17. Tuin Blues 1. Pijnlijke keuzes maken....

In dit blog en ook in de komende blogs wil ik jullie meenemen op mijn weg naar verandering. Deze plotselinge routewijziging nam zijn aanvang op het moment dat ik hoorde dat ik kanker had. Op dat moment wist ik zeker dat ik als gevolg daarvan een nieuwe, onbekende weg was ingeslagen. Ik kon niet meer terug naar dat vertrouwde leven waarin de weg geplaveid leek met zekerheden. Op dit moment, terwijl deze zinnen op het scherm verschijnen, vraag ik me voor het eerst in alle ernst af of deze plotselinge routewijziging wel zo plotseling was als ik aanvankelijk had aangenomen. Waren de eerste, subtiele aankondigen van die gedwongen routewijziging, niet al veel eerder gekomen?

Begin Augustus 2014, het was een mooie, warme zaterdag, toen we door de buren werden uitgenodigd voor de koffie. Nadat we de meeste wederzijdse nieuwtjes hadden uitgewisseld, bracht de buurman de ruim 20 jaar oude, houten erfafscheiding ter sprake. Deze had duidelijk zijn beste tijd gehad en zag er zo gehavend uit, dat de buurman vreesde dat het bouwwerk de eerste de beste storm niet zou overleven. Na zijn kant van de zaak uitvoerig bekeken te hebben, zagen we pas goed dat onze klimop het gehavende bouwwerk bijna volledig in bezit had genomen. Dat wij die wurgende greep niet veel eerder hadden opgemerkt, was vooral te wijten aan alle overvloedige beplanting die er tegenaan groeiden en daarmee was het zicht op de stam van de klimop voor een groot deel verdwenen.

Er moest een nieuwe erfafscheiding komen, zoveel was al heel snel duidelijk, maar dat er zoveel meer moest gebeuren werd pas goed duidelijk toen het oude bouwwerk werd afgebroken en het nieuwe werd geplaatst. Om een herhaling van zetten te voorkomen, werd besloten de indrukwekkende, maar tevens zo wurgende klimplant met wortel en al te verwijderen. Dat ging helaas niet zo voorspoedig als verwacht, de wortels hadden zich gezellig tussen die van de overige beplanting genesteld en het bleek onmogelijk om die op korte termijn te verwijderen. Onze tuin zou volledig op de schop moeten om de boosdoener definitief te verwijderen en aangezien het inmiddels al half oktober was, werd ie als tussen oplossing met de grond gelijk gemaakt.

De stilgelegde bouw werd hervat en vorderde gestaag totdat een volgend obstakel de bouw opnieuw belemmerde. Onze statige, oude en zeer eigenzinnige Taxus had voor zichzelf besloten om zijn leefgebied in de richting van de buren uit te breiden en had met deze actie de erfgrens behoorlijk overschreden. Wij hebben een zeer goede verstandhouding met de buren en om dit niet op het spel te zetten, werd de oude Taxus gerooid en begon aan zijn tweede leven als geneesmiddel tegen Kanker.

Over Kanker gesproken.... terwijl wij ons er steeds meer van bewust werden dat onze beplanting in de tuin toch hier en daar wel erg ongewenst woekerde, vond er op datzelfde moment in mijn blaas een eveneens ongewenste woekering plaats, alleen hadden we daar nog geen zicht op...

De erfafscheiding werd afgebouwd en zag er aan de kant van de buren prachtig uit en wat waren ze blij met het resultaat! Aan onze kant was het echter een heel ander verhaal en daar kon ik niet echt blij van worden, vooral niet omdat we wisten dat we in het voorjaar opnieuw aan de slag moesten om de wortels van de klimop te verwijderen. Kijkend naar het het slagveld op de plaatsen waar eens de indrukwekkende, maar wurgende klimop en de oude statige, maar wandelende Taxus had gegroeid, wisten we allebei dat de overige beplanting er ook aan zou moeten geloven. Mijn God, dat wilde ik niet, ik was zo gehecht aan mijn vertrouwde plekkie.... en toch was het onvermijdelijk, de tuin zou ingrijpend worden veranderd en mijn leven ook.....!

* De bijgevoegde foto is van juli 2014, toen er van verandering nog geen sprake leek.

* Dit blogbericht is geheel of gedeeltelijk te lezen in mijn boek; Ontwortelen.

https://www.kanker.nl/rita1958/blog