14. Haat,- liefde relatie tot mijn boobs........

Ondanks mijn jonge leeftijd en korte lengte was ik al vroeg mentaal volwassen, ik droeg als jong meisje de zorg voor mijn zieke moeder en mijn jongere broer en had veel verantwoordelijkheden die niet paste bij mijn leeftijd. Anatomisch gezien liep ik behoorlijk achter, waar mijn leeftijdsgenoten al flinke rondingen kregen, stond ik blijkbaar achter in de rij, ik was platter dan plat. Zelfs mijn eerste BH een AA cup moest nog opgevuld worden met watten om het om er nog een beetje vorm in te krijgen. Ik heb mij zelfs tot God gericht, gebeden of hij mij alstjeblieft kon voorzien van een gevulde voorgevel. Klaarblijkelijk zijn God's wegen echt ondoorgrondelijk want toen ze eenmaal begonnen te groeien rond mijn 15e kreeg ik een behoorlijke voorgevel met cupmaat D, hij moet vast gedacht hebben "hier meisje neem en vraag niet meer". Al snel begon ik lichamelijke klachten te krijgen, rugpijn, schouderpijn om over de BH's maar te zwijgen, dat waren van die grote oma BH's niks sexy aan, die mooie leuke setjes waren er gewoon niet in mijn maat (ik spreek over 30 jaar terug). Naast de lichamelijke klachten werd ik mentaal ook steeds meer onzeker, ik was een wandelende attractie, had volop aandacht waar ik niet op zat te wachten, zo werd regelmatig aangesproken of ik geen rugklachten had. Ik werkte op zaterdag in een schoenenwinkel en zelfs daar zag ik de ogen, wijzende handen en handgebaren continu de revu passeren. Ondanks dat mijn borsten groot waren en feitelijk ook prachtig gevormd, voelde ik mij dood en dood ongelukkig daarom heb ik gekozen voor een borstverkleining deze is op vrijdag de 13e in 1996 uitgevoerd. Toen ik op de operatietafel lag voor ik de narcose kreeg gaf zelfs de plastische chirurg aan dat hij het zonde vond om in zulke mooi gevormde borsten te snijden, hij zei nog "als je mijn dochter was geweest had ik dit niet toegestaan" en voor ik het wist was ik weg...... ik ben er nooit op teruggekomen bij de arts maar achteraf gezien een ontzettende mafklapper hij moest eens weten wat mijn strijd is geweest. Ik heb nooit spijt gehad van de verkleining al vond ik het wel jammer dat ik geen borstvoeding meer kon geven al heb ik daartoe wel een poging gedaan het lukte gewoon niet maar ook daar had ik vrede mee. 
 

Het klinkt misschien heel gek wat ik ga schrijven, maar ik heb altijd een sterk ontwikkelde intuïtie gehad, ik noem het zelf altijd een sterk ontwikkelde innerlijk weten, een soort van stemmetje die altijd heeft geweten dat ik kanker zou krijgen. Ik geloof heel erg in de wet van de aantrekking, dus probeerde dit stemmetje altijd te negeren want dan zou ik het op mij afroepen..... maar toch, heb ik het altijd gevoeld dat dit moment zou komen. Toen in juni vorig jaar mijn zus de diagnose kreeg had ik er heel veel moeite mee ook omdat ze al volledig uitgezaaid was. Ik vond het heel raar dat haar dit overkwam, maar toen ik zelf ziek bleek te zijn kreeg ik dus eigenlijk de bevestiging van wat ik altijd heb gevoeld en op een of andere manier gaf mij dat ook wel rust. Ik denk dat dit ook de reden is waarom ik er goed over kan praten, veel rust heb in de situatie en waarschijnlijk al vele stappen verder ben in mijn proces omdat ik er onbewust altijd mee bezig ben geweest. 

Maar goed even terug naar de situatie zoals deze nu is, gisteren een gesprek gehad met de plastisch chirurg (PC voor het gemak) hij gaf aan dat er wel mogelijkheden zijn om vanuit mijn buik een A cup te creëren en dit kan tegelijkertijd met de amputaties van beide borsten. Deze methode wordt ook wel de DIEP LAP genoemd (Deep Inferior Epigastric Perforator) mijn eerste gedachte zijn zoveel vet en weefsel rondom mijn buik en dan alleen een A cup? maar hij gaf ook nog aan dat er mogelijkheden zijn om vanuit de billen, dijbenen en love handles wat weg te halen, daarom is het belangrijk dat ik eerst een CT scan laat maken van mijn buikstreek en benen, deze staat op 2 mei gepland in het MST in Enschede. Belangrijk is dat ze een goed beeld krijgen van hoe de aderen en bloedvaten lopen omdat bij de DIEP methode de aders verbonden moeten worden met de aders die in de borstkas zitten om de borsten doorbloed te krijgen anders sterven ze af. Het is een behoorlijke operatie omdat je op meerdere plekken wonden hebt, namelijk de buikstreek en borststreek, je bent er sowieso wel ff zoet mee. Hij gaf ook aan dat ik eerst de amputaties kon doen, expanders kon krijgen en daarna een reconstructie, maar heel eerlijk ik wil dit zo snel mogelijk klaar hebben om mijn leven straks weer op te pakken met een gezond lichaam, ik heb helemaal geen zin in meerdere operaties waardoor ik steeds weer uit de running ben, vind dit al allemaal te lang duren ik heet niet voor niets miss ongeduld. 
Dat ik sportief ben zag hij alleen maar als positief, hoe fitter ik de operatie in ga hoe sneller mijn herstel, dus nog maar ff flink aan mijn conditie blijven werken de komende maanden. 

Voor de geïnteresseerden, ik heb een filmpje bijgevoegd van de arts die de operatie gaat uitvoeren, hij legt hier alles in uit. 

Wat ik wel lastig vind is dat ik nu naar 2 ziekenhuizen moet, het oncologische gedeelte in het SKB en de operatie in het MST omdat ze de reconstructie niet in het SKB kunnen doen. Na de chemo zal de mamma poli in Oldenzaal het over gaan nemen omdat die oncoloog de amputaties gaat uitvoeren in het MST. Dus binnenkort ook weer een nieuwe afspraak met deze arts, ik word er een beetje tureluurs van maar snap dat dit allemaal door moet lopen omdat de operaties ook gepland moeten gaan worden. 
 

Maandag heb ik een gesprek met de specialistische verpleegkundige in het SKB om mijn bloedwaarden die ik vrijdag weer moet laten prikken te bepalen voor mijn 3e chemo volgende week woensdag, ze willen in het MST weten wanneer mijn laatste chemo is zodat de operatie 6 weken later gepland kan gaan worden. Dit zal dan medio september zijn als alles goed gaat met de andere chemo kuren want daar hoor ik veel verhalen over van bijwerkingen zoals neuropathie waarbij er soms vroegtijdig gestopt moet worden. Mocht deze chemo niet afgemaakt worden vanwege de bijwerkingen dan zal de amputaties wel eerder worden uitgevoerd alleen zal de reconstructie niet direct gedaan kunnen worden. Dus nu gewoon hopen dat ik de andere 12 kuren gewoon kan afmaken zodat ik niet alsnog 2 operaties nodig zal hebben. 
 

Voor de rest gaat het momenteel wel goed, ik ga weer in stijgende lijn omhoog, voel mij goed al ben ik wel snel moe. Mijn afgeschoren haren beginnen nu los te laten maar heb er minder moeite mee dan ik had gedacht, omdat ik mezelf al had voorbereid. Morgen weer lekker sporten hoop dat het beter gaat dan maandag en dan is het alweer bijna weekend, als het weer dan nog een beetje mee gaat werken zou dat heel fijn zijn.