Le radiologue (de radioloog)
Tien dagen na de laatste chemo ga ik voor de laatste mammo en echo. In ken deze radioloog niet. Hij zegt niet zoveel, kijkt me niet aan terwijl hij de echo doet. Maar radiologen zijn eigenlijk altijd wel aardig. Het zijn toch een beetje de nerds van het ziekenhuis met al hun apparaten en gadgets.
Wanneer ik me weer aangekleed heb en op het punt sta te vertrekken, vraag ik hem nog of ik de tepel dus zal kunnen behouden. 'Absolument pas (absoluut niet)! Dat is veel te riskant', hoor ik opeens vrij hard zijn stem vanachter een monitor. Beduusd vertel ik hem over het plan van de chirurgienne om de tepel tijdens de operatie te laten testen en weer terug te naaien. Hij staat op, pakt me bij mijn elleboog en neemt me mee naar zijn computers. Op een beeldscherm wijst hij me aan hoe een van de tumoren zeer waarschijnlijk tegen de tepel aanzit/zat. Hij zegt mij dat ik de tepel ga verliezen
11 reacties
Ik lees even met opengesperde ogen en stel me voor dat dat ook een beetje het gezicht was dat jij trok. Enerzijds denk ik: die man is tenminste eerlijk en duidelijk. Maar hopla, alweer zo empathieloos... Hebben je knieƫn het niet begeven toen hij dat zo liet zien of hebben je vorige ervaringen je al gehard (ocharme)?
De eerste radioloog, die mijn borstkanker vaststelde, had al in zijn rapport geschreven dat de tumor in 'quasi contact' kwam met de tepel, dus ik was niet helemaal verrast.
Ik verwacht heus niet dat ze allemaal met me mee huilen. De radioloog was die dag mijn held!
Nee awel, ik denk daarmee dat ik het zo wat dubbel aanvoelde. Enerzijds was mijn directe reactie van "oef, die man is duidelijk" en daarna kwam de vraag of dat dan niet te confronterend was (daarmee dat ik de aardbei-uitdrukking van mcjerr zo touchƩ vond). Maar als je al voorbereid was, dan kan ik me voorstellen dat de eerlijkheid welkom was. Nee, meehuilen hoeft niet, dat is ook waar, maar duidelijk en eerlijk en zorgzaam communiceren wil ik toch liever wel.
Wat een horken heb je er toch tussen. Waarschijnlijk hebben ze wel gelijk, maar ze hebben de sociale vaardigheden van een gekneusde aardbei. Wat de meeste zien is een gezwel in hun werkplaats, maar vergeten dat de verpakking een mens is.
Dit is zo goed uitgedrukt!
Inmiddels ben ik gewend aan deze manier van communiceren en heb ik de behoefte de radioloog te verdedigen. Ik kan niet in zijn hoofd kijken, maar ik had de indruk dat hij verrast was dat de chirurgienne een tepelbesparende operatie zat te plannen, terwijl dat volgens de resultaten van de echografische onderzoeken nooit een optie is geweest (de lobulaire tumor zat er altijd al te dicht tegenaan). Ik word hier niet geĆÆnformeerd over hoe beslissingen over mijn medische behandelingen worden genomen, wat de inbreng van de verschillende medische specialisten is geweest. Ik weet niet of dat in Nederland wel zo zou zijn. Het enige wat ik weet is dat de plannen voor tepelbesparing na deze echo ineens van de baan waren, terwijl er geen nieuwe ontwikkelingen waren. Ik probeer te begrijpen wat er toen is gebeurd.
Ik vind deze radioloog ook een held. Hork of niet, hij was wƩl betrokken. En gaf je de juiste info.
Ik blijf me verbazen over de non-communicatieve omgangsvormen in de Franse ziekenhuizen.
Zo, het kan maar duidelijk zijn. Al heb ik het idee dat ze in dat ziekenhuis van jou niet altijd het juiste dosier voor zich hebben.
Doe je dit alles nou verder helemaal alleen? Ik heb altijd iemand mee als ik een arts te spreken krijg maar ik kan me voorstellen dat dat bij jou qua reistijd en workload thuis niet altijd mogelijk is.
Ja, ik doe alles alleen, anders moeten we telkens de boel een halve dag sluiten.
Dat vind ik echt k#t voor je. Het is al een eenzame ziekte, en om dan in een horkerig ziekenhuis dat alles alleen te doorstaan vind ik echt wel een dingetje hoor. Echt 60 pluimen voor jou dat je het volhoudt en allemaal doet.