6. 16 februari 2e TURT

Bij thuiskomst vandaag grijnsde vanaf de deurmat de envelop met het, inmiddels zo bekende en ook zo gehate, logo van het ziekenhuis me tegemoet. Aan de ene kant een gevoel van opluchting dat eindelijk aan stap 2 kan worden begonnen en aan de andere kant het helaas ook zo bekend geworden gevoel van weerzin en verzet. Verdorie, net nu ik sinds mijn terugkomst op mijn werk een superleuke en interessante taak erbij gekregen heb. Ik zal iemand anders moeten inwerken om die taak tijdens mijn afwezigheid (ik hoop maar een paar dagen) van me over te nemen. Ik merk dat het me moeite kost om een ander, die het ook heel erg druk heeft, te moeten belasten met het extra werk en dat geldt natuurlijk ook voor mijn andere taken. Verdorie.... wat een gedoe toch allemaal. Natuurlijk wist ik dit van tevoren en heb daar uitgebreid met mijn leidinggevende over gehad en hoewel hij me keer op keer op het hart heeft gedrukt, dat ik me daar niet druk om moet maken en me vooral met mijn herstel bezig moet houden, voel ik me toch ernstig bezwaard en heb ik het gevoel dat ik tekortschiet.

En dan de ingreep zelf... hoe zou mijn blaas er nu uitzien? De vorige keer heb ik gevraagd om een slaapmiddel omdat ik niet wilde zien hoe de tumor werd verwijderd, misschien moet ik het nu maar eens zonder proberen, dat scheelt weer een slaapmiddel in mijn lijf en misschien kan ik zomaar de moed opbrengen om mee te kijken... Over de uitslag en de eventuele nabehandelingen wil ik nu nog helemaal niet denken.

https://www.kanker.nl/rita1958/blog