La colère (woede)
Ik geloof niet dat ik 'alles overheersende woede' heb zien staan op het lijstje van mogelijke bijwerkingen van deze chemobehandeling, maar dat is voornamelijk wat ik de hele dag voel. Ik ben niet te harden, ik vat alles verkeerd op. Mijn man en mijn hond verstoppen zich onder de tafel wanneer ik de kamer binnenloop.
Waar ben ik aan begonnen met dit hotel in the middle of nowhere? Als ik gewoon in Nederland was gebleven, veilig op het ministerie, was ik nu opgevangen geweest door lieve collegas met kaartjes, knuffels en kopjes thee. Ziekgemeld met doorbetaling van een lekker salaris. De bedrijfsarts had me vier uur per week op therapeutische basis een archief laten opschonen ofzo. Verder zou ze me hebben gezegd dat ik me vooral bezig moet houden met beter worden, yogalessen, inloophuis.
In plaats daarvan sta ik nu, met mijn kale kop en vier chemos in mijn mik hotelbadkamers schoon te maken en vloeren te dweilen. Ik draag dikke rubberen handschoenen om me te beschermen tegen infecties. Mensen, gasten, staren naar me. De meesten met medelijden, maar ik haat dat. Opeens schaam ik me voor dit werk. Tegelijkertijd zijn er een paar die valse beoordelingen op internet achterlaten als ze te lang op hun voorgerecht moeten wachten of als ze vinden dat er te weinig keuze is op de kaart. Die mensen haat ik ook.
Ik ben kwaad dat het weer nu al belachelijk heet begint te worden. Rond 12 uur 's middags staat de zon vol op mijn keuken en loopt de temperatuur er op tot boven de 30 graden. Ik ben kwaad dat mijn chemokuur precies samen moet vallen met het hoogseizoen. Ik ben gefrustreerd dat de communicatie in het ziekenhuis zo moeilijk verloopt.
Ik schaam me dat ik mezelf in deze situatie heb gemanoeuvreerd, dat ik mijn leven niet op orde heb, dat ik niet voorbereid was op deze kanker.
28 reacties
Lieve Niene.
Niemand is voorbereid op kanker.
En maar heel weinigen spelen het klaar om in volle chemo een zaak te runnen zoals jij doet. Chapeau (hoed af😊) daarvoor.
En dat je kwaad en gefrustreerd bent dat het allemaal niet loopt zoals je graag hebt, dat je te weinig begrip krijgt , dat is meer dan normaal.
En veel beter dat je je kwaad maakt, je frustrasies uitschreeuwt , dan dat je daar stilletjes in een hoekje gaat zitten grienen.
xxx, Willy
En tot zolang je je niet boos maakt op die arme monsieur Willy, is 't allemaal nog niet zo erg
Sommige mensen hebben hun leven verstandiger ingedeeld om dit soort zaken op te vangen. Ik dus helaas niet. Ik ben dan ook voornamelijk boos op mezelf. Maar zeker niet op Monsieur Willy !
Wat een intens en begrijpelijke blog…. Zo begrijpelijk dat je woede voelt. Ik vind het super dapper dat jullie de plannen doorzetten en dat dan die kanker op je pad komt is natuurlijk gewoon super ongelukkig. Daarvan kan je niet zeggen dat je jezelf daarin hebt gemanoeuvreerd, dat is echt heel heel erg veel pech. Kan je een beetje rust krijgen door anderen te vragen om je te helpen (hulp vragen lijkt mij een iets minder sterk punt van jou ?) En die recensies moet je echt niet serieus nemen, dan moeten ze het maar rechtstreeks zeggen! Hoop dat je moed houdt! Je schrijft zo mooi over de Franse perikelen dus schrijf die woede hier maar van je af zodat dat hopelijk ook een beetje oplucht…sterkte!
Lieve groeten, Marjolein
Dankjewel, zal ik doen!
Ik denk dat de woede inmiddels belegen is en op zijn minst overdatum. Dit is de woede van vorig jaar. Hoe is het nu met je, Niene?
Ik moet nog 12 rondjes chemo en een operatie. Wil je dat ik nu het einde al verklap?
Nee hoor, hou er de spanning maar in
Hoi Niene, volgens mij heb ik nog niet eerder gereageerd op een blog van jou. Het is heerlijk om jouw stukjes te lezen en ik vind je een geweldig en taaie vrouw met veel humor. Je maakt mij niet wijs dat je nog bij het ministerie zou willen werken, maar ik snap je verlangen naar een vangnet. Ik zit vaak mee te denken wie of waar je hulp zou kunnen vragen en of echt al die ballen in de lucht moeten worden gehouden. Veel sterkte en humor gewenst om de boel draaiende te houden.
Gr. Houdje
Wat lief, om zoiets te schrijven. Dankjewel 😊
Kan iemand voorbereid zijn op die klotekanker, vraag ik me af? Moet je dan alle keuzes in je leven laten leiden door "want als het een keertje misloopt" en niet door "ik probeer een droom te realiseren"? Moeilijke dingen he en ik vind het verdrietig dat je boos bent op jezelf omdat je probeerde een droom te volgen maar dwars gezeten wordt door een Monster dat je niemand toewenst. Samen met dat je te veel (moet) doen, de slechte communicatie, de "wat als" voorstellingen, de kutreacties van mensen die er geen jota van (willen?kunnen?) begrijpen... kan ik me levendig voorstellen dat je barst van woede en frustratie. Beter uiten dan oppotten, dan gaat het het snelste over!
Manmanman, jullie zijn met z'n allen beter dan 100 psychologen bij elkaar! Dankjewel! Mijn virtuele inloophuis. Ik wou dat ik eerder met deze blog was begonnen, maar misschien had ik toen toch niet geluisterd. Nu herleef ik alles, episode voor episode en met iedere blog en reactie gaan de scherpe randjes er vanaf.
Das dan meteen ook een beetje een antwoord op jouw vraag, Zweef.
Liefs,
Niene
Nounou, Niene. Psychologen moeten ook betaald worden, hoor.!
Maar we houden het schappelijk. Jij sluit je keet daar maar eens een keertje en dan komen we met z'n allen eten, een fra(ns)manido zeg maar.
Eerst aan het werk dan! Ik schat in dat er nog zeker een blogje of 30 aankomt
Lieve Niene
Kan je een kamertje isoleren en dat wordt je wel de colère kamer en nonde saus en zo
Heel herkenbaar , dit doet zoveel met je .
Wat als , had je maar en al die vragen ,
Ik denk dat je baat hebt bij rustmomenten inplannen . Ochtend , middag en avond
Een bed en even helemaal rusten
Tussendoor . Want het is zo veel voor je , alles
En wat doe je dit goed
Je laat meekijken in hoe het voelt voor jou
Heel veel sterkte Niene
Groetjes
Lieve Wendy,
Zowat iedere tekst die jij tikt is een gedicht. Nondedju, een colère kamer, hahaha🤣. Jij ook sterkte!
Niene
Hoi Niene,
Ja ik vind dichten soms heel fijn!
Bij mij hielp Oxybutynine voor de opvliegers van de hormonen
Dus geen idee of je daar iets aan hebt ,deze tip
Maar ik zeg het wel even
Hou vol , komt goed ⛅💪🏻😀☀️
Dag Nienke,
Chapeau voor hetgene je nog dagelijks presteert. En je mag kwaad zijn, meer dan een dag zelfs. Dat ventileert veel frustraties en is nodig. Mijn vrouw en ik hebben hetzelfde gedaan, maar dan iets verder in Portugal. Wij verhuren in de zomermaanden en de eisen van sommige toeristen. Je weet wel. Nu zitten we helaas terug in België en zullen onze droom moeten achterlaten. Volgens ik lees kom je met je kracht er wel door. Ik wens je het allerbeste.
Veel sterkte en groeten, Jef.
Hoi Jef,
Ja dat is jammer dat je een droom in Portugal moet achterlaten. Jij zal daar ook wel nijdig om zijn. Maar misschien is het nu ook een last minder en vind je een andere bestemming voor de zomer ( niet alleen maar ziekenhuis). Sterkte!
Niene
Dank Niene, voor je reactie. Ik kan onze verhuis naar België plaatsen. Mijn vrouw heeft het er moeilijker mee. Ik begrijp dat haar ultieme droom om in de warmte te wonen aan diggelen ligt. En ze geeft zelf aan dat ze niet sterk genoeg is om daar in de toekomst alleen te gaan wonen. Hebben dus beide huizen te koop gezet. Komen nog moeilijke tijden voor haar aan wanneer het zover ( verkoop ) is. Ik denk er niet zoveel aan. Moet mij eerst beter voelen. Kan het moeilijk accepteren, maar zal wel moeten.
Nogmaals dank en vele groeten, Jef.
Dag Niene
Net als jij ben ik (als belgische), naar la douce France verhuisd in maart 2023. Een droom die zich realiseerde. Daar ik met pensioen ben (72j), heb ik mijn levensstijl kunnen/ moeten aanpassen. Eén ding wil ik beamen: de zorg en de mentaliteit rond kanker is niet te vergelijken met B en NL, helaas. Voorlopig blijf ik de jaarlijkse controle in UZ Leuven doen. Ik nam al contact op met de Oncopole in Toulouse. De communicatie was ronduit slecht: de dame was gewoonweg onbeleefd! Ik woon in de Gers (32). Zo ik je kan bijstaan tijdens de spokentocht, laat het me gerust weten.
Mijn mantra: "We houden het gezwellig en blijven tumoristisch".
Zo is het,lach die rotkanker maar zo hard mogelijk uit, en schop er flink tegenaan.
Jullie krijgen ze er niet onder, nog niet voor de donder
Peter
Hoi Whiskette,
Ben blij te lezen dat jij de communicatie hier ook niet zo vindt. Ik was al bang dat ik zelf te gevoelig was.
Niene
Hallo Niene
Het heeft niks met je gevoeligheid te maken. De zorg in Frankrijk laat veel te wensen over. Gelukkig heb ik hier een heel begripvolle huisarts. Dat helpt.
Slaapt lekker, desnoods met een jointje 🤗
Lieve Niene, Ik weet niet of dat "mag", maar ik lees je blog eigenlijk met een brede glimlach.... HEERLIJK! Om je woede even in de vrije loop te laten!! Ik hoop dat het jou (ook) hielp?
Ik heb mezelf ook op mijn kop gegeven voor mijn keuzes: als ik meer had gewerkt had ik nu niet zo "knijp" gezeten als mijn inkomen zou kelderen naar 70%. Maar ja, ik HEB niet meer gewerkt... En tegelijkertijd: mijn vorige werkgever zou ECHT niet voor me hebben gezorgd als ik ziek zou worden; zij vonden het niet hun probleem toen ik iets brak, en het huis niet uit kon - ik moest toch maar komen werken (HOE DAN?).
Dus: nu dankbaar voor mijn lieve buren, mijn tuintje - als ik niet verder kom dan huis&tuin), dankbaar voor de lucht boven mijn hoofd...
En tegelijkertijd: balen van wat ik niet meer kan, balen van de onzekerheid, balen van het ziek-zijn...
Hoi Hanneke,
Ja,het lucht op en ja, je mag erom lachen. De hele tijd verdrietig zijn, is zo uitputtend. Dankbaar zijn, is voor mij nog een fase te ver, maar ik hoor van veel mensen dat dat een prettige gemoedstoestand is. Misschien komt het nog. Heb je een moestuin?
Het leven biedt geen garanties en had ik het maar anders gedaan gedachten dat verandert niets aan je situatie.
Het is overduidelijk dat je hulp nodig hebt. Ik wilde eerst ook alles zelf blijven doen maar accepteren dat je het niet meer kunt daar is veel tijd en boos zijn op mijzelf mee verspild.
Wees lief voor jezelf♡
Volg de raad op die jij een ander zou geven. Blijf je dan hetzelfde doen en spijt hebben van je keuzes?
Niemand kan in de toekomst kijken. Je hebt je hart gevolgd en dat voelde goed. Het leven is niet voorspelbaar en leidt je soms naar andere wegen die je kunt volgen. Ga ontdekken wat nog wel kan!
Ik kon mijn werk niet meer hervatten, maar besefte dat boos blijven niets oploste. Nu ik compleet mijn leven heb moeten veranderen, ben ik gelukkiger dan voorheen. Ga op zoek naar wat jou NU wel blij kan maken want stress is zeker niet goed voor je herstel!
Veel liefs, Gina
Hoi Niene
Hoop dat t gaat met je. Ik heb ook wat afgeschreeuwd en woedend geweest
Hormonen zijn rare dingen
Het wordt minder maar forceer jezelf niet
Ik kijk nu naar wat nog wel kan
In moeten leveren in veel en dan blij zijn met wat er nog is
Klinkt raar voor je misschien en niemand vult jouw situatie in
Je zou misschien via Wij zijn de anti hormonologen op Instagram en via hun pod casts tips kunnen vinden
Sterkte sterke Niene
Wat een verhaal! Dapper, moedig, onverzettelijk, niet uit het veld te slaan. Hou vol en probeer er zoveel mogelijk van te maken.
Tipo