Titelloos boek
"De vloer zakte nog net niet spreekwoordelijk onder me weg. Het was alsof die bewuste woorden voor mijn ogen in duizenden verschillende stukjes uiteenspatten en ik zelf de stukjes weer bij elkaar moest gaan zoeken. De keiharde bevestiging dat het fout zat was er inmiddels. Waarom was er dan toch dat minuscuul kleine stukje hoop, dat er iets anders aan de hand was? Dat hetgeen wat ze zagen, geen kanker was?"
Al langer speelde ik met het idee, maar ik heb besloten en ben inmiddels ook begonnen. Ik ga een boek schrijven. Ja, net als alle bekende "influencers" in Nederland die tegenwoordig op de proppen komen met een boek over hoe je het beste je eyeliner aan kunt brengen zonder eruit te zien als een vogelverschrikker die te lang in de regen gestaan heeft.
Ik heb nog geen flauw idee wat er allemaal in dit boek komt te staan, maar heb uiteraard wel een leidraad, iets wat we allemaal gemeen hebben op deze website; kanker. Niet vanuit medisch oogpunt, maar vanuit het oogpunt van een dochter wiens vader het aan het overkomen is.
Ik heb een begin gemaakt en vertrouw erop dat de rest vanzelf zal volgen. Als kind kon ik al aardige betogen schrijven en draaide ik mijn hand niet om voor een boekverslag of spreekbeurt. Taal is wel mijn ding.
Hiernaast merk ik ook dat anderen ook werkelijk wat hebben aan hetgeen ik schrijf. Ik ervaar dat mijn schrijven (h)erkenning en troost biedt en dat het me tevens aardig lukt om de realiteit te vertalen naar een zooitje woorden die overeenkomen met de werkelijkheid. Het voelen en doormaken is ten eerste, erover schrijven en praten is een kunst, wat mij betreft. Zie die kluwen ongrijpbare, abstracte spinsels die wij "gedachten" en "emoties" noemen maar eens om te buigen naar iets wat buiten je eigen hoofd om zichtbaar wordt. Wat is taal toch bijzonder.
Enfin, in dit boek komt een aantal dingen centraal te staan. Allereerst de ziekte die we allemaal, helaas, maar al te goed kennen. Of denken te kennen, daar er nog altijd, ondanks de leeftijd van de ziekte, volop onderzoeken naar worden gedaan en proeven mee worden uitgevoerd. Ik denk niet dat er een complexere ziekte bestaat dan kanker. Correct me, if I'm wrong.
Daarnaast, of beter gezegd, daarboven, komt mijn vader te staan. Het is de bedoeling dat hij in dit boek tot leven komt en je hem bijna, m.b.v. een beetje voorstellingsvermogen, aan zou kunnen raken. Hoewel ik besef dat ik de lat hiermee erg hoog leg voor mezelf, denk ik wel dat ik dit kan.
Verder.. Tja, verder zie ik wel wat er allemaal in mijn boek komt te staan. Een titel heb ik ook nog niet, maar die volgt ongetwijfeld vanzelf.
De foto die je bovenaan dit blogbericht ziet is er een uit eigen collectie. In 2016 zijn we met zijn vieren op vakantie geweest in Valkenburg (Limburg) en zonder dat het mijn bedoeling was heb ik een luchtballon en een voorbij vliegende vogel in een mooie compositie vastgelegd. Schoonheid is overal, als je het maar wil zien. Daar sluit ik dit "tussentijdse" blogbericht maar mee af.
6 reacties
Hoi Helena, mooi initiatief succes 👍👍
Al schrijvend ga je een wereld ontdekken of de wereld welk van de 2 aan jou de keus hun wereld of de jouwe. Als je jouw leven en je passie op papier kan krijgen, maar laat je niet verleiden door te zeggen dat kanker gecompliceerder is dan iets anders, bv Parkinson, ALS en zo voort, bij zieke mensen spelen 2 zaken de hoofdrol de ziekte en de persoon die het betreft, ieder mens is uniek de ziekte soms minder. Ook de plaats waar de tumor zit en zijn eventuele uitzaaiingen, met dat boek ga je een voertuig maken om je anker te plaatsen zonder dat het een last is in tijd, en tijdens je reis heb je altijd zicht op dat anker terwijl je de horizonten van je wereld en gedachten aanschouwt. Ik hoop dat ondanks de zwaarte van de reis je op enig moment beseft dat je leeft en streeft met de bezieling van je ouders om iets moois en goed neer te zetten, en dat dat het startpunt is om je eigen reis te doen aanvangen. Dat de werelden zich soms vermengen en dan weer uit elkaar gaan mag je niet verbazen
Behouden vaart
Liefs en Stekte
Wekelijk geen idee dat dit 2x word geplaatst
Ron0412
13 november 2021 om 00.14
Al schrijvend ga je een wereld ontdekken of de wereld welk van de 2 aan jou de keus hun wereld of de jouwe. Als je jouw leven en je passie op papier kan krijgen, maar laat je niet verleiden door te zeggen dat kanker gecompliceerder is dan iets anders, bv Parkinson, ALS en zo voort, bij zieke mensen spelen 2 zaken de hoofdrol de ziekte en de persoon die het betreft, ieder mens is uniek de ziekte soms minder. Ook de plaats waar de tumor zit en zijn eventuele uitzaaiingen, met dat boek ga je een voertuig maken om je anker te plaatsen zonder dat het een last is in tijd, en tijdens je reis heb je altijd zicht op dat anker terwijl je de horizonten van je wereld en gedachten aanschouwt. Ik hoop dat ondanks de zwaarte van de reis je op enig moment beseft dat je leeft en streeft met de bezieling van je ouders om iets moois en goed neer te zetten, en dat dat het startpunt is om je eigen reis te doen aanvangen. Dat de werelden zich soms vermengen en dan weer uit elkaar gaan mag je niet verbazen
Behouden vaart
Liefs en Stekte
Lieve Ron,
Jouw bemoedigende en intelligente woorden blijven me iedere keer weer verbazen. En ja, misschien is het wat te kort door de bocht door te denken dat kanker zeer complex is. Er is nog gewoon veel over te ontdekken (hoop ik en denk ik), maar dat geldt voor ziektes als ALS, Alzheimer en Parkinson net zo goed. Toch blijft het mooi om te zien hoeveel meer men nu kan dan vele jaren geleden en hoeveel mogelijkheden erbij zijn gekomen, om de ziekte te behandelen of in elk geval (tijdelijk) af te remmen.
De bezieling die je benoemt heb ik van mijn beide ouders geërfd en pas ik toe wanneer ik aan het schrijven ben. Ik denk dat ik daarmee mijn passie gevonden heb. Ik zal er een mooi anker van maken, beloofd.
Dankjewel voor je warme woorden. We houden moedig zee :-)
liefs van Helena
Lieve Helena,
Als fervent schrijver en woordkunstenaar op mijn manier, begrijp ik je helemaal. Jij weet als geen ander wat jouw vaardigheden zijn, en als jij hier je ziel en zaligheid in legt, gaat het je zeker lukken. Aan doorzettingsvermogen zal het je niet ontbreken en al duurt het lang (ik heb er bijna 2.5 jaar over gedaan) uiteindelijk zal het er zijn.
Veel succes!
Liefs Hebe xx
Lieve Hebe,
Mijn oprechte dank voor je berichtje. De uitspraak over Rome die niet in 1 dag gebouwd is gaat voor vele aspecten van het leven op. Zo ook voor deze. Ik ga m'n best doen :-)
Wie er allemaal in het dankwoord komen te staan weet ik nog niet, maar jij bent er één van!
Liefs van Helena