41. Het is voorbij....
Een klein half uur geleden bereikte mij het intrieste bericht dat 'Zwaan' om zes uur vanavond in haar slaap is overleden. Volgens haar zus, die met haar gezin aanwezig was bij dit moment is zij heel rustig en met een glimlach op haar gezicht, vertrokken naar de andere kant van het leven...
Haar dood kwam niet onverwacht. Ik heb de afgelopen twee weken regelmatig telefonisch contact gehad met haar zus en wist dat het vertrek van Zwaan elke dag een stukje dichterbij kwam en toch....kwam het bericht hard aan. Aan de ene kant ontzettend dankbaar dat haar lijden voorbij is, maar aan de andere kant overheerst nu toch wel even de triestheid over haar jonge leven.
De dag voordat Zwaan herenigd zou worden met haar zus en diens gezin en zou vertrekken naar de laatste halte op haar reis, de Hospice, vroeg ze mij nog even op bezoek te komen om afscheid te nemen. Het werd een gedenkwaardige avond waarin voornamelijk over de aanstaande dood werd gesproken. De keren daarvoor dat ik op bezoek was geweest was dat onderwerp al veelvuldig ter sprake gekomen, maar op deze avond, zo vlak voor de 'aftrap' voelde het extra indringend.
Zwaan was ervan overtuigd dat ze na haar dood verder zou leven en was om die reden ook absoluut niet bang voor haar dood, maar ze worstelde enorm met haar gevoelens van spijt. Terugkijkend op haar nog jonge leven had ze enorm veel spijt dat ze zich wat haar geluk betrof, volledig afhankelijk had gemaakt van anderen en veel erger nog; ze had tevens haar geluk volledig laten afhangen van situaties en voorwaarden. Als ik eerst maar dit bereikt heb, als ik eerst maar dat gedaan heb....dan zal ik wel gelukkig worden....
In de laatste weken voor haar dood is ze gestopt met zoeken naar het geluk in de buitenwereld en hoe wrang vond ze het om te ontdekken dat het geluk altijd diep in haarzelf had gewoond. Op het moment dat ze er niet meer naar zocht, vond ze een diep, intens geluksgevoel in haarzelf. Geluk, zo wist ze me te vertellen, is niets meer of minder de afwezigheid van verdriet, angst, pijn en de wens of de gedachten dat het leven anders zou moeten zijn. Zonder die 'verstorende elementen' in je hoofd ben je vrij om te zijn wat je altijd bent geweest; gelukkig!
En dit was de boodschap die ze me nogmaals meegaf bij het afscheid; Zoek het geluk niet buiten jezelf, luister niet naar de misleidende gedachten en argumenten in je hoofd die je proberen te vertellen dat je niet gelukkig bent, die je voorwaarden proberen te stellen aan wat, wie, waardoor en wanneer je gelukkig mag zijn. Luister niet en wees gewoon gelukkig, zomaar, om niets, zonder reden en vooral zonder voorwaarden.
En deze boodschap, haar boodschap heb ik beloofd te delen op het moment dat ze was afgereisd naar haar laatste bestemming...
Dag lieverd, de wereld is een prachtige zwaan armer, maar de hemel is er eentje rijker...!
PS De afbeelding bij dit blog is dezelfde als die Zwaan heeft uitgekozen voor de rouwkaarten, vergezeld van de, bij haar zo passende tekst: ' Ik heb het leven losgelaten en vlieg met hernieuwde kracht terug naar huis, daar waar mijn geliefde ouders op me wachten'.
* Dit blogbericht is geheel of gedeeltelijk te lezen in mijn boek; Ontwortelen.
17 reacties
Lieve Rita... dikke knuffel voor jou!
wat een mooie woorden heeft zwaan voor ons achtergelaten, bedankt voor het delen.
xxx
Dank voor het delen Rita. Sterkte...
xjen
bedankt voor het vertellen.
knuffel Geke
Het is prachtig dat je dit met ons deelt. Het is zo een waarheid. We zoeken het geluk buiten ons, maar als we diep in onszelf voelen komt de kracht om het geluk vanbinnenuit te voelen. Dan ben je niet meer afhankelijk van het weer, een sacherijnige cassiere, een slechte boodschap... Dan is het goed zoals het is, hoe dat dan ook is.
Het is een kunst om dit te kunnen, maar het is o zo de moeite waard om het te leren. Dan ga je pas vanuit jezelf leven. En dat geeft ons, die geconfronteerd worden met de eindigheid zo inmens veel liefde, plezier, geluk, ga maar door.
Dan wordt elke dag een cadeautje.
lieve groet, Doortje
Je schrijft het in iets andere bewoordingen, maar verwoordt precies wat Zwaan bedoelde in haar boodschap voor ons. Zij heeft als geen ander zoveel jaren 'verspild' met het, vaak wanhopige, zoeken naar geluk buiten haarzelf en daardoor de mooie dingen van het leven niet kunnen zien, niet kunnen beleven. Pas de laatste weken was ze intens gelukkig, ze hoefde niet meer te zoeken, niet meer te vechten of te vluchten, geen verwachtingen meer te hebben, geen wensen meer te koesteren. Het was goed zoals het was en zoals ze zelf verwoordde ; 'op de dag dat ik hoorde dat ik heel snel dood zou gaan, begon ik voor het eerst echt te leven'.
Dank voor je waardevolle bijdrage aan de boodschap van Zwaan.
Ik ben dankbaar voor de les die ik/we van haar mogen leren.
Zo is het.....en niet anders.
Bedankt Zwaan en bedankt Rita voor doorgeven van haar levensles.
Veel liefs en knuffels van Juffie