59. A whole lot of ups...

Zoals de titel van dit blog laat raden; het gaat heel erg goed met mij! Ging het herstel aanvankelijk moeizaam, nu gaat het met zevenmijlslaarzen vooruit en dat voelt geweldig! Het wandelen gaat bijna weer als vanouds en sinds deze week ben ik ook weer voorzichtig begonnen met trampolinespringen. Zojuist heb ik een intensieve sessie van 20 minuten voltooid en alhoewel mijn spieren daar nog voelbaar moeite mee hebben, voel ik me er heerlijk bij!!!

Deze vooruitgang is niet de enige positieve verandering in mijn leven en wat ik aan het begin van het jaar al 'voorvoelde' lijkt zich met rasse schreden te voltrekken. Sinds de kanker mijn leven is binnengeslopen wist ik al heel snel zeker dat mijn leven nooit meer zou worden zoals het was. De 'schijnzekerheden' waren in een klap verdwenen en het kostte me aanvankelijk heel veel moeite om met die 'nieuwe' realiteit om te kunnen gaan. Ik was het vertrouwen in mijn lijf en leven volledig kwijt en het voelde alsof ik de rest van mijn leven geblindoekt verder moest worstelen.

Ik had mijn eigen veerkracht danig onderschat want wat ik toen als uitzichtloos bestempelde, ervaar ik nu als een mogelijkheid om mijn leven een andere wending te kunnen geven. Door de blindoek van onzekerheden, die onlosmakelijk met kanker te maken heeft, kon ik letterlijk niet verder kijken dan mijn neus lang was en omdat een blik in de verte vooralsnog niet mogelijk leek, begon ik steeds meer een blik in mijn binnenste te werpen. Daar waar in de buitenwereld de onzekerheden zich steeds meer opstapelde, begon ik in de binnenwereld steeds meer zekerheden te 'hervinden'. Ik voelde al heel snel dat het 'roer' drastisch om moest en nadat zich in mijn binnenwereld de nodige veranderingen hadden plaatsgehad, begon zich als vanzelfsprekend mijn buitenwereld te veranderen. Het begon met het pijnlijke afscheid van mijn oude, zo intens geliefde tuin en de aanleg van een nieuwe tuin zonder de obstakels van een pijnlijk verleden.

Daarna, zo aan het begin van dit jaar, voelde ik ineens een enorme behoefte aan nieuwe kleuren in mijn leven en dat was het begin van een totaal nieuwe invulling van mijn interieur. Langzaam maar zeker krijgen de ruimtes in mijn huis een andere invulling, verdwijnt het bestaande meubilair en wordt vervangen door ander meubilair. Hangen er nieuwe schilderijen aan de muur die ik geschilderd heb met voor mij, volstrekt nieuwe technieken en kleuren. Deze nieuwe invulling van mijn huis begint steeds meer een synoniem te worden voor alle veranderingen die ik persoonlijk heb doorgemaakt.

En dan....als je denkt dat je het qua veranderingen wel een beetje hebt gehad, voorziet het 'draaiboek' van het leven je opnieuw van een grote verandering; je werk! Als donderslag bij heldere hemel kreeg ik te horen dat ik mijn oude taken moest gaan overdragen en mij volledig moest gaan richten op een geheel nieuwe taak. Mijn bescheiden bureautje in de productiehal moest verruilen voor een riant bureau in het, hoe kan het ook anders, gloednieuwe hoofdkantoor om ruimte te bieden aan de omvangrijke taak die ik op mijn schouders kreeg geworpen; het digitaliseren van ons gigantische papieren archief, een klus die jaren in beslag gaat nemen en die mij past als een handschoen!

Ik houd ervan om te puzzelen, vind het heerlijk om warrige zaken te ontwarren, geniet ervan om orde in de chaos te scheppen en deze nieuwe taak heeft al deze aspecten in zich en het is heerlijk om hiermee mijn werkdagen te mogen vullen!!! Wie nu denkt dat mijn hoofd een oase van rust is, dat de inhoud van mijn kasten een toonbeeld van overzichtlijkheid zijn.....die moet ik helaas ernstig teleurstellen...een grotere chaos kun je je niet voorstellen! Kennelijk heb ik aan de ene kant die chaos nodig om die aan de andere kant weer te kunnen ordenen...! Zoals ik kennelijk aan de ene kant het donker nodig heb gehad om aan de andere kant het licht te kunnen zien...

De foto toont een van mijn nieuwe schilderijen...

https://youtu.be/1dgvg5hCar0


www.kanker.nl/rita1958/blog