47. De eerste BCG blaasspoeling...

Ik ben de afgelopen 2 dagen overstelpt met belangstellende berichtjes, mailtjes en telefoontjes met de vraag hoe ik reageerde op deze, door mij nog niet ervaren blaasspoeling. Reden genoeg om maar even een blogje te maken zodat iedereen weer op de hoogte is en ik niet meer gestoord wordt in mijn, helaas nog noodzakelijke, middagdutje.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het best wel spannend vond en met mijn hoofd vol doemscenario's meldde ik me behoorlijk onzeker bij de poli. Terwijl ik zat te wachten op de uitslag van de urinetest, kwam mijn uroloog de wachtkamer binnen en zodra hij me zag zitten, drukte hij me nogmaals op het hart om gedurende de spoeling vooral te blijven bewegen en niet langer dan vijf minuten in dezelfde houding te blijven zitten. Ik reageerde nogal plompverloren met de mededeling dat ik dat advies onmogelijk volledig kon opvolgen aangezien ik tijdens de 20 minuten durende autorit naar huis niet echt veel bewegingsvrijheid had. Even keek hij me nadenkend aan en opperde toen bloedserieus om in dat geval dan maar de bodemplaat uit de auto te verwijderen, zodat ik kon meelopen naar huis. In flits dook het beeld van Fred Flintstone en zijn Wilma voor ogen en voor ik het wist schoot ik in de lach en was de spanning uit mijn lijf verdwenen.

Nog nagrinnikend en helemaal ontspannen, onderging ik het inbrengen van de spoeling en verliet niet veel later het ziekenhuis. Aanvankelijk had ik het dringende bewegingsadvies van de uroloog niet zo serieus genomen, maar dat veranderde al snel na zo'n kleine 10 minuten in de auto. Een onaangenaam stekend en vooral branderig gevoel op de plaats van het litteken, deed me al heel snel naar de andere bil verplaatsen en wiebelend van de ene naar de ander bil, wist ik de autorit tot een draaglijk einde te brengen. Eenmaal uit de auto liep ik meteen een rondje huiskamer en tot mijn enorme opluchting verdween het onaangename gevoel in de blaas.

Na een aantal rondjes zinloos door huis en tuin gewandeld te hebben, pakte ik met de pest in mijn lijf, de stofdoek uit de kast om het onaangename met het nuttige te verenigen. Ik houd van een schoon huis, maar stof afnemen is nou niet bepaald mijn favoriete bezigheid. Ik weet niet waarom, maar steeds als ik met dit vervelende karwei bezig ben, schiet me de videoclip van Queen in gedachten en zing (eigenlijk meer bleren) ik luidkeels ' I want to break free'. Het voordeel was wel dat ik op die manier verantwoord in beweging was, maar het nadeel was dat de tijd zo ontzettend langzaam verstreek. Na de huiskamer wandelde ik dus noodgedwongen al stoffend naar de keuken en uiteindelijk naar de hal en toen was het eindelijk tijd om de spoeling uit te plassen en mocht ik eindelijk langer dan vijf minuten zitten.

Tijdens het eerste kopje koffie plande ik enthousiast, ter compensatie van het vervelende karwei, allemaal leuke bezigheden in die helaas allemaal onuitvoerbaar bleven. Het begon even later met de welbekende blaaskrampen, gevolgd door een tot dan toe voor mij onbekend fenomeen; darmkrampen. Naast het veelvuldige pijnlijke plassen, kwam daar dus ook nog even diarree bij. Ik moet zeggen dat het hele gedoe me wel even een paar uur bezig hield en als je bedenkt dat na elk toiletbezoek het toilet grondig gereinigd moet worden om eventuele besmetting te voorkomen, begrijp je wel dat ik aan beweging geen gebrek had. Toen de inwendige storm na een paar uur eindelijk ging liggen en ik dacht eindelijk te kunnen uitrusten, dienden de eerste griepachtige verschijnselen zich aan en nadat zelfs een tweede fleecedeken me niet meer warm wist te houden, gaf ik er de brui aan en kroop in bed. Toen mijn man einde dag thuiskwam en mij in bed aantrof, merkte hij liefdevol op dat ik er nogal verlept uitzag en bood aan om voor de avondmaaltijd te zorgen.....hoezo verlept? Ik was totall loss!

Dat was dus gisteren! Vanmorgen stond ik op na een nacht uitstekend te hebben geslapen, zonder blaaskrampen, zonder diarree, zonder koude rillingen, maar met een loodzware vermoeidheid die maar niet leek te verdwijnen. Pas na een flinke middagdut lijkt de situatie te verbeteren en zit ik nu, terwijl ik dit blog zit te typen, op het energieniveau van voor de blaasspoeling. Er zit dus duidelijk verbetering in en met nog vijf blaasspoelingen in het verschiet, weet ik nu al dat dit vijf bewegingsvolle dagen gaan worden pfffft....!

www.kanker.nl/rita1958/blog