Vous êtes malade (u bent ziek)
Ons hotel staat in een klein gehucht op het Franse platteland. De taxichauffeur komt uit de stad. De eerste keer dat hij me op komt halen om me naar het ziekenhuis te brengen voor mijn onderzoeken, rijdt hij volledig verkeerd. We moeten keren op een boerenerf. Hij geeft toe dat hij dit gebied niet zo goed kent. Hij zit ook nog niet zo lang in dit vak. Aan mij heeft hij niks. Ik woon hier al 12 jaar, maar ik heb het richtingsgevoel van een stofzuiger. De tweede keer dat hij me komt halen, weet hij de weg.
Ik realiseer me opeens dat hij nu ramadan houdt en dat het dus niet zo beleefd is om uitgebreid op zijn achterbank mijn koffie te drinken en mijn brood te eten. 'Nee', zegt hij, 'dat geeft niet. U moet drinken. Vous êtes malade (u bent ziek).' Hij ziet mij als ziek. Ik voel me helemaal niet ziek. Maar ik hoor er opeens niet meer bij, bij de 'normale', gezonde mensen. Ik krijg het mijn mond bijna niet uit, dat ik kanker heb. Ik wil niet anders zijn dan de anderen.
Ik verbied mijn familie het er met iedereen over te hebben. Dat vinden ze lastig, ze moeten het ook kwijt. Maar ik heb geen medelijden, ik wil niet dat er over me gepraat wordt.
4 reacties
Zo'n lieve, empathische chauffeur.
Ik begrijp het wel. Ik wilde ook absoluut niet als ziek gezien worden, al betrof dat bij mij vooral de buitenwereld. Ziek worden van de chemo "hielp" wel met me ziek voelen overigens, maar het besef dat je ziek bent van het noodzakelijke gif, is toch ook weer raar. Toch was voor mij kiezen voor geen pruik geen optie. Inderdaad, dit "er niet bij horen" is een van de ergste gevoelens. Het is al een verschrikking, kanker, en dan ook nog die ongewenste bijvangsten allemaal.
Het feit dat ik me niet ziek voelde maakte het voor mij best moeilijk om de behandelingen en de bijvangsten te accepteren.
Ik begrijp je wel.
Het is lastig uitleggen maar ik voel mij (op een paar klotedagen na de chemo na) ook niet ziek. Ja, mijn energieniveau is lager maar ziek ben ik niet. Ik heb een tumor. En daar doen “we” wat aan. Oja ik heb ook geen haar meer maar dat zijn details. Voor de één een nuanceverschil, ziek zijn of iets hebben maar voor mij een belangrijk onderscheid.
Wat een lieve taxi chauffeur 🍀
Daar doen "we" wat aan.. Inderdaad tussen aanhalingstekens. Eigenlijk doen "ze" er wat aan. Het enige wat ik zelf kan doen, is zorgen dat ik mentaal een beetje overeind blijft. En dan komt de hulp soms uit onverwachte hoek in de vorm van een sympathieke chauffeur.