Décaler (uitstellen)
Het hôpital du jour (de dagbehandeling waar ik de chemo toegediend krijg) is in het souterrain van het ziekenhuis. Ik vind het er altijd onaangenaam: te vol, benauwd, donker. Er komt bijna geen natuurlijk licht binnen. De ramen zijn van melkglas en zitten heel hoog tegen het plafond. Altijd potdicht. Slecht voor het humeur en slecht voor het bereik van mijn telefoon.
De enige die geen last lijkt te hebben van de graf-sfeer die er hangt, is mijn oncologe. Ze is vrolijk zoals altijd. Ik ben blij dat ik de stemming niet hoef te drukken met klachten over lichamelijke ongemakken. Ik ben iets minder helder van geest en heb dus een beetje problemen met de oog-hand coördinatie, waardoor ik me af en toe in mijn vingers snijd of aan de oven brand, maar dat is het dan ook.
En ik kan niet meer in de zon. Dat is wel onhandig. Om een beetje fit te blijven maken mijn man en ik op onze vrije dagen graag lange wandelingen door de bergen met de hond. Ik moet echt UV-werende kleding aan. Lange broek en t-shirt met lange mouwen, sjaal om mijn nek, strohoed over mijn chemomutsje en factor 100 op ieder onbedekt stukje huid. Anders verbrand ik als een spekje.
De oncologe is tevreden. Ze wil weten of ik nog werk. Ja, ik werk gewoon. En nu we het er toch over hebben, vraag ik haar of het misschien mogelijk is om het begin van het tweede deel van de kuur, de 12 Taxol (Paclitaxel), een week of 6 uit te stellen. Als we het over het zomerseizoen heen konden tillen, zou dat mijn leven zoveel makkelijker maken. De oncologe moet hier om lachen. 'Madame, neemt u dit eigenlijk wel serieus?', vraagt ze. Chemo 3
4 reacties
Nou Niene, ik ben ervan overtuigd dat humor en veerkracht je gaan helpen om door deze uitdagende tijden heen te komen, compleet met UV-werende outfits en al.
xxx, Willy
Dankjewel. Mijn verzoek om te décalen was alleen geen grap. Ik had er graag een serieus antwoord op gehad.. Voor mij was het echt belangrijk om te weten of er ruimte was om met de behandeling een beetje rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden. Maar goed, ik ga er maar van uit dat het antwoord was "nee, het kan niet uitgesteld worden". Fijn dat je weer terug bent!
Hè wat een nare plaats hebben ze uitgekozen en dat voor mensen die het toch al wel zwaar hebben!
Nu denk ik persoonlijk (maar is maar denken he, niet zeker weten) dat zes weken in kankerland echt wel lang is om iets uit te stellen... Maar dan ook had ze het wel op een andere en vooral veel duidelijkere manier aan jou kunnen uitleggen!
Zo denk ik er precies ook over. Fijn dat jij ook weer terug bent, Clemence!