La fête patronale (het dorpsfeest)

Voor de volgende chemo heb ik een consult bij een aios, mijn eigen oncologe is op vakantie. Ik zeg de aios heel duidelijk dat ik geen last heb van zweren in mijn mond. Ik spoel en gorchel braaf dagelijks met water en soda. Toch laat ze me mijn mondkapje afdoen en mijn tong uitsteken, zodat ze me als een paard in de mond kan kijken. Chemo 8

Na de chemo haalt mijn vriendin Hélène mij op voor lunch in de stad. Ik klaag tegen haar dat niemand in het ziekenhuis je serieus neemt als je Frans spreekt met een accent en je brood verdient als kok. Hélène komt uit een keurige bourgeois familie. Zij en haar 3 zussen zijn alle vier gepromoveerd. 'Welnee' troost ze, 'dat doen mijn moeders artsen in Parijs ook, behandelen ons allemaal als een imbécile'. 

Dat weekend is het jaarlijkse fête patronale (het dorpsfeest). Er is een  rommelmarkt en een schiettent, een hooimaaiwedstrijd en een jeu de boules toernooi. De feestcommissie heeft een klein podium opgezet tegenover onze Auberge (herberg). Daar voeren de meisjes uit het dorp een dansje op en later komt er een zanger met een gitaar. Het is ongelofelijk warm, we zitten midden in de zoveelste hittegolf. Ons hotel en terras zijn afgeladen vol. Dit jaar doe ik niet moeilijk met het eten. Ik heb 2 varkenspoten van 7 kg stuk ingewreven met een spicy rub. 12 uur in de oven op lage temperatuur, theelepeltje liquid smoke en een flinke klodder barbecue saus: pulled porc voor bijna 60 man. Rijst erbij, bonen, tomaten, zuurkoolsalade. Ijsje toe. Gaan met die banaan. Dat is wel een klein voordeel: nu ik minder energie heb, ga ik efficiënter werken.