Les ordonnances (doktersrecepten)
Nu ik besloten heb dat ik mij in Frankrijk ga laten behandelen, krijgen we weer een beetje een plan in ons hoofd. Eerst die schimmel in de slaapkamer, want dat is voor niemand gezond en al helemaal niet voor iemand met een door de chemo verzwakt immuunsysteem. Mijn man pakt een grote sloophamer en tikt de zwart geworden pleisterlaag van de muur. En dan slaat hij lekker door. Volgens mij moet hij even wat opgebouwde spanning kwijt. Alles gaat eruit: het plafond, de andere muren, de oude badkamer. Er blijft een grote kale ruimte over. Hij gaat een studiootje voor ons bouwen. Ik maak tekeningen van hoe ik het wil hebben. Het is misschien niet de beste timing, maar het moest toch gebeuren. We verhuizen onze spullen naar het eenvoudige zolderappartementje dat normaal gesproken voor de seizoenskrachten is.
Ondertussen stap ik op de welbekende kankertrein, blij dat er eindelijk beweging in zit. Ik zet de afspraken voor hartonderzoek, TEP-scan (=PET-scan), installatie van port-a-cath, MRI en plaatsing van 'clips' op de tumoren, in de agenda. Reserveer de taxi. Zoek uit wat voor bloedonderzoeken en COVID tests ik voor welk onderzoek of ingreep moet laten uitvoeren. Maak afspraken met wijkverpleging, die aan huis bloed zal komen afnemen. Ik boek een extra controle bij de tandarts, ik vind een pruikenzaak.
Ik geef de ordonnances (doktersrecepten), die de oncoloog mij gegeven heeft, af bij de apotheek in het volgende dorp. Even later loop ik met enorme tas medicijnen weer naar buiten. Ik ben al lang weer vergeten welk medicijn bij welke bijwerking hoorde. In Frankrijk plakken ze geen etiketten met naam en dosering op de doosjes medicijnen. Je moet gewoon onthouden wat de dokter en de apotheker erover gezegd hebben. Aan de hand van de minieme instructies op de ordonnances (recepten) en Google, puzzel ik een heel schema in elkaar: bij diarree neem je dit, bij aanhoudende diarree neem je dat, gaat het dan nog niet over of krijg je koorts, dan bel je dit nummer, na kantooruren en in het weekend bel je dat nummer.
Gelukkig ben ik fit. Ik vraag me af hoe erg zieke, of erg oude mensen omgaan met deze ongelooflijke hoeveelheid instructies die ze over me uitgegoten hebben.
3 reacties
Mijn vrouw vraagt altijd om alles op te schrijven. Voorkomt vergissingen. Sterkte met de behandelingen en succes met de verbouwingen
Ja, ik heb een notitieboekje aangeschaft.
Wat een vreemde manier, om met mensen om te gaan.
Medicijnen zonder label, en je moet het allemaal maar zien te onthouden.
Omdat het zo onoverzichtelijk is, en je het niet allemaal bij kunt houden, zijn wij er toe overgegaan, om het gesprek op de telefoon op te nemen, zodat je het terug kunt luisteren, dan zou je eventueel zelf de labeltjes kunnen printen, en er op plakken.
Peter