Le mur (de muur)

De ochtend van de dag van de laatste EC chemo, heb ik de resultaten van de bloedtest niet ontvangen. Ik bel het hôpital du jour (de dagbehandeling) om te vragen of zij ze wel hebben. Maar de bitchy receptioniste is helemaal in paniek. 'De pharmacie is dit weekend ondergelopen tijdens het onweer', zegt ze, 'ze kunnen vandaag geen chemo maken. Kom maar niet'. 

Ik kan het niet laten. Ik vraag haar of ze nog van plan was geweest mij hierover te bellen. Of hadden ze me gewoon helemaal naar het ziekenhuis laten komen en me ter plekke weer naar huis gestuurd? De receptioniste snauwt dat ze wel 50 mensen moet bellen, ja!  Ach, die arme schat heeft het toch zo zwaar. Ik bel gauw Nassim, mijn taxichauffeur, dat het niet doorgaat. Hij was al bijna onderweg naar mij toe.

Twee dagen later heb ik een nieuwe afspraak. Wel met een andere oncoloog. Es kijken of die wil praten. Mijn eigen oncologe doet dat namelijk niet. Ik zoek mijn vragenlijstje op op mijn telefoon. Ik vraag haar wat ze hopen te bereiken met deze chemobehandeling. Ze zegt:' Dat de tumoren niet verder groeien'. Ik vraag haar wat ze gaan doen als de tumoren wel verder groeien. Ze sust: 'Daar gaan we nu niet van uit'. Ik vraag wat ze, als ze na de operatie weten hoe de tumoren gereageerd hebben op de chemo, precies gaan doen met die informatie. 'On va le noter', zegt ze (we gaan het noteren). 

Weer die muur. Ik word hier helemaal niets wijzer van. Ik vraag haar wanneer ik de chirurg zal spreken. 'Wanneer het daarvoor tijd is' zegt ze, 'laten we ons eerst maar concentreren op deze chemobehandeling'. Ik zeg haar dat ik wel tijd nodig zal hebben om te beslissen wat we gaan doen met de borstreconstructie enzo. 'U hoeft helemaal niks te beslissen', glimlacht ze, 'dat gaat de chirurg voor u doen'. Chemo 4