La perruque (de pruik)
Op de dag van mijn eerste chemo rijdt Nassim op precies de afgesproken tijd de taxi voor. Hij houdt het achterportier voor mij open. Ik stap in met al mijn bagage: koffie, bloedtestuitslagen, pepermuntjes, waterfles, boek, tablet, vest. Het eerste half uur van de reis babbel ik wat met Nassim. Hij zegt dat hij dit een fijne rit vindt, even de stad uit. Het is inderdaad prachtig waar ik woon: bossen, meren, watervallen, bergen. Het tweede half uur kijk ik uit het raam en app ik met mijn moeder.
In de pruikenwinkel pas ik de perruque (de pruik). Het ziet er heel raar uit. Alsof er harig beest op mijn hoofd zit. 'Dat komt omdat u uw haar nog heeft', zegt de pruikenverkoopster, 'als dat er straks af is, zit het beter'. Ze stopt de cavia in een doosje. Ze doet een truukje met de rekening voor het ziekenfonds waardoor ik voor dezelfde prijs ook nog een paar chemomutsjes mag uitzoeken.
Met nog 2 tassen extra stap ik weer in de taxi. Dit is zo onwerkelijk. Ik ga kaal worden, misselijk, chronisch vermoeid, met mondzweren, afstervende nagels, gevoelloze vingers, infecties. Ik lees al weken de meest schrijnende verhalen op internet.
Nassim ontwijkt via kruip- en sluiproutes het laatste staartje van de ochtendspits om mij zo snel mogelijk naar het ziekenhuis krijgen. Tijdens deze rit ontvang ik een mailtje van een achterachternichtje uit Canada. Ik ken haar eigenlijk niet. Zij heeft ook een tijdje geleden een chemobehandeling gehad. 'Het was wel te doen', schrijft Nicole. En nog belangrijker: ze voelt zich nu weer helemaal goed. Dat lieve berichtje komt op precies het goede moment! Het is de eerste keer dat een optimistisch geluid werkelijk bij mij binnenkomt. Ik krijg er een beetje moed van.
13 reacties
Ik ga kaal worden, misselijk, chronisch vermoeid, met mondzweren, afstervende nagels, gevoelloze vingers, infectie
Nou nou, chemo is niet leuk , maar zo'n vaart gaat het allemaal niet lopen hoor
Hoofdpijn ga je krijgen, ja, van al dat dubben over mogelijke nevenwerkingen.
ā¤ļø, willy
Denk je, Monsieur Willy? Ik ben inderdaad wel een beetje een tobber.
Niene
Je kent die dooddoener toch :
" Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest"
Kanker is een feest van clichƩs. 'what doesn't kill you, makes you stronger'. Heb ik ook al zo vaak moeten horen.
In het berin las ik ook de meest verschrikkelijke verhalen over de chemo en alleen daarvan werd ik al beroerdš en ben ik gestopt met lezen en achteraf viel het geweldig mee, ik was nooit misselijk, dankzij de ijsmuts had ik nog de helft van mijn haar, alhoewel ik als man daar niet zo mee zat. Mondproblemen had ik ook niet. Ik spoelde preventief een paar keer per dag met een lichte zoutoplossing. Alleen de twee dikke teennagels lieten het loodje verder niks. Chronisch moe ben ik ook nooit geweest. Ben gewoon blijven wandelen tijdens het hele chemo traject. Ik heb mijn ervaringen over de chemo op mijn blog gedeeld en wat ik preventief gedaan heb om het enigzins draaglijk te houden. Nogmaals bij mij viel het achteraf geweldig mee. Ik had het mij veel erger voorgesteld.Misschien heb je iets aan mijn blog over de chemo. Ik wens je het allerbeste en wie weet valt het bij jou ook mee.
Met vriendelijke groet
Sjozef
Het lijkt of je in zo'n situatie alleen maar ontvankelijk bent voor negatieve berichten. Het is fijn te lezen dat het ook mee kan vallen.
Niene
Lieve Niene,
Ik weet niet welke chemo jij gaat krijgen, maar ik had me ook voorbereid op het ergste, maar achteraf gezien viel het reuze mee. Natuurlijk had ik bijwerkingen, maar ze hebben een groot deel van de kankercellen gesmoord, dus het was het waard.
Succes. Liefs, Monique
Lieve Monique,
Misschien heeft het ook te maken met karakter. Als je positief bent ingesteld, ga je er misschien ook rustiger in. Bedankt voor je steun.
Niene
āOh, heb je nog geen uitstel gehad vanwege slechte bloedwaarden?ā, āDit wordt echt een klotejaar voor jeā, āHet wordt zo zwaar!ā, āWat knap dat je zo positief blijftā.
Van de stoĆÆcijnen kun je veel leren. Het is wat het is, en alleen hoe ik ermee omga: daar heb ik invloed op. Als iets zich aandient, dan kijk ik hoe ik ermee om kan gaan (al heb ik natuurlijk wel wat preventieve maatregelen genomen: mondspoeling in huis, diarreeremmers, middeltjes juist tegen de obstipatie, crĆØme voor kloven etc. Niet alles is nodig maar je kan het maar hebben denk ik dan.)
Als ik eens een opsomming maak van alles dat anders is dan voor de chemo, van alle dingen waar ik meer of minder last van heb (afhankelijk van de 1e, 2e of rustweek), dan zou ik er zelf ook somber van worden denk ik.
Ik vind het wel gek dat je je pruik al aangemeten hebt gekregen nu je je eigen haar nog hebt. De kans is groot (zo niet, zeker) dat hij te ruim valt straks. Maar Nassim heeft ook daar wel weer een oplossing voor denk ik zo š
Een stoĆÆcijnse houding is een goede benadering, maar die kun je (nou ja, ik dan) pas aannemen als je een beetje weet wat er gaat gebeuren en hoe het voelt. En dan nog moet je hopen dat mensen je niet uit medeleven weer de put in praten, hahaha, wat is dat toch...
De pruik was trouwens niet van een heel erg hoge kwaliteit. Heel optimistisch vond ik dat niet nodig. Het ding is verstelbaarš.
Mij heeft bewegen en zeer verstandig eten (zeer gezond dus) mij enorm goed door de chemo heen geholpen. Ik liep elke dag minstens een uur, vaak langer. Dit maakte alle verschil. Daardoor hield ik moed, bleef ik fitter dan wanneer ik dat niet zou hebben gedaan, en kon ik 's nachts beter slapen. Ben benieuwd hoe het voor jou is geweest.
Bewegen is nog altijd het beste dat je kan doen om je door de ellende van de behandelingen door te helpen. Zowel lichamelijk als mentaal. Ook ik zat tijdens de chemo in een zware lichamelijke dip en oncorevalidatie is een redmiddel gebleven.
Heel veel bewegen, dat is, denk ik, inderdaad het ei van Columbus. De kleur groen schijnt ook goed op je geest te werken.