Il faut patienter, Madame ( u moet geduld hebben)

De radioloog heeft me gezegd dat mijn dossier in een multidisciplinair overleg zal worden besproken en dat het ziekenhuis binnen twee weken contact met me op zal nemen om aan de behandeling te beginnen. Ik maak hieruit op dat er haast geboden is. Als ik na twee weken niets gehoord heb, raak ik weer in paniek. Ik heb geen enkele bevestiging dat mijn dossier überhaupt is overgedragen. Ik weet niet wie ik moet bellen, ik heb geen referentienummer, niets.

Ik bel een algemeen nummer, word 3 keer doorverbonden en kom uiteindelijk uit bij een vrouw die, hallelujah, mijn naam in haar computer heeft staan. 'Il faut patienter (u moet geduld hebben)', zegt ze. Een halve week later bel ik weer. 'U moet geduld hebben, wij nemen contact met u op'. Weer een week, ik word helemaal gek. 'U bent hier niet de enige, hè', zegt ze. Mijn man kan zich niet herinneren dat er gezegd is dat ik binnen twee weken met een behandeling moet starten, maar vindt dat ik me niet meer moet laten afschepen. Zal hij even bellen? Nee, ik doe het zelf wel. Ik bel terug en huil dat ik pijn heb. 'Een moment', zegt ze. Vijf minuten later heb ik een afspraak met een oncoloog.

We gaan er samen heen. Ik hobbel weer achter mijn man aan, trap op, trap af, balies, loketten, formulieren, pasjes, etiketten. De oncologe onderzoekt mijn borsten. Ze zegt 'Neem maar een een paracetamolletje tegen de pijn.' Ze zegt dat ze wacht op het resultaat van de mammaprint test die is aangevraagd. Wat is een mammaprint? 'Dat is een test', zegt ze. Ja, wat voor test? 'Om te kijken of chemo in uw geval achterwege kan blijven'. Wat voor chemo? 'We wachten eerst op de resultaten van de test', zegt ze. Hebben we tijd om te wachten, zaait het niet uit? 'Het zou voor u beter zijn, als we de chemo achterwege konden laten', zegt ze. Waarom? 'Chemo is niet zo goed voor uw hart', zegt ze. Gelukkig vindt mijn man ook dat er eigenlijk weinig informatie loskomt. Ik was even bang dat het weer aan mij lag. Hij vraagt nog of het misschien in het Engels kan. 'Dat zou het wel lastig maken', zegt ze. Hier schrikken we een beetje van. We kunnen het wel in het Frans, maar de arts tegenover ons is niet ouder dan 35. Waarom kan zij het niet in het Engels? Hebben we wel het goede ziekenhuis uitgekozen?