Accepter du shit (shit accepteren)
Wanneer ik tegenover de oncologe zit, vertel ik haar dus niet dat ik Covid heb, ik wil niet in quarantaine, ik wil door. Ik zeg haar wel dat ik me ongelukkig voel. Mijn huid is grauw, mijn haar is grijs, ik heb geen kracht meer in mijn armen, geen gevoel in mijn tenen, ik slaap 14 uur per dag, ben vervroegd in de overgang en over twee maanden gaat er ook nog iemand een mes in mij zetten. 'Comment? (wablief?)', vraagt ze. 'Ze gaan mijn borst amputeren', zeg ik, alsof ze dat niet al wist. 'Ach ja', zegt ze, 'dat begint nu dichterbij te komen, hè'. Ik zou haar op dit moment zo graag horen sussen dat het wel over zal gaan, dat het allemaal niet blijvend is. Nou ja, behalve die borst dan. Maar ze zegt: 'Ik ken geen andere manier om u te genezen'. Ik heb zin om te huilen.
'Wilt u verwijzing naar de psycholoog', vraagt ze vriendelijk, 'om u te helpen met accepteren?' Ik kan daar zo giftig om worden, als mensen, die zelf allebei hun borsten mogen houden, mij gaan lopen zeggen dat ik shit moet accepteren. Dus nee, bedankt. Chemo 12
10 reacties
De laatste!
Nee, het zijn er zestien. We zitten op driekwart. Heel saai. Maar nu gaan we langzaam beginnen met de operatie.
lieve Niene,
Jouw arts had automonteur moeten worden, diagnose apparaat eraan koppelen en klinisch zeggen wat er gedaan moet worden, zonder te beseffen wat dat allemaal kost voor de patiënt.
Nee jouw situatie is niet in geld uit te drukken, maar hoe dan ook, het kost.
Een arts die alleen klinisch is, lijkt me heel moeilijk voor de patiënt.
Hoe in godsnaam heb je het volgehouden Niene?? Je moet je zo enorm alleen hebben gevoeld... Ik weet dat alles al even geleden is, dus blijkbaar heb je het overleefd. Het gebrek aan empathie beoel ik. En dat is een prestatie op zich.
Datzelfde vroeg ik me ook af. Hoe heb je het volgehouden Niene? Zoveel respect voor jou.
Liefs, Monique
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden zeggen ze wel eens. Al vraag ik me af of dit gezegde in zulke situaties nog op gaat. Ik denk dat iedereen wel eens een hork in het vak is tegengekomen maar jij hebt het wel heel slecht getroffen. Dan maakt zelfs een prachtige taal als het Frans het er niet beter of mooier op.
Liefs, Milena
Terwijl ik midden in de chemo zat, ben ik ook eens zo iemand tegengekomen die maar even niet vertelde dat ze COVID had, want dat kwam haar zelf niet goed uit. Drie jaar later word ik nog kwaad als ik eraan terug denk. Wat een ontzettend onsympathieke actie.
Ik ben er ook zeker niet trots op, Dezedanmaar. Maar dit is wat ik heb gedaan, welke afwegingen ik toen maakte. Ik dacht aan mezelf, zoals ik al schreef in mijn vorige blog. Ik ga niet lopen beweren dat deze hele episode in mijn leven mij een beter mens heeft gemaakt.
Niene
Met de kennis van nu zou ik er niet zo zwaar aan tillen. Toen werden er veel en ook faliekant foute maatregelen genomen, zoals het opsluiten van kwetsbare ouderen in potdichte verzorgingstehuizen met slechte airconditioning. Verzorgers met mondkapjes en de huishoudelijke dienst niet.
Ik heb het gezien hoor, toen ik bij mijn moeder buiten het hek stond te zwaaien, want voor het raam op het terras was het te risicovol 😥.
Heel verdrietig voor je moeder, maar ik mag toch echt hopen dat mensen er met de kennis van nu wél zwaar aan tillen willens en wetens op een dagbehandeling met chemopatienten te gaan zitten terwijl ze een besmettelijk virus onder de leden hebben. Bij mij liep het met een sisser af, maar een bekende werd (door COVID) zo ziek, en dat duurde zo lang, dat ze uiteindelijk haar geplande chemokuren helemaal niet meer af kon maken. Anderhalf jaar later bleek ze uitzaaiingen te hebben. Niemand zal ooit weten of dat niet ook gebeurd was als ze niet door een covid besmetting haar chemo had moeten afbreken, maar de kans dat dat zo is, is wel echt aanwezig. Hoezo, niet te zwaar aan tillen?