63. zwaar door het ijs gezakt....
Lieve mensen, schreeuwde ik nog maar vijf dagen geleden dat het zo goed met me ging, nu moet ik constateren dat het niet op alle fronten zo goed gaat. Dit keer is mijn rug de grote boosdoener en gisteren tijdens de training voor de Alpe d'HuZes is pijnlijk duidelijk geworden dat mijn rug de klim naar boven nog niet goed aan kan. Tot mijn immense verdriet heeft de fysiotherapeut me dan ook met klem geadviseerd om van deelname af te zien. De tijdsspanne tot aan 2 juni is gewoon te kort om mijn rug in dusdanige conditie te krijgen dat die de tocht naar boven aan kan.
Een flinke domper die me in eerste instantie bijzonder strijdlustig maakte en waarop mijn reactie een tegendraadse; ' ik ga lekker toch' was, want opgeven is nu eenmaal geen optie voor me! Ik wil zo intens graag de berg op en het team van kanker.nl in de steek laten.....no way!!! Na een avond en nacht hierover met mijn maatje gediscusseerd te hebben, uiteindelijk toch maar besloten om het gezonde verstand te laten zegevieren en af te zien van deelname op 2 juni. Het risico dat het goed fout gaat met mijn rug is gewoon te groot.
Sinds een jaar of twee kamp ik met wat ik zelf omschrijf als een 'doorgezakt chassis' en dat betekent in de praktijk dat mijn rug zover is ingezakt dat mijn onderste ribben op mijn heupbot rusten. Voor de kanker toesloeg was ik d.m.v. zware krachttraining erin geslaagd om een korset van spieren op te bouwen die de boel kon ondersteunen. Dat korset is geleidelijk aan verdwenen doordat ik door de beperkingen van de operaties en blaasspoelingen, de krachttrainingen niet meer kon en mocht uitvoeren. Het is pas sinds eind maart dat ik die trainingen mocht hervatten en nu kom ik dus behoorlijk in tijdnood. Het lukt me gewoon niet om mijn rug recht te houden en geloof me dat doet behoorlijk veel pijn!
Naast dit lichamelijke onvermogen kwam er nog een tweede belangrijke factor om de hoek kijken; het volstrekt oneerlijke keuringsbeleid van het Alpe d'HuZes bestuur. Ik ga daar verder niet over uitweiden, want dat heeft onze teamcaptain Herman al uitgebreid gedaan, maar de weerzin om me aan dat dubieuze beleid te onderwerpen was bijzonder groot.
Nu ik het uiterst pijnlijke besluit heb genomen hoef ik me daar nu even niet druk over te maken en dat is dan ook het enige voordeel. Het doet me ongelooflijk veel pijn om deze keuze te moeten maken en ja, dat ik dit als persoonlijk falen ervaar, is nu eenmaal het aard van het beestje. Ik ga mijn trainingen in een veel rustiger tempo vervolgen, duik even onder om mijn wonden te likken en meld me wel weer als de inwendige storm aan emoties een beetje is geluwd....!
www.kanker.nl/rita1958/blog
18 reacties
Liefs Maria
Het team zal het natuurlijk jammer vinden dat jij er niet bij kunt zijn maar ze zullen er zeker begrip voor hebben dat jij nu eens even echt aan jezelf moet denken.
Verg niet teveel van jezelf!
Dikke kus
Gerdine
Wil je ons team steunen? http://www.team-alpedhuzes-kanker.nl/
We organiseren diverse leuke dingen.
liefs, Doortje
En je gezondheid blijft belangrijk dus ook dat je lichaam in goede conditie blijft, zeker voor de lange termijn. De fysio zal echt wel geweten hebben hoe belangrijk de klim voor je is en dit advies dan ook niet voor niets gegeven hebben, ben toch wel blij dat je naar hem hebt geluisterd, ook al is dit verschrikkelijk balen. Hopelijk heb je volgend jaar voldoende weer je spieren kunnen opbouwen en wie weet kan je dan alsnog de berg beklimmen, die blijft immers nog wel heel lang daar staan. Voor nu even
rustig aan doen, langzaam opbouwen en zoals Gerdine al schrijft; verg niet te veel van jezelf! Dikke kus
Wat een tegenslag. Maar je moet zuinig aan doen met je lichaam, want je moet er nog lang mee doen meis.
Je hebt je best gedaan en meer KAN je niet doen. Wie weet later nog eens joh.
Laten we eerlijk zijn, kanker overwinnen is ook een titanenklus.
Heel veel liefs en een dikke kus
Hey vriendinnetje,
Pfff, het is ook weer wat hĆØ......... Zo balen voor je dat je voortijdig moet afhaken. Ik kan mij voorstellen dat het een teleurstelling voor jou is. neem inderdaad even rustig de tijd voor je zelf om het een plekje te gaan geven. En nu heb jij er misschien even niets aan, maar Rita is een vechter en een super sterke vrouw ;) Jij gaat die berg zeker nog bedwingen, is het niet dit jaar dan vast volgend jaar. Jij gaat jezelf zeker weten herpakken en als er iemand is die haar doelen bereikt, dan ben jij dat wel. Wees trots, want jij hebt al zoveel overwonnen. En nu, mag jij je klote voelen en verdrietig zijn, dat ruimt alleen maar weer op zodat je verder kan. Jij bent een toppertje.........
Dikke knuffel van mij, en een smakkerd er bij ;)
Groeten van Lia