La chirurgienne (de chirurg)

Drie dagen later hebben de weinige witte bloedlichaampjes die ik nog over heb, de covid toch al redelijk mijn systeem uitgewerkt. Ik voel me in ieder geval al veel beter. Alleen heb ik de chirurg even gegoogled en ontdekt dat ze chirurg in opleiding is. Geen jarenlange ervaring, dus. Maar ze is wel aardig. En haar handen zijn lang en fijngebouwd, dus ik ga er maar van uit dat ze secuur kan snijden en met kleine nette steekjes kan hechten.

Met haar telefoon neemt ze fotos van mijn naakte bovenlijf. Ze geeft me wat folders over de verschillende mogelijkheden voor borstreconstructie, maar zegt daar meteen bij dat ik ga kiezen voor een directe reconstructie met een siliconen implantaat. Ik heb zowiezo te weinig vet op mijn buik voor een DIEP. Ik vat het maar op als een compliment. De andere optie is de dorsaal. Als ik het goed begrijp betekent dat dat ze dan een spier uit mijn rug gaat snijden. Nee, doe maar niet, ik heb al die rugspieren nodig voor mijn werk. 

Ze benadrukt dat een directe reconstructie met prothese echt het mooiste resultaat gaat geven, want ze gaat namelijk proberen mijn tepel te redden. Ze gaat hem er afsnijden en tijdens de operatie naar het lab sturen voor een snelle analyse. Als die groen licht geven, naait ze de tepel direct weer terug. Ik zie iemand al met mijn tepel op een schoteltje door de gang heen rennen. Maar ik ben blij verrast. Ik dacht namelijk dat de radioloog in het begin had gezegd dat ik die tepel zou gaan verliezen.

Er zitten nog wel wat mitsen en maren aan het hele verhaal, maar het enthousiasme van de chirurgienne is aanstekelijk. Totdat ze opmerkt dat ik daarna nog een stuk of 30 radiotherapie sessies zal krijgen. Pardon? Waarom?Mijn oncologe heeft gezegd dat dat in mijn geval pas na de operatie besloten zal worden. 'Nee hoor', zegt de chirurgienne, 'dat is protocol'. Ze zegt dat ze de radiotherapeute nog even zal bellen over het precieze aantal bestralingen.

Ik kan het slecht hebben, deze tegenvaller. Ik dacht dat ik er bijna vanaf was. Nu blijkt dat ik nog ruim een maand lang iedere dag op en neer naar de stad mag voor de bestraling. En kennelijk is het gewoon protocol. Waarom hebben ze me dat niet van het begin af aan verteld?