116. Soms...

  • Openbaar blog
  • zondag 13 september 2020
  • 1158 x gelezen

Soms zijn er van die dagen, zoals vandaag, dat ik even ronddwaal in de catacomben van kanker.nl op zoek naar de blogs van dierbare deelnemers die er niet meer zijn.

Ik herlees de blogs van kiki67, het is haar sterfdag vandaag. Ze komt opnieuw tot leven en ik voel mijn immense bewondering voor haar opnieuw door me heen stromen. Wat heeft ze me veel geleerd. Wat heeft ze mij en vele anderen hier zo ontzettend vaak gesteund. Ik mis haar.

Ik neem plaats op de collegebank en volg nogmaals de leerzame colleges die Chromo op zijn unieke wijze wist te geven. Ik mis de discussies met hem, zijn wijsheden. Ik mis hem.

Na een korte pauze kom ik terecht bij Crie. Ik moet opnieuw glimlachen om de onnavolgbare wijze waarop zij haar avonturen met haar muiters en killerbee's beschreef. De beklimming van haar berg als kers op de taart van haar veel te korte leven. Ik mis haar.

Na wat omzwervingen in de blogs van Freule kom ik tot slot uit bij Doortje. Ach die lieve, altijd positieve Doortje. Kanker.nl en Vlissingen zullen nooit meer hetzelfde zijn zonder haar. Ik mis haar.

Een voor een blader ik door het omvangrijke geschiedenisboek van kanker.nl waarvan zij een van de eerste schrijvers waren. Zij gaven door het delen van hun ervaringen kleur, vorm en inhoud aan de pagina's. Kanker.nl stond nog in de kinderschoenen. De bladzijden nog vrijwel leeg. Het boek moest nog worden geschreven. Zij hebben die eerste pagina's gevuld, werden een Wikipedia voor iedere nieuwkomer die op zoek was naar informatie of herkenning. Zoals ik ooit was.

Iedere dag komen er deelnemers bij. Op zoek naar informatie, herkenning of om hun ervaringen te delen. Zij schrijven verder aan het steeds dikker wordende boek van kanker.nl. Soms, heel soms, zoals vandaag, vraag ik me af of die eerste pagina's nog wel eens worden gelezen. Ik zou de schrijvers die ons zijn ontvallen zo intens graag een zichtbaar plekje op de site willen geven. Een hoekje op de site waar je naartoe kunt gaan en hun bijdragen kunt lezen in de wetenschap dat zij weliswaar niet meer leven, maar dat zij ooit, voor kortere of langere tijd, deel uitmaakten van deze community.

Ach, misschien ben ik gewoon een sentimentele dwaas die hier al veel te lang rondhangt.

 

Reageren
Volgend blogbericht

13 reacties

Nee hoor, sentimenteel is het niet volgens mij. Een dergelijke belangrijke gebeurtenis vormt een belangrijk deel van het en jouw leven. Daar horen inspirerende mensen bij. Helaas zij zijn er nu niet meer net zoals wij er eens niet meer zullen zijn. Tempori Parce hebben wij op ons huis staan. Dat betekent "wees zuinig met de tijd (die u nog rest)" en zo is het! Herdenken en gedenken is belangrijk naast het leven en beleven van iedere dag. Zelf een mens zonder (bekende) kanker weet niet of hij over een minuut nog leeft. .... ;-)

Laatst bewerkt: 13/09/2020 - 19:37
Reageren

Rita

Vaandag was de sterfdag van karin of Kiki heb al haar berichten weer gelezen wat was het een uniek mens. Het was karin die ons weer moed gaf als we even in de put zaten. Karin zelf heeft gevochten ze had het leven zo lief en ze was dapper. Fijn dat we goede herinneringen aan haar hebben

Gr pie195

Laatst bewerkt: 13/09/2020 - 23:19
Reageren

Nee hoor Rita, dat ben je niet. Ook op mij heeft Kiki bv een enorme indruk gemaakt. Ik weet nog dat ik in het begin van mijn ziekzijn zo jaloers op haar was -en niet in kwade zin - dat ze al zover was. Ze was krachtig maar ook grappig in haar adviezen. 

Ik schrok dan ook toen ik las dat ze er niet meer was. En ik? Na diverse chemos, bestralingen, diverse soorten spoelingen, ben ik er nog steeds en zij helaas niet meer...

Ook heb ik bewondering voor jou, je bent nog steeds een rots, investeert nog steeds in dit medium en bent een troost voor velen. Dank Rita 

 

 

Laatst bewerkt: 14/09/2020 - 10:10
Reageren

Toen ik hier terecht kwam, net nadat ik de diagnose uitgezaaide longkanker kreeg, zocht ik alles op van lotgenoten. Drie jaar vertoef ik ook alweer hier, en allemachtig, wat zijn er veel mensen gestorven. En wat waren er al veel mensen gestorven voordat ik hun blogs las. Hoe mooi zou het zijn als die blogs te vinden waren onder een aparte kop; in memoriam, zoiets! 

Dikke knuffel voor jou, Rita XXX

Laatst bewerkt: 19/09/2020 - 17:48
Reageren

Hi Rita,

Ben ook zo iemand die hier eigenlijk niks meer te zoeken heeft, maar af en toe toch weer even komt kijken. Bijvoorbeeld op jouw blog waar ik heel veel van heb geleerd en van Petra Marina https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/game-over  en van Sandra https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/ook-dit-gaat-voorbij en Nikki https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/overwinnaar

Ik geef de links hierbij omdat deze blogs al wat ouder zijn, maar ze zijn zeker heel waardevol ook voor de mensen nu nog steeds. 

Je klikt niet met iedereen en dat hoeft ook niet, we zijn tenslotte allemaal anders. Maar er is heel veel waardevols te vinden op kanker.nl over hoe anderen met kanker omgaan en dat hoeft dan echt niet allemaal zo super aanvaardend te zijn of zo. 

Tot over een tijdje weer Rita, groetjes, Dorothé

 

Laatst bewerkt: 19/09/2020 - 21:40
Reageren

Toen ik hier net op kanker.nl kwam, zocht ik blogs van mensen met uitgezaaide longkanker. Liefst zo oud mogelijk, want dat zou me hoop geven. Ik begon het blog van Petra Marina te lezen, van oud naar nieuw, en besefte niet meteen dat ze al overleden was. Ik zou het fijn vinden als dat in blogs en gespreksgroepen duidelijk zou zijn (wanneer het bekend is tenminste) dat iemand overleden is. 

Ik ben het wel met je eens dat het waardevol is! XXX

Laatst bewerkt: 20/09/2020 - 16:31
Reageren

Ook ik heb het blog van Petra gelezen..... Ik vind het zelf een onplezierige ervaring om blogs te lezen van deelnemers van wie je in eerste instantie niet weet, of pas veel later beseft dat ze niet meer in leven zijn. Zeker voor lotgenoten die op zoek zijn naar ervaringen met een goede afloop kan dit heel confronterend zijn. Ik heb in het verleden een aantal keren gereageerd op blogs  waarvan de schrijvers, zo bleek veel later, reeds overleden waren. Ik had die bewuste blogs op een heel andere manier gelezen als ik had geweten dat ze er niet meer waren...

Laatst bewerkt: 20/09/2020 - 17:34
Reageren