Focus op het positieve
Het is begin november en ik hang in een lounge-tuinstoel in de woonkamer. Om me heen kaal beton, een kast afgedekt in folie, de vloer afgeplakt met stucloper en hier en daar wat slingerend gereedschap. Door het vieze raam schijnt de zon naar binnen. De warme zonnestralen vallen nog net over mijn voeten. Dit plaatje, van mij, op die stoel, in die woonkamer in verbouwing, geeft goed weer hoe ik me voel.
Enerzijds voelt mijn leven kaal en kil, zoals de woonkamer. Niks is zoals het zou moeten zijn. De keuken moet nog geplaatst worden, de muren nog geverfd en onder de stucloper ligt een houten vloer die wel een schuurmachine en olie kan gebruiken. En zo is het ook met mij: ook aan mij moet nog het een en ander gebeuren: chemokuren, operaties, bestralingen en een hormoonkuur. Tegelijkertijd twee huizen in verbouwing: mijn woonhuis en mijn lichaam.
Ondanks de grote bende waarin ik mij bevind, wordt mijn aandacht getrokken door het laatste streepje zon op mijn sokken. Door de warmte die ik voel neerstrijken op mijn voeten. Het mag dan wel een grote zooi zijn om mij heen – en ook in mij – ik kies ervoor om op dit moment te genieten van wat wel mooi en fijn is. De warmte van de laatste zonnestralen van vandaag op mijn voeten en het ontspannen gevoel dat ik heb overgehouden aan de voetmassage van vanmiddag. Twee fijne momenten op één dag.
Dat is de keuze die ik op dit moment maak. Ik kies ervoor om mijn aandacht te geven aan wat wèl positief is. Niet aan de pijn in mijn hoofd of aan de vermoeidheid, maar aan de ontspanning in mijn voeten. Niet aan de rommel op de stucloper of aan het stof op het raam, maar aan de zon en haar warmte die door datzelfde vieze raam naar binnen schijnt. Ik besluit dat het glas voor mij halfvol is door de manier waarop ik ernaar kijk, of in ieder geval een kwart vol dan.
En het is niet zo dat de narigheid om mij heen daarmee verdwijnt. Maar het is ook niet zo dat het wel zou verdwijnen als ik mijn aandacht er wel op zou richten. Nee, als ik mijn focus zou leggen op het negatieve (waar ik heus ook wel eens naar neig en soms aan toegeef), dan zou dat negatieve juist alleen maar groter worden in mijn belevingswereld. Met als gevolg dat ik me alleen maar ellendiger zou voelen. Hoe we ons voelen creëren we met onze eigen gedachten en aandacht. Dus zolang het me lukt om de aandacht te richten op de zonnige kant, doe ik dat. Op die manier doe ik mezelf de prettige in plaats van de onprettige emoties cadeau.
Dit betekent overigens niet dat ik nooit aandacht heb voor het onprettige. Ook onprettige emoties krijgen bij mij de ruimte. Maar dan wel met het doel om ze te verwerken en niet om erin te gaan zitten zwelgen. Het gaat erom dat ik een bewuste keuze maak. Dit doe ik door mezelf de vraag te stellen: “Als ik nu de focus leg op het half lege glas, doe ik dat dan om de emoties en onderliggende behoeften te onderzoeken?” Zo ja, go for it! Zo nee? Dan richt ik mijn aandacht liever op de positieve dingen die me een fijn gevoel geven. Ik kan me altijd nog op een later moment buigen over de onprettige emoties die nog om aandacht vragen.
Nu, op dit moment in de tuinstoel in de zon kies ik voor het kwart volle glas. Ik sta op en schuif de loungestoel mee met de zon, zodat ik er nog een paar minuten langer van kan genieten.