De moeite waard
Het was een raar bezoek aan de tandarts "Hoe gaat het, heeft u klachten? " vroeg de tandarts. "Soms een beetje gezeur bij de kies aan de rechterkant" antwoordde ik. Dan maken we even een foto. Foto liet zien dat er inderdaad een gaatje zat onder de vulling van de kies. Daar moet eigenlijk een nieuwe vulling in. "Maar ik begrijp niet dat u daar nou zo'n last van heeft, dat kan bijna niet zei de tandarts". "Nou ú vroeg me of ik klachten had en dit was mijn antwoord. Zo veel last heb ik er nou ook weer niet van. Maar ik kom hier tenslotte voor controle, vandaar". Mijn gebit is wat krakkemikkig, mede ten gevolge van de chemokuren, en ik vroeg "is 'ie nog een nieuwe vulling waard?" Tandarts tuurde een poosje peinzend naar het beeldscherm met mijn gegevens en zei toen: " tja,zouden we het nog wel moeten doen?" Moeten doen? Hoe bedoelt u 'nog wel moeten doen'? "Nou in uw situatie". Mijn situatie? Pardon, ik bén nog niet dood hoor. Ik heb bovendien net een reeks bestralingen achter de rug voor een uitzaaiing in mijn long, dus ik hoop eigenlijk nog weer een poosje vooruit te kunnen. Ik bedoel of de kiés het nog wel waard was. Niet ik. Zelf vind ik namelijk dat ik die nieuwe vulling absoluut nog waard ben. De tandarts en de assistente schrokken zichtbaar. Nee, nee natuurlijk bent u nog niet dood. Zeker niet. Ja,nee, natuurlijk bent u nog een vulling waard. Zeker. Tuurlijk! Weet u wat, zei de tandarts en klopte me enthousiast op mijn schouder,we gaan gewoon een nieuwe vulling zetten. We gaan het gewoon doén. We doen het!
Ik was eerst verbouwereerd.Een beetje geschokt ook. Maar tegelijkertijd vond ik het ook wel hilarisch. Het was zó absurd, een vúlling! Ik kon er de humor ook nog wel van in zien. 'Nog waard'. Natuurlijk ben ik dat nog waard. Maar dat gevoel van 'eigen waarde' was voor mij niet heel vanzelfsprekend in combinatie met de kanker diagnose. Ik herinner me nog goed; toen ik in september 2014 de diagnose kreeg met een slechte prognose, had ik net een nieuwe winterjas gekocht. Die stond nog met het prijskaartje eraan in een tas onder de kapstok. Vanwege het mooie weer wat er opeens weer was, had ik de jas nog niet uitgepakt nadat ik hem gekocht had. Het eerste wat ik tegen Lief zei toen ik na het verpletterde nieuws thuis kwam uit het ziekenhuis: "breng jij die jas terug naar de winkel. Ik vind het zonde om hem te houden. Ik ga dood". Lief was woest. Zonde !?! ? Een van de levenslessen van mijn moeder : "weet je wat zonde is? Boter aan je gat smeren en droog brood eten" De jas bleef. Winters lang heb ik hem gedragen. En afgelopen winter heb ik een nieuwe jas gekocht.
Ik moest er aan wennen dat ik doorleefde. Daar had ik niet bij stil gestaan dat dat ook nog kon. Inmiddels gaat het me goed af; vinden dat ik het allemaal nog waard ben. Na jaren rotzooien met een berg goedkope plastic leesbrillen, heb ik een paar weken terug een fraaie, dure bril aangeschaft. Twee zelfs. Ik kan jaren vooruit. Een lekker gevoel. Aan mijn brillen zal het niet liggen.
Zware chemokuren of andere behandelingen; was het je dat waard. De vraag of iets je waard was kun je pas achteraf beantwoorden. Als je heel ziek bent geworden van een chemokuur en die blijkt niet aan te slaan, niets heeft gedaan, dan was het je misschien achteraf niet waard geweest. Heeft de chemo wel zijn werk gedaan en de kanker verslagen of een poos verjaagd, ja dan was de narigheid en ongemak het je wel waard waarschijnlijk. Maar de tragiek is dat je dat van te voren niet kunt weten. Achteraf kun je pas zeggen of iets je waard was.
De foto bij deze blog is genomen vanuit een vakantiehuisje in Giethoorn, juni 2020. Lief houdt ervan reisjes en vakanties uit te stippelen of unieke huisjes in de natuur te boeken. Ik vind het prima. Het is altijd leuk of bijzonder dus ik bemoei me er verder niet tegenaan. Zo ook met Giethoorn. "Ik heb nu toch een leuk huisje gevonden. In Giethoorn. Staat helemaal vrij. Met een punter. En uitzicht op de Bovenwiede." Dat klinkt top. Gelijk doen. Een paar dagen voor vertrek wilde ik toch wel even wat meer informatie. Klein detail wat Lief niet had vermeld, het was minstens een kwartier lopen vanaf de parkeerplaats, door het dorp en een smal paadje langs de vaart, voor je bij het huisje was. Met tassen,boodschappen, een gitaar, fietsen, boeken en beddegoed. Bij het huis stond een kruiwagen waarmee je heen en weer kon om je spullen te halen. Op z'n zachts gezegd was ik hier niet zo heel blij mee. Wat een werk allemaal. Wat een gedoe. Toen we weer huiswaarts gingen na de vakantieweek liet Lief ook nog eens een weekendtas met kleding in het water vallen. Míjn weekendtas. En was het dat nou allemaal waard, voor die ene week in Giethoorn? Bekijk de foto en oordeel zelf. Ik vond het zeker allemaal méér dan waard. Zo waard dat we vorig jaar het huis weer een week gehuurd hebben. Maar achteraf kon ik dat pas zeggen.
Als je leeft met kanker en weet dat je niet meer beter wordt, kun je daar achteraf dus niets meer over zeggen. Dus leef gewoon zolang je leeft. Gun jezelf die nieuwe bril of vulling. Gewoon, omdat je het waard bent.
En over de tandarts; het is een bijzonder aardige en betrokken man. Ik neem hem niets kwalijk. Ik ben ervan overtuigd dat hij het goed bedoelde met zijn, laten we zeggen, nogal onhandige opmerking.
54 reacties
Wat klinkt dat toch bekend. Ja, we zijn het allemaal waard. Mijn moeder op haar oude dag, zal ik nog een nieuwe auto kopen, deze die ik nu heb is zo klein en laag, ik kan niet goed vooruit kijken. Vooral doen ma. Uiteindelijk heeft ze het niet gedaan, maar dat had andere oorzaken. En ik heb wel die ontzettend mooie snoek gekocht. Nog voor ik wist dat ik kanker had. Als ik nog 20 jaar in zo'n mooie auto mag rijden die zoveel vreugde geeft, dan vooral doen. Je leeft vandaag, morgen is onzeker.
Ik zou toch een andere tandarts zoeken .
xxx , willy
Eigenlijk heb ik deze tandarts nog niet zo lang. Mijn eigen tandarts stopte, vandaar. Maar het is echt een heel aardige man, daar ligt het niet aan. We hebben eerder wel gesproken over mijn gezondheid. Misschien was het miscommunicatie, dat zou nog kunnen.Maar in ieder geval was dit echt een heel absurd gesprek.
Mijn god, ik zit hier te lachen om de absurdheid van de situatie. Maar ergens herken ik het wel. Vlak voordat ik de diagnose kreeg, had ik een offerte voor een brug laten maken. Het ging toen om een bedrag van om en nabij €2500,=
Toen ik na de diagnose naar de tandarts moest, was het eerste dat ik zei, laat die brug maar zitten. Van dat geld ga ik liever leuke dingen doen🙈 Ik vond het mezelf toen niet waard. Nu ben ik inmiddels meer dan 3.5 jaar verder, en kan ik mezelf wel voor het hoofd slaan, dat ik dat toen dacht en zei. Maar ik krijg mezelf er aan de andere kant toch niet toe aangezet om de brug alsnog te laten maken. Hoezo een brein werkt vreemd? Want net als jij stel ik wel lange termijn doelen en geef ik een flink bedrag uit aan een mooie bril.
Ach ja, zolang we de dingen die wij het waard vinden, nog doen of kopen, vinden wij onzelf nog wat waard. En die tandarts..... die denkt de volgende keer wel twee keer na, of hetgeen hij zeggen wil, het wel waard is haha
Liefs Gewoon Moon
Dank je voor je reactie Moon. En wat je zegt; wat werkt ons brein toch vreemd zo nu en dan. Herkenbaar.
Maar een bril zie je en wordt gezien. Zo'n brug...zelf zie je die niet, je voelt hem alleen met je tong. En ik hoop van harte dat je er lang genoeg bent om die andere kiezen naar elkaar toe te laten groeien, zodat je er niks meer van merkt dat die brug er niet is gekomen.
Wie weet leef ik nog wel lang genoeg totdat ik mijn tanden op het nachtkastje kan leggen😝
Hou ik je aan!
En of wij het waard zijn, wij hadden net n nieuwe bank aangeschaft toen ik werd gebeld dat ik maar even naar het ziekenhuis moest komen om de scan te bespreken. Toen wij de diagnose kregen was de reactie van mijn man ik ga die rotbank afzeggen, alsof die bank er iets aan kan doen. ( Ik begrijp waar het vandaan komt mijn ouders is precies hetzelfde overkomen 32 jaar geleden en toen mijn moeder na 6 weken overleed werd mijn vader iedere dag door die bank, die zij zo graag wilde eraan herinnerd). Maar ik, positief als ik ben zei ben je helemaal gek wie weet hoelang ik er nog plezier van heb, en inderdaad na iedere behandeling en de operatie heb ik mij lekker op DE bank kunnen nestelen, nu al 2.5 jaar lang. Ook mijn manlief boekt hotels ( in ons eigen land) om even te genieten, zelfs tussen de chemo s door. Tuurlijk zijn wij het waard, dubbel en dwars, juist nog meer, wij moeten extra goed voor onszelf zorgen. Als " buitenstaanders", ook artsen er nu eens zo over zouden denken hoef ik mijn palliatieve status ( wat n woord wie heeft dat verzonnen) niet steeds te verdedigen. Ik ben er nog, het gaat naar omstandigheden goed, nee ik ga niet dood ( althans voorlopig niet gelukkig) en JA ik vind mij HEEL VEEL waard 😉 vond ik altijd al en nu zelfs nog meer.
Dank je voor je uitgebreide reactie. En inkijkje hoe dat voor jou is. Wat goed dat je die bank gewoon gehouden hebt. En er nu lekker op kan zitten.
Hi lieve Lenneke,
Mooi verhaal weer! Ik was toevallig dinsdag bij de tandarts. Ik heb al bijna 40 jaar dezelfde, dus hij kent de verhalen over mijn gezondheid en vraagt altijd als eerste hoe het met me gaat en of ik weer behandelingen krijg. Er wordt dus gelukkig rekening mee gehouden.
Ik ben natuurlijk al een héél lange survivor en daarom geniet ik sowieso van iedere dag en vind dat wij het allemaal waard zijn! Het is heerlijk om juist van iets nieuws te genieten! Vooral als je wereldje om sommige momenten al iets kleiner wordt. Wij gaan morgenmiddag ná de Petscan onze 10 jaar auto auto inruilen voor een nieuwe (1,5 jaar oud)! Helemaal leuk!
Gaat het nu beter met je longen, na het bestralen?
Ik hoop nog heel lang je blogs te kunnen lezen. Geniet van de fijne uitjes en iedere dag.
Veel liefs,
Marianne
Lieve Marianne. Jij bent inderdaad helemaal een survivor. Geweldig dat jullie morgen een nieuwe auto gaan kopen. Na, de PETscan. Hoop op positieve uitslag voor je. Laat je me nog weten?
Ik heb een reeks bestralingen achter de rug voor de uitzaaiing in mijn long. De tumormarker liep op en CT scan liet het zien. Maar ik heb een super uitslag gekregen. Tumormarker goed. Dus de bestralingen hebben gewerkt .Zo blij! In juli weer controle en CT scan.
Liefs Lenneke
Hi Lenneke, wat fijn voor je dat de bestralingen goed hun werk hebben gedaan! Ben blij voor je dat je waardes nu weer goed zijn. Hopelijk blijft heel lang zo!
op naar een mooie lente en zomer!
liefs
Christa
Hi lieve Lenneke,
Wat geweldig zeg dat je baat hebt gehad bij de bestraling! Dat is goed nieuws! Had je er ook last van?
Ik heb gisteren de Petscan gehad. De uitslag zal er waarschijnlijk volgende week zijn. Ik ga straks ook weer een nieuw blog publiceren.
We houden contact!
Lieve groetjes,
Marianne
Soms krijg je van die reacties en vaak zijn ze goed bedoeld, lomp ja, maar goed bedoeld. We zijn het meer dan waard vind ik Lenneke, het jezelf gunnen is nog wel een heel proces wat ik lastig vind. Maar ook dat gaat steeds beter 😉
warme groet
Hanny
Goed zo Hanny. Blijven oefenen. We zijn het waard!
Lenneke
Natuurlijk ben jij het waard. Jij bent alles waard.
Liefs, Hanneke
Bedankt voor je lieve reactie Hanneke.
Liefs Lenneke
Jaah Lenneke, je bent het allemaal zeker waard! In elk moment: Nu, nu en nu!
Dus geniet van je nieuwe jassen, maatwerk brillen, alle leuke uitjes met je lief en die nieuwe vulling. Ik ga na 4 jaar ook maar es een nieuwe zomerjas kopen. Nu nog een leuke vinden. Zo eentje die uitstraalt "Ja, ik ben er nog en ik geniet van het leven!'
Dankjewel weer voor je fraaie blog,
liefs
Christa
Dank je wel Christa.
Een nieuwe jas. Dan zou ik voor een knalrode gaan als ik jou was.
Lenneke
Jaah een rode jas! 😃. Ben al aan het googlen!
Prachtig, Lenneke En zo herkenbaar, al die momenten. Tegen mij zei de tandarts dat over een jaar of 10 mijn tanden en kiezen zullen losraken. Ik zei: "Als ik dat haal, neem ik met plezier een kunstgebitje!". Intussen ben ik van tandarts veranderd en wil ik twee keer per jaar voor controle. Ik heb vorig jaar een nieuwe elektrische fiets aangeschaft, ik ga binnenkort verhuizen. En ja, die dure en veel betere bril gaat er ook komen!
Veel liefs XXX
Oh enne, ik kom uit Meppel, dat is niet zo ver van Giethoorn, en ik ken zelfs mensen die in Giethoorn wonen ;-) In september gaan Lief en ik met ons vriendenweekend (met z'n achten een weekend weg elk jaar) naar Giethoorn. Doorleven, ja, graag!
Geweldig jouw reactie Frie. Ben ook zo blij voor jullie dat jullie een nieuw stekkie gevonden hebben.
Ja, Giethoorn en omgeving; prachtig.We waren daar in coronatijd. Heerlijk rustig .Wie weet kom ik je er nog eens tegen.
En , o ja, ik heb ook pas nog een electrische fiets gekocht.
Liefs Lenneke
Ik heb ook pas een e-bike gekocht! We kunnen wel gaan touren met z'n allen :-D
Ja, laten we dat doen!
X
Haha ja die fiets...die heeft ons letterlijk door moeilijke tijden " gesleept"...heerlijk erop uit tussen chemo s door en ik heb nog nooit zoveel van mijn eigen landje gezien in de 60 jaar dat ik besta. Waar beperkingen al niet toe kunnen leiden 🙂 geniet ervan.
Gefeliciteerd met jullie nieuwe huis! En met je elektrische fiets. Heb er 1,5 jaar geleden ook een aangeschaft. Want ik kwam na elke keer na een beetje tegenwind met buikpijn thuis. Nu niet meer. Wat een fijne uitvindingen toch voor mensen, zoals wij die niet helemaal fit zijn. Wordt je wereld groter van! Geniet van je fietstochtjes!
groetjes,
Christa
WIJ KRIJGEN 11 MEI ONZE NIEUWE ELEKTRISCHE FIETSEN.VEEL SUCCES ALLEMAAL
Ha ha zo herken ik je. En herkenbare reacties van anderen.
Oh...wat een goed verhaal.....en wat een vlotte switch van de tandarts......Laten we van de tandarts zeggen: "Jij was een beetje dom" en by the way....just go on living!!
groet,JB
Dank je voor je reactie JB.
Ja wat je zegt; de tandarts herpakte zich goed. Ik ben ook niet boos op hem hoor. Ik denk dat het uiteindelijk een soort van goed bedoeld was. We hebben al eens over 'mijn situatie' gesproken. Maar hij drukte zich wel heel erg ongelukkig uit zal ik maar zeggen.
Toen ik in het voorjaar 2013 De diagnose nietkleincellige longkanker stadium 4 kreeg, ben ik voor mijn inloopkast gaan staan en heb alle winterkleding uit de kast gerukt en naar de kringloop gebracht. Nu, meer als 9 jaar later heb ik nog spijt, maar we lachen er ook om. Ik heb inmiddels afgeleerd om allerlei niet te doen omdat ik binnenkort dood zal gaan. Mens, durf te leven!!!
Wat geweldig te lezen dat jij er na 9 jaar nog steeds bent. "Mens, durf te leven!" Zo is het precies. En die actie dat je alle winterkleding naar de kringloop hebt gebracht, dat was voor jou op dat moment waarschijnlijk een daad om uiting te geven aan het nieuws wat je te horen had gekregen. Ik moest er om lachen. Je beschrijft grappig. Ben blij dat jij er inmiddels ook om kunt lachen.
Zo herkenbaar jou verhaal, toen ik in december te horen kreeg dat ik palliatief behandeld zou gaan worden dacht ik vooral steeds zelf moet ik dit nog wel doen, is eigenlijk zonde .. ik had geen idee hoelang ik er nog zou zijn. Ik hield me dus in. Nu een paar maanden en chemokuren verder die redelijk aanslaan. "Investeer" weer in mezelf :) . Mijn omgeving heeft me nooit tegengehouden, en me juist gestimuleerd om wel dingen voor mezelf te doen en te kopen wat ik nodig had of gewoon te kopen omdat het leuk is/was. Kortom ik leef, geniet ben het waard.
Liefs Marja
Lieve Marja,
Blijf ook vooral inversteren in je zelf. Laat je door het woord 'palliatief' niet teveel beinvloeden. Ik heb al meerdere blogs hier op kanker.nl aan dit woord gewijd. Het is maar een woord. Een vervelend woord. Maar het zegt verder niets over jouw situatie. En zoals jij ook zegt: "leef je leven. Geniet. Je bent het waard"
Lenneke
Ik maak het nog regelmatig mee dat mensen rot opmerkingen maken.Zelfs een incident van 40 jaar geleden dat een leidinggevende tegen mij zei als ik het geweten had dat had ik deze medewerker(uitgezaaide longkanker) nooit een vast kontakt gegeven.
Wat kunnen mensen toch ongelukkige dingen zeggen. En die opmerking van die leidinggevende; te erg.
Beste Lenneke,
Dankjewel voor je blog ! Met name omdat je er na 8 jaar nog bent.
Oké - met ongemak, uitzaaiingen en daarbij behorende zware behandelingen.
Ik kreeg 2 augustus 2021 de diagnose “uitgezaaide eiersttokkanker, stadium IV”. Na de 2e chemo bleek dat ik nog een kans had. Inmiddels ben ik een debulking, hipec en totaal 6 chemo’s verder. Zoekend naar hoe ik verder kan leven nu die kans zich voordoet. De dreigendheid van de statistische cijfers probeer ik vorm te geven in een realistisch gegeven. Voortgekomen uit de innerlijke gedrevenheid: als het terug komt, ga ik weer voor een behandeling.
En hoe fijn is het dan te lezen dat die mogelijkheid er dus is.
Omdat wij/onze levens dat waard zijn.
Mijn gebit was net recht gezet en op de plaats van de eerder getrokken kies, zou een implantaat komen. “Nu niet”, zei de tandarts. “Als je weer bent opgeknapt gaan we dat alsnog doen.”
Ja, want dat ben ik waard.
En die kledingkast ?
Die is inmiddels opgeruimd, net als de schoenen-collectie. Dan is er weer plek voor leuke nieuwe kleding en schoenen. Omdat ik het waard ben.
Omdat mijn Lief en ik nog een tijdje het samen fijn willen hebben. Omdat we dat waard zijn.
Hartelijke groet,
Annemarie
Jíj dank je wel voor je uitgebreide reactie Annemarie. Je hebt het mooi beschreven.
Je bedankt me voor het feit dat ik er na bijna acht jaar nog ben. Daar ben ik zelf natuurlijk ook ongelooflijk dankbaar voor. Het is vanzelfsprekend geen verdienste van mij. Maar ik realiseer mij dat het gegeven dat ik al zo lang overleef een bemoediging kan zijn voor anderen. Het kan dus ook.Hoe verder te leven na de diagnose eierstokkanker fase 4? Zoekend inderdaad. Stap voor stap.
En die bedreigende statistieken? Het zijn maar getallen joh. In febr. 2019 schreef ik op deze site een blog over dit onderwerp met de titel 'Statistisch gezien". Inmiddels heb ik de statisieken helemaal getart.
En heerlijk die opgeruimde kleding en schoenkast; die kun je weer gaan vullen. Je bent het waard!
Lenneke
Precies Lenneke, statistieken, prognoses, zijn cijfers, ook mijn idee, ik ben ook blij dat ik al 2.5 jaar verder ben, trots op mijn lichaam ondanks wat het allemaal heeft moeten ondergaan. Ik hoop dat dat zo blijft voorlopig. Ik haal hoop uit berichten van dames zoals jij 💋
Corina
Ha Corina,
Ik hoop voor jou dat het nog heel lang goed blijft gaan met je. Wij zijn wij en wat kan ons die statiek schelen. Dank voor je lieve reactie.
Lenneke
Hoi! Herkenbaar! Laatst vroeg ik bij de tandarts of ze nog een wortelkanaalbehandeling wilde uitvoeren op een kies met een grote vulling vanwege zenuwpijn bij kauwen. Nee, zei ze, die gaat eruit! Huh, was mijn eerste reactie en vulde zelf het antwoord al in wat ze zou geven. Ik heb al niet veel kauwvlakken meer en bijt en kauw derhalve op de vier kiesjes naast de hoektanden. Door de chemo’s en vooral denosumab botversterker is trekken geen optie meer dus reparatie leek mij een mooie oplossing maar, nee dus! Ik ga in dezelfde praktijk naar een ander tandarts die er iets anders tegenover staat. Alsof kankerpatienten een andere behandeling moeten krijgen dan ‘gezonde’ mensen. Er wordt door verschillende mensen toch anders naar je gekeken, alsof behandelingen niet meer de moeite waard zijn! Belachelijk en als je er iets van zegt, bv iemand die tegen mij zegt,” wat zie je er NOG goed uit….hoezo? Had ik er slechter uit moeten zien…..heel irritant! Ik ben ziek, ja, maar dat zit van binnen en ik hoop dat het nog lang zal duren voordat het uiterlijk zichtbaar wordt! Leven leven en nog eens leven en genieten van wat me/ons nog gegeven wordt aan tijd! Dat is wat ik doe en later zien we wel!!
Blijf vechten en blijf positief zolang als je kan !! 🙏
groetjes Dick
Ha Dick, ja, die tandartsbehandelingen bij kankerpatienten die weten wat , merk ik aan de reacties hier.
En dan die opmerking "wat zie je er NOG goed uit". Herkenbaar! Ik heb er hier ook eens een blog over geschreven met de gelijknamige titel. Waar ik ook de kriebels van krijg is de opmerking: "nou ja, je bent er nog, nu kun je lekker genieten". " Ja, jij bent er toch ook nog" denk ik dan. En genieten deed ik ook al voordat ik ziek was.
Ik wens je alle goeds toe en zoals jij het zo raak zegt: blijf leven, leven in de tijd die ons nog gegeven is.
Lenneke
Hallo Heleentje, hier een ervaring van mij en wat ik samen met mijn inplantoloog en mijn vrouw heb beleefd: Zomer 2020 (ik was toen 59) ging ik naar de tandarts om een offerte te laten maken voor mijn gebit, ik wilde geen kronen, stifttanden e.d. meer en wilde een keuze, alles eruit en een kunstgebit of implantaten. Alles eruit vond de arts geen optie en adviseerde implantaten. (offerte ontvangen 21.000 euro) maar dan was ik er wel de rest van mijn leven klaar mee en zou een mooi natuurlijk gebit hebben zonder alle nadelen. Offerte heb ik voor akkoord getekend al moest ik verzinnen hoe ik het moest betalen. (Dental Clinics voorziet in renteloze gespreide betaling) Een maand later kwam ik terug van een motorvakantie met mijn zoon en ik had nogal wat klachten aan alles tussen mijn benen. Diagnose na vele vervelende onderzoeken: Mijnheer u heeft een aggressive vorm van Prostaatkanker Stadium 4 met uitzaaiingen naar longen, lymfe en botten en u heeft misschien nog 6 weken. Dan zit je met je vrouw in een deprimerende parkeergarage van het ziekenhuis eerst een uurtje of zo te janken, niks pensioen, niks samen oud worden, niks opa. De wereld ingestort op zijn kop. Op dat moment had ik een goede reden de opdracht voor Dental Clinics op te zeggen om zo het vele geld voor mijn vrouw achter te laten maar die zei: niks ervan misschien leef je wat langer en elke steak die jij en wij samen kunnen genieten is het geld meer dan waard. Weet je gelijk waarom je al ruim 40 jaar samen bent. Ik ben vervolgens uitgestapt en naar oncologie gelopen bij de oncoloog naar binnen gestapt en de man duidelijk gemaakt dat ik niet dood ging en dat hij met zijn landelijke collegae maar wat moest verzinnen om uit te proberen. En dat heeft hij gedaan (FUCK KANKER) 2021 was een hel maar september 2021 werd ik "schoon" en "genezen" verklaard en ik leef nog steeds, ik heb welliswaar geen lange levensverwachting maar ik voel me keigoed, ik geniet elke dag van mijn mooie gebit en als kers op de taart ben ik in maart opa geworden en kwam mijn zoon zijn nieuwe partner voorstellen!
DUS MENSEN!!! ieder mens is alles waard ongeacht wat het is wat het kost of voor hoelang, ik heb uiteindelijk 5.000 euro minder betaald omdat de arts uit respect heel veel uren voor eigen rekening heeft gewerkt en het geweldig vond hoe ik een hele middag bij hem in de stoel lag terwijl ik 's ochtens de chemokuur had ontvangen. En zo zou het moeten zijn je bent arts, je helpt mensen en niet zeuren over geld al is het maar voor een dag, is toch een dag met plezier. Het mag in Nederland absolute niet zo zijn dat er zorg geweigerd wordt omdat iemand zijn levensverwachting niet zo goed is. Of omdat iemand er een waarde aan hangt voor wanneer wel of niet. Dat is een regelrechte schande.
Heb nog een ps-je, over wat ik net las van: wat zie je er nog goed uit! Ik stond op de 2e verdieping helemaal kapot en uit te hijgen(omdat mijn longen aan gort zijn en ik van de hormoonbehandeling zo vet als een pad geworden ben) toen er een collegae langsliep en tegen mij zij dat het wel eens tijd werd dat ik een beetje af zou gaan vallen en iets aan sport moest gaan doen, ik zou dan ook wat representatiever zijn voor het bedrijf.
Het is maar goed dat het Helen Dowling Instituut bestaat want ik begrijp nu echt waarom 95% van de ex/kankerpatiënten niet terugkomen op de werkvloer. Ik in ieder geval zeker niet, ik heb besloten elke dag die mij extra gegeven is te ontvangen en te leven als een geschenk en daar hoort werken voor een bedrijf niet meer bij.
RMdee.
Dank je wel voor je uitgebreide beschrijving van wat je hebt meegemaakt. Je geeft ons een inkijkje in je leven. Wat een bijzonder verhaal zeg. Ontroerend ook hoe jouw Lief reageerde . Dat is Liefde met een hoofdletter. En dan de rekening ; 5000 euro minder omdat jij zo'n kanjer bent. Geweldig toch.
Maar dat verhaal wat je schrijft over 'representatiever zijn 'voor het bedrijf'. Echt erg. Over ongepaste opmerkingen gesproken.
Gefeliciteerd dat je opa bent geworden ! Ik hoop dat je nog veel tijd gegeven is en dat je je heel lang zo goed zult blijven voelen.
Je zou inderdaad wat aan sport moeten doen . Lopen en/of krachttraining .
Dan kan je die collega eens een flinke mep geven als je die nog eens tegenkomt
En dan heb je adem genoeg om hard weg te lopen als die zou willen terug meppen 😊 .
RMdee gefeliciteerd, hoe fijn is het om opa en oma te mogen worden, weten wij inmiddels ook. De bekroning op het ouderschap 😊. Ik persoonlijk vind het een eretitel hihi.
Als reactie op domme reacties, artsen kunnen er ook iets van.. als je van je oncologe hoort dat ze niet te vaak palliatieve patienten door moet sturen voor een coloscopie. Huh omdat ik al kanker elders heb en ondanks dat in prima staat verkeer voor zover mogelijk en er uitzie als Hollands welvaren zou ik een coloscopie niet meer waard zijn???
Gelukkkig is mij dat niet persoonlijk medegedeeld anders had ik haar toch gevraagd of ze dat ook tegen iemand van haar familie had gezegd of iemand van het koningshuis. IEDER mens is het waard, vind ik persoonlijk, oke misschien tot op zekere hoogte, maar palliatief betekent, ongeneeslijk...niet terminaal...gelukkig maar.
Hallo CDB58, dank je wel voor de felicitatie maar wat nou "tot op zekere hoogte" er bestaan geen verschillen, arm, rijk, geel, rood, wit, lichtgroen, donkergroen het maakt niet uit we zijn allemaal hetzelfde als we geboren worden en / of de kist ingaan en ieder mens heeft de zelfde rechten!!!!
LIEVE MENSEN, DOE JEZELF NOOIT TEKORT EN DENK NOOIT TE MIN OVER JEZELF EN KOM VOOR DE RECHTEN OP DIE JE HEBT.
WE POEPEN ALLEMAAL UIT HETZELFDE GAATJE.
Tot op zekere hoogte bedoel ik, voor mijzelf, als mijn conditionele situatie niet zo goed zou zijn ondanks de term palliatief zou ik begrijpen dat er een grens zou zijn. Niet naar achtergrond o.i.d. ieder mens is het waard. Vooral wat je op het laatst zegt heb ik ooit aan n nogal arrogante arts voorgelegd ( in mijn jonge jaren als verpleegkundige) ik vroeg of hij ook naakt geboren was, z n eigen billen moest afvegen en of hij ook ooit dood zou gaan...toen hij beledigd zei, ja natuurlijk.....was mijn antwoord dan ben jij toch niets beter dan een ander en zo sta ik er nog steeds in.
Ik ben zelf tandarts geweest en dit soort dingen leer je in de zogenaamde "goede" ethiek lessen: bespreekbaar maken....maar is vaak gegeven door mensen die weinig met de situaties te maken lijken te hebben. Ik vond het altijd al onzin en nu ik zelf in de situatie zit is het alleen maar bevestigd wat ik al vond. Daar moet je als zorgverlener geen onderscheid in maken: iedereen is het waard.