73. Op hoge hakken naar de cystoscopie...
Beetje vreemde titel zullen jullie misschien denken, maar toch is het zo. Ik, die de afgelopen jaren doorgaans hakloos door het leven gaat, heb vandaag dus maar eens letterlijk de stoute schoenen uit de kast gehaald, het stof verwijderd en aangetrokken. Meteen nadat ik was opgestaan wist ik het al; dit wordt zo'n dag waarop 'het gevoel van hoge hakken' meer dan welkom is. Sorry, voor de heren onder jullie, maar de dames zullen heel goed snappen wat ik met dat gevoel bedoel.
Als klein onzeker onderdeurtje maakte ik vanaf mijn puberteit tot ver in de twintig gebruik van dit machtige wapen om mijn onzekerheid te verbergen. Op hoge hakken kon ik alles en iedereen aan, voelde ik me letterlijk vele malen groter dan ik eigenlijk was. Vergezeld van een vastberaden en zelfverzekerd geklikklak stevende ik vrouwmoedig op onzekere situaties af en hield me staande. Tot de fysiotherapeut me waarschuwde dat ik door die torenhoge hakken later wel eens last van mijn rug en bekken zou kunnen krijgen...de beste man had een vooruitziende blik.
Ik heb mijn 'hakgebruik' in de jaren daarna aanzienlijk beperkt, maar vandaag, op de dag van de waarheid, heb ik me dus toch laten verleiden tot 'grootdoenerij'. Nog enigszins onwennig en wankel zette ik rond negen uur de eerste stappen in het ziekenhuis, maar al snel hervond ik de balans en stevende niet veel later, vergezeld van vastberaden geklikklak, zelfverzekerd op de deur af waarachter de cystoscopie zal gaan plaatsvinden...
...om even later toch tamelijk geschokt diezelfde deur achter me te sluiten en me naar de spreekkamer te begeven waar de dokter op me zit te wachten. De aanvankelijke blijdschap over de urinekweek zonder kankercellen, werd al snel overschaduwd door de beelden die de camera toonde. De toestand van het grillige littekenweefsel was ongewijzigd, maar dat was niet het ergste. Aan de zijkant van de blaas was een groot veld zichtbaar dat er overduidelijk nogal onrustig uitzag. Mijn hoop dat dit het gevolg was van irritatie van de BCG spoeling, werd meteen de bodem ingeslagen met de bezorgde mededeling dat dit gebied eruit zag als het voorstadium van CIS. Tja en wat nu?
Nog geen reden tot paniek, want de urine vertoonde nog geen onrustige cellen, maar wel redenen tot ernstige bezorgdheid en oplettendheid. Over zes weken wordt er opnieuw urine op kweek gezet en als daar dan wel onrustige cellen in te zien zijn, dan wordt ik onmiddellijk geopereerd. Mocht de urine dan nog schoon zijn, dan volgt over drie maanden weer een blaasspoeling en cystoscopie. Pffff wat moet je hier nou weer mee?
Nou, gewoon een feestje vieren dat ik vooralsnog 'schoon' ben verklaard, genieten van het fraaie weer en vooral niet gaan piekeren over zaken die in de toekomst liggen. En mijn hooggehakte laarsjes? These boots are made for walking....en dat is precies wat ik ga doen als ik mijn gebakje opgegeten heb!
24 reacties
geval voor nu dat je "schoon" bent, even vasthoudend aan de urinekweek. En inderdaad is er weinig wat je op het moment
aan de situatie kan veranderen dus hopelijk kan je in ieder geval toch genieten tot de volgende kweek weer de uitslag
brengt. Voor nu geniet lekker van je gebakje, gaan wij ook doen, en we maken er toch een feestelijke dag van!
Liefs xxx
Ik hoop dat jouw 'killerheels' alle mogelijke kwaadaardige cellen spoedig mogen uitroeien. Mentaal werken ze in ieder geval goed voor je. Ik duim voor een goede uitslag over 6 weken.
Toitoi en groetjes,
DorothƩ
dikke kus Dientje
Ik zag laatst ook een dame die verbluffend gehakt binnenkwam en nadat ze voldoende impressies op tapijt en mannenogen had gemaakt, gingen de hakloze slippertjes aan. Minder sexy maar wel verstandig. Ze werd er niet minder aantrekkelijk door.
Dat hou je het langste vol op een goede manier.
Ga ervoor,
Doortje
Liefs Maria
Tja wat zal ik hier op zeggen. Het meeste is al gezegd. Je hoge hakken geven je weliswaar een gevoel van sterkte maar ik bespeur een Rita zonder die hakken die veel stabieler is en beter voor zichzelf kan zorgen dan dat ze zelf geloofd.
Hoe het ook uit gaat pakken, zoals je zelf al zegt, heeft in de put gaan zitten deze weken geen zin. Praten met je blaas, hem koesteren en lief zijn voor jezelf en je lichaam (ja, dat zijn 2 verschillende zaken), geeft een beter resultaat en in ieder geval ook een beter gevoel. Boos en angstig zijn werkt averechts en kost ontzettend veel energie.
Het weer is inderdaad om te genieten zoveel als je kunt en je blaas zal van ontspanning en de goede aandacht misschien vanzelf wat rustiger worden. Laat Gods water over Gods akkers lopen en vertrouw erop dat je nog heel veel goed werk te doen hebt op deze aardbol. Het leven is als woelige baren. Ze komen en gaan en als je met ze mee kunt zwemmen in plaats van ertegen in maakt je de meeste kans dat je niet verdrinkt.
Heel veel sterkte weer en leef in het moment, ieder moment opnieuw.
Dikke knuffel
Anne
Mooi die hoge hakken , zo maak je het verschil in beleving.
Er kan niemand in jouw schoenen staan in wat je overkomt op je levensreis , hoe fijn is het dan dat je jezelf juist door die schoenen kunt onderscheiden.
Gewoon blijven hakken dus , past blijkbaar bij jou.
En die akelige blaas , bah dat is balen in de overtreffende trap. Hopelijk hangen die zichzelf snel aan de wilgen of maken ze zich als een haas uit de voeten.
Ook ik duim mee voor goed nieuws.
gr Corrie