La fin de la tournée de questions (het einde van het vragenrondje)
Taxol (Paclitaxel) is iedere week, dus 6 dagen later moet ik weer terug. Naar die heks, met haar gif. Ik ben nog steeds woedend over wat er tijdens het vorige consult gebeurd is en voel me kwetsbaar en machteloos. Maar je kunt beter stil blijven zitten, terwijl je geschoren wordt. Ik heb op dit punt in de behandeling niet echt een keuze.
Dus ik neem weer plaats tegenover mijn oncologe. Om mezelf een houding te geven denk ik aan gesprekstechnieken die ik leerde in een vorig beroepsleven: niet op het puntje van je stoel gaan zitten, niet je ogen neerslaan, niet aan je hoofd komen. Ik schuif mijn kont helemaal naar achteren en duw mijn rug in de leuning. Mijn bloedwaardes zijn goed. Nee, ik heb geen klachten.
'C'est finie, la tournée de questions (zijn we nu klaar met het vragenrondje)?', vraagt ze vanachter haar computer. 'Kennelijk', piep ik. Ze glimlacht. Ja, vindt ze dat grappig? Om lekker over iemand heen te walsen die drie maanden chemo in d'r lijf heeft? 'Weet u', zegt ze, 'il y des choses qui sont rares et des choses qui arrivent souvent (sommige dingen komen weinig voor, andere dingen gebeuren vaak)'. Ik weet niet wat ze hiermee bedoelt. Krabbelt ze een beetje terug op de absolute belofte van genezing van vorige week? Of is dit haar manier om het concept van een five year survival rate without incidence uit te leggen aan de kok? Ik zeg in ieder geval helemaal niets, ik praat niet meer met haar.
'Wat heeft u voor vanavond voor uw gasten gekookt?', vraagt ze. 'Zuurvlees', mompel ik. 'Dat gerecht ken ik', zegt ze, 'ik kom ook uit het noorden'. Dat zal wel. Wat mij betreft mag ze lekker met iemand anders gaan bonden. Chemo 6
3 reacties
Goeienavond Niene,
Respect hoe je het allemaal gedaan krijgt, de zaak draaiende houden en wekelijks naar de dagkliniek. Ik hoop dat je niet te veel last hebt van de bijwerkingen van de chemo. Ik denk niet dat je oncologe wil terug krabbelen van hetgeen ze gezegd heeft. C ' est simplement elle qui appartient à des choses rares. Ik hoop dat haar bord zuurvlees gesmaakt heeft. Ik wens je het allerbeste met chemo 6.
Nog een fijne avond verder.
Groeten, Jef.
"Zuur"-vlees... Perfecte timing hahaha. Voor die zure mossel, zoals wij vrouwen zoals haar wel eens noemen.
Wat heb je jezelf ingehouden, alle respect zeg! Maar hoe triest dat je in een situatie zit dat je bij jezelf moet besluiten niet meer te praten met net iemand die heel centraal staat in je ziekteproces... vind ik zo erg voor je...
Ik denk dat je op moet schrijven, wat je wil zeggen/weten.
Maar de vraag,
U vraagt mij erop te vertrouwen, dat u me geneest, maar ik ben aan het vechten voor mijn leven, en mijn toekomst, daarom zoek ik alles op wat er te vinden is.
Maar als ik het ter sprake breng, wordt er bot gereageerd, hoe zou u dat zelf vinden, als u in mijn schoenen zou staan.
k noem dit spiegelen, de persoon een spiegel voorhouden, en de rollen eens omdraaien.
En om haar toch een positieve insteek te geven mag je altijd zeggen, dat je ze heel graag wil vertrouwen, maar het op deze manier moeilijker gemaakt wordt.
Of net welke boodschap je haar wil geven, die zegt dat JIJ wel wil vertrouwen, maar best je eigen mening mag hebben.
Liefs Peter