62. Loop ik te hard van stapel?

  • Openbaar blog
  • donderdag 20 december 2018
  • 993 x gelezen

Lieve mensen, het gaat goed met mij, zo goed dat ik me zo nu en dan in de arm moet knijpen omdat ik het anders niet kan geloven. Het leven bruist weer in mij, voel het in iedere vezel van mijn lichaam en ik lijk een beetje op hol geslagen, althans dat zegt mijn omgeving...

Inmiddels sport ik weer als vanouds, al merk ik wel dat mijn conditie nog niet op het oude niveau is, maar dat wordt ruimschoots opgevuld door mijn enthousiasme. Helaas voor mijn arme spieren, vaak iets te enthousiast, want ik vergeet gewoon mijn grenzen. Ik heb het aan mijn 'oppasser' in de sportschool te danken dat de schade nog enigszins beperkt blijft tot een flinke spierpijn, maar anders zat ik met het grootste gemak uren achtereen op het roeiapparaat, zo leuk vind ik dat! Een oppasser is dus onmisbaar voor mij als het gaat om op verantwoorde wijze de conditie op te bouwen.

Ik werk al weer een paar weken fulltime en helaas voor mij is daar geen 'oppasser' aanwezig. Ik geniet intens van mijn nieuwe werk! Ik graaf me vol geestdrift in de materie, pluis alles tot in het kleinste detail uit, zoek naarstig naar het laatste puzzelstukje en pas als de puzzel helemaal compleet is, gun ik mezelf even een adempauze om me vervolgens vol geestdrift op een volgende puzzel te storten. Ik geniet daar zo intens van, dat ik alles en vooral mezelf dreig te vergeten, maar ik kan gewoon niet anders.

Mijn dagen zijn dus nogal enerverend te noemen en het gevolg daarvan is dat mijn hoofd mijn tempo kennelijk niet zo goed kan bijhouden. Als ik thuiskom merk ik dat ik toch wel een beetje verstrooid en vergeetachtig ben. Ik vergeet belangrijke mailtjes of afspraken, betrapte me er gisteravond op dat ik in plaats van een scheutje azijn over de salade te doen, ineens met een fles afwasmiddel in mijn hand stond... pfff gelukkig had ik de vergissing net op tijd door... en zo zijn er meerdere 'aanwijzingen' dat mijn hoofd het allemaal niet zo kan bijhouden.

Ik slaap heel goed, val als een blok in slaap, maar dromen.....niet normaal meer! Ieder detail van de afgelopen dag passeert mijn brein en vannacht schrok ik bulderend van het lachen wakker na een droom waarin mijn maatje schuimbekkend van de salade genoot.....ik bedoel maar....het moet niet gekker worden!

Aan de ene kant baart dit fenomeen me enige zorgen, maar aan de andere kant....voel ik me zo geweldig! Hoe kan ik een pas op de plaats maken als ik het leven door me heen voel bruisen op een dusdanige manier dat ik onmogelijk stil kan zitten? Als iedere vezel in mij schreeuwt om in actie te komen, om te dansen, te springen, te leven? Ik vertrouw er dus nog maar even op dat de capaciteit in mijn hoofd, net als mijn conditie zich langzaam maar zeker gaat verbeteren, maar soms, heel soms, zoals nu, bekruipt me dan toch wel de gedachte dat ik iets te hard van stapel loop...

www.kanker.nl/rita1958/blog






 

Reageren
Volgend blogbericht

18 reacties

hai Rita

Ik herken wel je "symptomen". Ook ben ik altijd heel enthousiast doorgegaan en merk helaas soms toch op (of mijn maatje merkt het op :)) dat ik dingen vergeet en ook verstrooid ben, iets wat voorheen absoluut niet bij me paste. Heb al meerdere keren de handcreme op mijn tandenborstel gesmeerd, vergeet afspraken, gooi ook de verkeerde ingredienten door mijn eten etc. En net zoals jij droom ik ontzettend veel, meerdere dromen per nacht en kan ze vaak nog heel goed herinneren. Maar ach.....als dat het is dan neem ik dat maar voor lief, ik voel me verder goed, zit goed in mijn vel en heb ook weer enthousiast met veel plezier het sporten opgepakt. Af en toe een beetje verstrooid en vergeetachtig maar zo gelukkig nu en daar ik houd ik aan vast! Dikke kusxxxx
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
He Kiki en Rita, herkenbare zaken, ik heb een keer deodorant in mijn haar gespoten inplaats van de gellac die er naast stond..... zo zijn er nog wel meer voorbeelden.....Fijn dat het zo goed met je gaat Rita (en Kiki), en je lijf geeft het echt wel aan als je te hard van stapel loopt. Geniet ervan. XXX
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Rita,
Fantastisch dat je zo goed gaat! En gelukkig word je op de sportschool goed in de gaten gehouden, zie t zo voor me dat jij voor 200% er tegenaan gaat.
Maar je hebt er plezier in hoe mooi is dat.
Ik zit ook op onco training en ik vind t een ramp (heb sporten nog nooit leuk gevonden en nu t moet al helemaal niet, maar ga er natuurlijk wel mee door).
Tja, afwasmiddel in de sla: gelukkig ontdekte je t op tijd.
Creme op n tandenborstel: ook mij niet vreemd, gebeurt 1 x want de smaak is zo vies dat je alle andere keren als je je tanden wilt poetsen wel 3 x checkt of je echt tandpasta in je handen hebt.
Dus dat overkomt meerdere van ons, niks om je zorgen over te maken.
Lieverd, ik hoop dat jouw gezondheid zich in deze stijgende lijn blijft voortzetten!
Dikke kus
Dientje
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Wat heerlijk om te lezen dat het zo goed gaat, Rita! En je hebt zo diep gezeten en zo'n zwaar jaar achter de rug! Het is erg goed dat je dit opschrijft, ik hou me echt vast aan dit soort berichten! Zolang jij je er goed bij voelt, zal het wel goed zijn. Maar ikzelf zou misschien een dagje inleveren of elke dag uurtje korter. Je hebt toch heel veel te verstouwen gehad. En daarbij: je doet ook zoveel andere dingen, maar ja, zal vast aard van het beestje zijn?! šŸ˜„ Liefs Maria
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
lieve Gerdine, wat jammer dat jij het sporten niet leuk vind. Ik zou echt niet meer zonder kunnen, het geeft me een geweldig gevoel, maar dat had je al begrepen! Ik ben zo blij met de herkenning hier! Soms brengen goed bedoelde adviezen en bezorgdheid van anderen me wel eens aan het twijfelen, maar na het lezen van jullie ervaringen, ga ik lekker door op de ingeslagen weg! Dikke kus terug!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve, dappere Maria, ik heb inderdaad heel erg diep gezeten en ja, een behoorlijk zwaar jaar achter de rug, maar ik heb altijd de zekerheid gevoeld dat ik ooit weer uit die put zou klimmen! Dat is inderdaad het aard van het beestje, ergens diep in mij zit een veerkracht die mijzelf ook wel eens verbaasd. Als ik ergens voor ga, dan ga ik er ook voor de volle 100% voor en ook dat is de aard van het beestje! Weet je lieverd, ik kom uit een nest met heel veel negatieve en depressieve ervaringen (net als jij) en om te kunnen overleven in dat klimaat heb ik al heel jong geleerd om naar het positieve te zoeken en ik ben ervan overtuigd dat daar mijn veerkracht vandaan komt. Dikke kus!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Wat heerlijk dat je je zo goed voelt! Blijf ervan genieten, maar denk wel af en toe na. Maar dat doe je natuurlijk al middels het schrijven van dit blogbericht. Ik weet hoe het voelt, heb me gelukkig ook een aantal weken zo gevoeld. Ik hoop me na de uitslag van morgen ook weer zo goed te gaan voelen. En afwasmiddel in de sla? Vraag maar aan mn partner hoe dat smaakt! šŸ˜‚
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Fijn te lezen dat het goed zo goed met je gaat. Vooral blijven doen wat goed voelt en waar je energie van krijgt. Ik heb wel gemerkt dat t belangrijk is om inspanning (hoe leuk ook) tijdig af te wisselen met ontspanning. Een warme groet, Jerrel
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
lieve Rita
ff een berichtje van mij
Zo herkenbaar ...ik ga ook goed en ik bruis en ik had energie ...helaas is het bij mij nu op. Batterijen zijn leeg en ik kan niet meer tot opladen ..ik ben niet depressief maar wel erg emotioneel ...dus zoals men het zegt . Overbelast ..
Ik was natuurlijk kort voor mijn ziekte gescheiden en ook al ik heb sinds kort weer een super lieve vriend .....Toch de boel niet verwerkt
Het ging allemaal zo lekker en je wilt zo graag weer meedoen ......maar wees lief voor jezelf je batterijen zijn erg snel leeg door alles wat er gebeurt is ..neem nu ook je rust en ontspanning
Ik heb besloten een paar weken naar Oostenrijk(zonder de kinderen ) te gaan om even weer helemaal op te laden
dikke kus en liefs XXXX

geldt ook voor jou Maria XXXXX



Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren

Hey Rita,

Met een grote lach jouw verhaal gelezen. Wat super fijn dat jij je zo goed voelt, en inderdaad geeft jouw lijf vanzelf wel aan wanneer het genoeg is. En zo herkenbaar die gekke dingen. IK heb ze ook en moet er dan hartelijk om lachen. Goed om jouw verhaal te lezen, het sprankelt van positiviteit en levenslust.

Go for it girl, girlpower ( weet je nog? )

Dikke kus voor jou lieve vriendin ;)

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Geke, wat lief dat je even hier was! Ik schrik een beetje van hetgeen jij verteld en ik hoop oprecht dat je de batterij weer snel opgeladen krijgt daar in Oostenrijk en dat de emoties wat meer in balans komen. Ik voel me nu, op dit moment lichamelijk heel erg goed, maar ik zal er zeker alert op blijven dat het ook zo blijft! Dikke kus en heel veel sterkte!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Ik herken er wel wat van Rita! Vooral het bewegen is heerlijk. Ik houd niet van sport, maar wel van bewegen, dus ik ga wandelen en fietsen, en dat doet heel veel goed.
Je hoofd beent wel bij. Dat moet gewoon ook weer in conditie komen.
Groet!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hoi Anne, volgens mijn beleving vallen wandelen en fietsen toch echt in de categorie sport en inderdaad mijn hoofd heeft iets meer tijd nodig, maar dat gaat vast goed komen! In de tussentijd maak ik door mijn dromen alles twee keer mee, ook de leuke dingen!!!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren