49. Halverwege... een baasspoeling in cadeauverpakking...

Gisteren was ik jarig en werd er op klokslag 24.00 uur mijn 57e levensbokaal afgeleverd. In plaats van getrakteerd te worden op het, voor ons zo gebruikelijke uitgebreide verjaardagsontbijt, was het vroeg uit de veren en vlug in de auto om de files richting Rotterdam voor te kunnen blijven. Vandaag stond de derde blaasspoeling op het programma en dat betekende dat deze feestelijke dag een iets andere invulling zou gaan krijgen dan we tot dusver gewend waren.

Het was druk deze keer, de vorige keer kon ik na de goedkeuring van de urine vrijwel meteen doorlopen, maar nu moest ik toch echt even in de wachtkamer plaatsnemen. De oorzaak van de langere wachttijd, zo hoorde ik later van de verpleegkundige, had alles te maken met de schaarste van de BCG leveringen. Om iedereen toch te kunnen voorzien, moest er uit 1 volledige dosis 3 x 1/3 dosis worden aangemaakt en dat neemt nu eenmaal meer tijd in beslag. Ik behoorde tot de uitverkorene die een volledige dosis kreeg toegediend, als enige die ochtend. Niet omdat ik toevallig jarig was, maar omdat dit gezien de hoge gradatie en de snelle terugkeer van het recidief, noodzakelijk was. Ik ben uiteraard niet blij om tot de categorie hoogste urgentie te worden ingeschaald, maar de opluchting dat ik tot de gelukkigen behoorde die wel een volledige dosis kreeg toegediend, nam wel het gevoel van teleurstelling weg over mijn 'weggespoelde' verjaardagsinvulling.

Bij thuiskomst moest mijn maatje tot zijn grote spijt meteen weer naar zijn werk. Hij heeft het afgelopen jaar al zoveel vrije dagen en uren aan mij besteedt, dat de voorraad uitgeput begint te raken. Ik voel me bezwaard dat hij op deze manier geen vrije dagen meer overhoudt om aan leuke dingen te besteden. Terwijl voor mij volgende week twee weken verplichte vakantie aanbreekt, moet hij gewoon aan de bak en dat terwijl ik hem zo graag op een vakantie zou willen trakteren. Andersom voelt hij zich bezwaard dat hij me op mijn verjaardag alleen thuis moet laten en hij die twee weken vakantie niet met me mee kan vieren. Zijn bezwaarde gemoed werd gelukkig al snel minder toen ik hem vertelde dat ik door de heftige bijwerkingen van de spoeling, momenteel niet echt de gezelligste ben om een feestje mee te vieren...

En dan nadert de kerst met rasse schreden. Een periode die bij mij nogal wat nostalgische gevoelens oproept. Mijn huis geraakt al aardig in de kerstsferen, maar net zoals al de jaren daarvoor ook nu geen kerstboom en pakjes onder de boom. Ik houd niet van opgetuigde kerstbomen en de pakjes die voor mij zo waardevol zijn, zijn in geen enkele winkel te koop. De drie belangrijkste G's van geschenken; Gezondheid, Geluk en Genieten liggen niet uitgestald in de feestelijk versierde etalages, maar zijn wel in ruime mate aanwezig in mijn leven. Hoewel de eerste G wel iets beter zou mogen, hoor je mij niet klagen, want aan de blaas te voelen wordt daar momenteel keihard aan gewerkt.

De tuin is inmiddels sprookjesachtig verlicht en ik kan haast niet wachten tot de avond invalt en ik kan genieten van al dat moois. In de huiskamer staan drie sfeervolle winterdorpjes uitgestald en brengen de uiterst spaarzame, maar diep gekoesterde mooie herinneringen uit mijn kindertijd opnieuw tot leven. Sleetje rijden vanaf de dijk, schaatsenrijden zonder schaatsen en eindeloos genieten van de sneeuw die alle lelijke, armoedige huizen en schuurtjes omtoverde tot prachtige kunstwerken. In mijn winterdorpjes dus geen bergen, maar zelfgemaakte dijken van klei en spelende kinderen in de sneeuw. Ik heb de spaarzame mooie herinneringen aan die tijd vormgegeven en wordt er dus in deze periode dagelijks aan herinnerd.

Je zou je dus kunnen afvragen of er nog iets te wensen overblijft en ergens diep in mij komt een langgekoesterde wens opnieuw tot leven... een witte kerst, een sneeuwpop maken in de tuin en lange wandelingen in de pas gevallen sneeuw, een kerst zoals het bijgevoegde filmpje laat zien....

Ik wens een ieder een kerstfeest vol dromen toe en voor degene die het moeilijk hebben, die juist in deze periode hun dierbaren zo intens missen, voor wie geen licht meer ziet in deze donkere tijd....ik steek een van de vele kaarsjes voor jullie aan!


http://www.kanker.nl/rita1958/blog