Niet reanimeren.

Vrijdagavond vertelde mijn man dat hij ons iets wilde vertellen, maar het tegelijk aan mij en onze kinderen wilde vertellen. De tranen stroomde over zijn wangen en ik voelde zijn verdriet in heel mijn lichaam. 
 

En daar zaten we dan gistermiddag. Toen ik de deur van zijn ziekenhuiskamer sloot, vertelde hij, toch al zo kwetsbaar op zijn speciale luchtmatras en aan alle infusen, dat de artsen hebben gezegd dat reanimeren niet meer mogelijk is..

Maandag was die vraag gesteld en hij had meteen geroepen dat hij gereanimeerd wilde worden bij hartstilstand. En nu kwam een tweede bom, dat zijn ribben al te aangedaan hier voor zijn…juist terwijl hij letterlijk ALLES wil doen om zijn kleinkind nog geboren te zien worden. Dat hij dat wonder nog mag beleven.

En hoewel mijn hoofd zegt dat dit een juiste beslissing is, breekt mijn hart van verdriet…

 

7 reacties

Oo zucht, wat weer een verschrikkelijk bericht! En ja, natuurlijk hebben die artsen gelijk, maar ik vraag me toch iets af.. Krijgt jouw man behandeling met chemo, bestraling(en) of is dat nog niet bekend? Dat werkt botversterkend weet ik uit eigen ervaring...

We hopen van ganser harte dat jouw man de geboorte van kleinkind meemaakt! En dat hij er aub ook nog mooie momenten mee beleeft..

Liefs Hebe xx

Laatst bewerkt: 12/09/2022 - 20:24

Ach wat verdrietig dit er nu ook nog bij dat is wel erg hard vooral als een mens er alles aan wil doen om te blijven wat een schok is dit dan om te horen dat ze dat niet meer kunnen realiseren ,wat duim wens en hoop ik met mijn hele hart dat er nog iets kan zodat je lief nog opa mag worden en het allerliefste er ook nog deel van mag uitmaken ,voor jullie hele gezin een dikke virtuele knuffel en een warme lieve groet van mij hes 

Laatst bewerkt: 13/09/2022 - 16:19