61. Toch nog een heel goede vrijdag...

Alhoewel het weer anders doet lijken, begint de Lente zich toch voorzichtig te laten zien. De merels laten melodieus van zich horen en zojuist brak zowaar even de zon door. Ik ben meteen de tuin ingegaan op zoek naar de eerste tekenen van het nieuwe leven. De knoppen aan de struiken staan op openbarsten en zoals elk jaar voel ik weer enorme bewondering voor de verborgen groeikracht, waar zelfs het kleinste struikje van getuigd. Ik kijk genietend om me heen en geniet van de stilte die alleen doorbroken wordt door de schermutselingen van de mussen bij het voederstation. Dan klinkt plotseling een harde klap van een deur die keihard wordt dichtgesmeten gevolgd door luide stemmen van ruziënde achterburen. Ik zucht, weg harmonieuze stilte en sta op het punt mijn speurtocht te onderbreken, als mijn blik wordt getrokken door 'Hazelnoten Kees' (zie mijn blog; voor Hazelnoten Kees de berg op...) die een ware explosie van opengebarsten knoppen laat zien.

Ik bewonder de groeikracht en denk vrijwel onmiddellijk terug aan Kees, mijn discussiemaatje en ervaar het nog altijd pijnlijke gemis van deze bijzondere man. De ruziënde stemmen achter me klinken luider en ongewild slaak ik een zucht van ergernis en mompel binnensmonds: 'moet dat nou zo, is er al niet genoeg geruzie in de wereld?' Ik werp nog een laatste blik op 'Kees' voor ik me omdraai en naar binnen wil lopen als ineens zijn overbekende stem in mijn 'oren klinkt'. 'Zeg Rita, weet je nog dat wij jaren geleden ellenlange discussies hadden over het hoe en waarom van alle ellende in de wereld?' Ik blijf verbaasd staan wachten of er nog meer 'informatie' komt, maar op de, nog altijd ruziënde buren na, blijft het stil.

Terwijl ik even later geniet van de koffie komen als vanzelf de levendige discussies met Kees weer naar boven en glimlachend herinner ik me nagenoeg elk detail daarvan. Een discussie over het ontstaan van alle ellende in de wereld naar aanleiding van een zeer inspirerend boek dat we beiden hadden gelezen; Australië op blote voeten geschreven door Marlo Morgan die haar drie maanden durende trektocht met de Aboriginals beschreef. Wat ons het meeste heeft geraakt in dit boek was dat deze mensen volledig in harmonie met zichzelf en de omgeving leefden en dat zij beschikten over een bijzonder goed ontwikkeld zelfgenezend vermogen. Wij stelden ons voor dat als iedereen op die manier zou leven er geen oorlog meer zou zijn, er geen ziektes meer zouden zijn en dat de aarde zich eindelijk kon herstellen. Maar, zo stelde Kees overtuigend, dat is onmogelijk in deze samenleving waarin zoveel haat en verdeeldheid heerst. Ik wilde het niet met hem eens zijn, ik was en ben er nog steeds van overtuigd dat er een weg moet zijn om dat te bereiken. Hoe? Ik had geen idee en Kees ook niet, maar we wisten allebei wel dat we dan eerst bij onszelf moesten beginnen.

Terwijl ik deze, aanvankelijk nogal vreemde tekst zit uit te typen, begint er ineens iets te dagen en een vlam van hoop schiet omhoog. 'Zeg Kees, praat ik hardop alsof hij in de kamer zit, er is in deze wereld vol haat en verdeeldheid een plekje waar dat anders is!' Hier op deze site, op kanker.nl maakt het niet uit wie je bent en wat je doet! Hier is iedereen gelijk, wordt iedereen met respect behandeld, is er medeleven en onderling begrip. Hier wordt gekeken naar datgene wat de mensen verbindt en zijn de verschillen volstrekt onbelangrijk. Stel je nou eens voor dat we dat ook buiten deze site zouden nastreven, zou de wereld er dan niet veel anders uitzien? Ik hoor een zacht gegrinnik in mijn oren en dan vervolgt Kees; 'Zeg Rita, neem die hazelnoten maar niet mee de berg op straks, ze horen niet in Frankrijk en stel dat ze daar wortel gaan schieten... dan heb je de poppen pas goed aan het dansen'.

Dus ga ik straks voor Kees de berg op zonder de hazelnoten, maar wel met een hart vol lotgenoten en samen met al die anderen die straks eensgezind, gelijkwaardig en strijdend voor hetzelfde doel diezelfde berg beklimmen! Zo ontzettend triest dat het bestuur van Alpe D'HuZes dat anders ziet...( lees het blog van Herman2709 voor de details)

Ik wens iedereen fijne Paasdagen!

www.kanker.nl/rita1958/blog