117. Mijlpaal
16 februari stond de blaascontrole op de agenda en tot mijn grote blijdschap was alles in orde! Vijf jaar zonder kanker! Een Mijlpaal! Toch heb ik ernstig getwijfeld of ik dit wilde delen. Op de een of andere manier voelt deze mijlpaal als een twijfelachtige eer die het lot me heeft verleent. Natuurlijk ben ik heel blij dat ik vijf jaar schoon ben en dat ik, als gevolg daarvan, nog maar één keer per jaar op controle hoef te komen, maar toch....
Misschien was het de realistische kijk van mijn uroloog op deze mijlpaal, er debet aan dat ik de fanfare toch maar niet heb laten komen. Deze mijlpaal betekent in zijn ogen dat er gedurende die periode geen kanker is geconstateerd. Dat daardoor het risico van terugkeer volgens de statistieken aanzienlijk kleiner is geworden, maar dat ik daar geen garanties aan mag verbinden. Deze ziekte is en blijft onvoorspelbaar en als gevolg daarvan zal ik dus ook de komende jaren nog onder controle blijven.
Ja, ik ben blij, maar toch lijk ik niet de juiste woorden te kunnen vinden om dit gevoel te beschrijven. Dat gebeurt me de laatste tijd steeds vaker. Dat ik letterlijk met de mond vol tanden sta, geen zinnig woord weet uit te brengen. Een soort van onvermogen om gevoelens in woorden uit te drukken. Ik vind het lastig. Vooral hier op de site waar ik zoveel schrijnende blogs lees. Waar zo oneindig veel leed van het scherm spat. Ik zou dan zo graag iets willen zeggen, iets waarmee ik mijn medeleven, woede of afschuw kan uitdrukken, maar vind de woorden niet meer. Soms probeer ik het, maar meestal wis ik mijn reactie omdat de woorden zo zonder betekenis, zo nietszeggend lijken. Ik merk steeds vaker dat ik me beter kan uitdrukken in gebarentaal.
Ik was vanavond nog even bij de buurtjes. Bij de buurman is recent endeldarmkanker vastgesteld en alsof dat nog niet erg genoeg is zijn er op de scan ook twee tumoren op een nier gezien. Hun leven staat alweer volledig op zijn kop nadat ze eindelijk hun leven weer enigszins op de rit hadden na het overlijden van hun dochter aan kanker. Dan sta je bij het zien van zoveel ellende toch met de mond vol tanden...
Gelukkig wonen ze maar een deurtje verder dus is afstand geen belemmering voor gebarentaal. Na een lange dag vol onderzoeken in het ziekenhuis bedacht ik me dat een pannetje warme soep welkom zou zijn...en dat was ook zo! De afgelopen weken, sinds het nieuws als donderslag bij heldere hemel bij hen insloeg, hebben we niet veel woorden met elkaar gewisseld. Een hand op de schouder, een blik, een boodschapje, een lift naar het ziekenhuis enz. zijn de gebaren waarmee we met elkaar praten. Meeleven zonder woorden, maar met zoveel meer betekenis.
Ergens halverwege dit blog stond ze voor de deur met het lege pannetje. Ze bedankte me voor onze steun, ze vertelde dat ze zo blij waren met ons begrip, met ons medeleven, onze praktische hulp... en wij weten als geen ander hoe waardevol deze gebaren zijn. Nog niet zo heel erg lang geleden stond zij met een pannetje soep aan onze deur. Voor Fred, zodat hij nog snel iets warms kon eten voordat hij bij mij op bezoek ging in het ziekenhuis...
Deze non-verbale communicatie neemt een steeds grotere plaats in. Ik merk dat ik me daarin veel beter kan uitdrukken en dat mijn onuitgesproken boodschap veel duidelijker overkomt. Dus het feit dat ik hier niet zo zichtbaar meer ben heeft niets te maken met gebrek aan belangstelling maar veel meer met het gebrek aan woorden...!
9 reacties
Blijf die pannetjes soep maar brengen. Je kent de betekenis van zo'n gebaaŕ uit eigen ervaring. En gefeliciteerd met de uitslag: vijf jaar schoon.
Dag Rita,
schitterend nieuws en goed nieuws mag ook gedeeld worden. Ik ben enorm blij voor jou!
Heel veel liefs.
Nadia
Rita, wat enorm fijn om jouw goede nieuws te lezen. Juist gisteren dacht ik: wat hebben we Rita lang niet gezien op de site. Hoe zou het met haar gaan? Is ze gestopt met lezen (iets wat ik me goed kan voorstellen als je al zo lang vrij van kanker bent)?
Dus ik ben blij om je te zien en ook nog met goed nieuws. En maak je over de juiste woorden maar geen zorgen. Ik heb nog nooit onhandige woorden van je gelezen, veel lieve reacties van je gezien, soms alleen maar een icoontje, maar altijd warm en zeer welkom.
En pannetjes soep voor ons allen hier, dat gaat natuurlijk niet. Fijn dat je dat voor de buren doet. Wat zullen ze blij met je zijn.
Liefs, Hanneke
Gefeliciteerd Rita. Natuurlijk mag je blij zijn bij zo'n mijlpaal. Dat hoeft niet met veel woorden gepaard te gaan. Een dank je wel van binnen kan al volstaan. Maar wel heel fijn dat je het met ons wilt delen. Het verhaal van je buren is zeker schrijnend en voor hen traumatisch. Ieder hier op de site is er ooit mee geconfronteerd, hetzij zelf of bij een dierbare. Des te schrijnender als er al een kind is voor gegaan. Grote woorden zijn vaak een manier om eigen gevoelens te erkennen en verdragen. Ze bieden ook vaak steun, maar een daadwerkelijk gebaar en er gewoon zijn zegt soms veel meer en geeft meer steun ook. Dus ook ik zou zeggen, ga door met je soep en het geven van een lift naar het ziekenhuis en vergeet vooral niet zelf blij te zijn met je mijlpaal, al is die ook betrekkelijk. Lieve groet en dikke knuffel van mij.
Maak het niet te zwaar Rita. De juiste woorden zijn er vaak niet want veel is onzegbaar. Maar de mensen die het aangaat voelen het wel aan. 'We kunnen alleen maar een pleister op de wonde zijn maar genezen kunnen we de wonde niet', dat denk ik altijd maar. Maar soms is zwijgen en een gebaar beter.
Wat jezelf betreft zijn er geen garanties maar wel goede vooruitzichten. Morgen kun je onder de tram komen of een heel beroerd virus krijgen om maar in het nu te blijven. Ik zou zeggen haal een taart of doe iets anders om die mijlpaal te vieren.
Warme groet in deze koude en lastige tijd, Dorothé
Wat fijn Rita!!!
Juist super tof dat je het hier deelt, want dat geeft moed!!!!!
Ik ben heel erg blij voor jou!!!!!!!
Lieve groet, Anne
Wat heb je het toch weer mooi verwoord Rita, en ik kan je best begrijpen hoor.
Mijn eerste operatie was december 2016 en de laatste mei 2017, dus ik ben ook al aardig op weg naar die 5 jaar. Maar ik hou ook allerlei scenario's in het achterhoofd.
Elke dag genieten van het leven, al valt het niet altijd mee met de nare dingen die toch om je heen gebeuren met mensen.
Dikke knuffel voor je inzet Rita hier op deze website, het heeft mij altijd gesteund.
Gerrit
Goed om te horen Rita !
Snap wel wat je bedoelt over het feit dat je soms niet weet hoe je je moet verwoorden. Heb ik ook last. Weet wel zeker dat mensen die je beter kennen weten dat het geen desinteresse is van jou kant.
Vind het vaak ook lastig om te reageren omdat het met mij goed gaat. En inderdaad hetgeen wat je hier leest vaak minder rooskleurig is..
Maar blijf bij jezelf....je bent een mooi mens !
Lieve groet Marie-An
mooi, ddie pannetjes soep. een warm gevoel en gebaar. letterlijk :)