Gaat dit over mij?

Openbaar blog
zaterdag 11 februari 2023
1812 x gelezen

Niet te vatten, lamgeslagen, onbegrijpelijk, gaat niet over mij. Maar mijn oncoloog heeft het wel over mij.

Afgelopen woensdag de PET-CT gehad. Donderdagavond zag ik in mijn medisch dossier dat het goed fout was. Maar had toen nog hoop. Hoop die ik nu ook nog heb hoor. Maar die ik wel bij heb moeten stellen.

Vrijdagmiddag eerst naar mijn oncoloog. Ze vertelde mijn man en mij dat de PET-CT op 1 plekje aan de linkerbuitenkant van mijn hersenen aangekleurd is. Ze kan nog niet vertellen hoe groot het is. Daar moet zo snel mogelijk een MRI voor volgen. Ze had al een afspraak voor mij gemaakt. Eerste mogelijkheid zou pas volgende week vrijdag zijn op een spoedplaats. Dat vind ik niet: zo snel mogelijk. Mijn oncoloog beseft dat ook. En geeft mij het advies om na dit gesprek naar de röntgen te gaan, om te vragen of ze mij willen bellen als er iemand uitvalt.

Onbegrijpelijk. Voor de tweede keer word ik weer die rollercoaster ingeduwd waar ik nog niet van weet wat me allemaal te wachten staat. Wat ons te wachten staat: mijn gezin. Mijn man en 2 kinderen te wachten staat. Want kanker heb je niet alleen.

Na de MAVO heb ik de opleiding kinder en jeugdvereniging gedaan. Was met 1 jaar stages in de zorg. Heb toen op een peuterspeelzaal gewerkt. Op verpleeghuis Elisabeth in Goirle. En op huize Haaredael in Haaren. Zal allemaal wel niet meer bestaan 🥰

Vanaf mijn 19e, werk ik al met heel veel plezier in de zorg. Begonnen met de Z-opleiding. En op mijn 25e overstap gemaakt naar het ziekenhuis. De A-opleiding. Werk sinds 2005 in het Maxima Medisch Centrum.

Eerst naar mijn eigen afdeling waar ik al vanaf 1 september 2008 met zoveel liefde werk. Waar ik mij niet voor 100%, maar voor 200% voor de patiënten inzet. Er nog altijd zoveel voldoening uit haal. Waar ik met zoveel fijne collega's mag werken en waardoor mooie vriendschappen zijn ontstaan.

Bizar dat ik één week moet wachten op de MRI. Ik ben niet alleen. Maar dit is niet te verkroppen om zolang in onzekerheid te zijn. En te weten wat de mogelijkheden kunnen zijn. Mijn collega springt voor mij in de bres. En ik heb geluk. Er is nu al iemand uitgevallen en ik kan al meteen door naar de MRI.

Om 17.15u word ik door mijn oncoloog gebeld. De uitslag is erger dan gehoopt. Op de MRI zijn 2 uitzaaiingen in mijn hersenen te zien.De ene zit aan de linkerbuitenkant en is al 2,5 bij 3,5 cm. En hier zit veel oedeem om heen. Mijn oncoloog vind het daarom belangrijk dat ik al met dexamethason start,ook al heb ik nog geen klachten. En de andere uitzaaiing zit rechtsachter. Ook aan de buitenkant. Zit geen oedeem om heen. En is 1,5 bij 2,5 cm.

Dinsdag heb ik een afspraak met een neuroloog. Donderdag word ik besproken in het MDO. En vrijdag krijg ik hopelijk te horen wat de mogelijkheden zijn.

Eenmaal thuis begint langzaam te landen wat mij overkomt. Bizar. Totaal geen klachten. Zoveel energie. Helemaal als ik denk aan afgelopen weken. Dit gaat toch niet over mij. En toch ben ik nu helemaal bij de groep geduwd waar ik niet bij wil horen. Maar waar ik voor ga zorgen dat je met deze klote ziekte ook 90 jaar kunt worden💪💪💪

PS. Al bijna 700 keer is mijn blog gelezen. Het zou mij nog meer kracht en steun geven, als je dan op het hartje wil klikken, wat onder mijn blog staat.als teken van medeleven,

Gaat dit over mij?

94 reacties