Een fijn bezoek

Vandaag zijn we bij mijn ouders langs geweest, die hier gelukkig op een kwartier lopen vandaan wonen. Sinds ik uit huis ben, hebben we er een gewoonte van gemaakt dat we elke zondag bij ze komen eten. Zo ook vandaag.

De gesprekken zijn zwaarder, emotioneler. Ik merk dat mijn vader opleeft wanneer hij aan het vertellen is. Over vroeger, de ziekenhuisbezoeken, liedjes die hij mooi vindt, familie. Waar hij begint als ellendige, ineengekrompen man, daar eindigt zijn betoog met een houding waaraan niet te zien is dat er binnen in hem zoveel mis is. Bijzonder om te zien, hoeveel goed het hem doet om een luisterend oor te hebben.

Vandaag heb ik naast hem aan de vleugel gezeten, muziek maken is zijn lust en zijn leven, en hij heeft één van de mooiste stukken van Bach voor me gespeeld. Van mijn eigen vader heb ik piano mogen leren spelen, en voor een milliseconde voelde het even net als vroeger, wanneer hij een stuk muziek aan mij liet horen, ik naast hem achter de piano, een stuk wat ik daarna zelf zou moeten instuderen. Momenten zoals deze met hem delen is fijn. Ook heb ik hem vandaag mijn brief gegeven, waarin ik over allerlei herinnering schrijf, en over zaken waarbij ik enorm veel van hem geleerd heb. Ben benieuwd of het voor hem net zo fijn is om te lezen als het voor mij was om te schrijven. Kortom: dit bezoek van vandaag was fijn. Ik hoop dat we dit nog heel vaak kunnen doen.