu is het woensdag, de dag waarop het eigenlijk de 1e dag van de 2e kuur had moeten zijn…

Gisteren is hij overgebracht naar Hematogie in het Radboud. Geweldig mooie kamer met de nieuwste snufjes. Waar de zoveelste bom viel. Het is een longaanval, mogelijk veroorzaakt door een longontsteking.En chemo is stopgezet, tot wanneer weten wij niet. En nog erger..de stamceltransplantatie gaat hoogstwaarschijnlijk niet door…te zwak hier voor….