Een lichtpuntje

Gisteren zijn we in Leuven geweest voor een second opinion bij dr. Professor de Vleeschouwer. 

We kwamen aan bij het ziekenhuis in Leuven en het viel meteen op hoe groot het ziekenhuis is vergeleken met het ziekenhuis hier in Turnhout. Je zou er zo verloren lopen. 

We hebben uiteindelijk 55 minuten zitten wachten tot we aan de beurt waren, maar we hebben er toch een goed gevoel aan overgehouden.

Daar waar ze hier in Turnhout met 4 neurochirurgen aangeven dat opereren geen optie is, zei deze professor meteen dat hij het helemaal niet uitsluit dat hij wél kan opereren. Alleen moet er wel eerst een speciale MRI-scan gemaakt worden waarbij mijn partner taal oefeningen moet doen tijdens de scan. Op die manier kunnen ze dan zien of de tumor echt in een actief gebied zit wat ze niet weg kunnen halen. 

Hij nam ook echt de tijd voor ons, en ik heb allerlei vragen kunnen voorleggen over een trial waar ik over gelezen had. En een ander soort combinatie chemo die wellicht beter zou kunnen aanslaan. De man legde alle voors- en tegens goed uit.

Al met al is de MRI voor a.s. maandag al ingepland en volgende week woensdag krijgen we daar de uitslag van. Hij legde uit dat met een operatie in combinatie met chemo en bestraling de beste kansen op een langere overleving zijn. 

Gek hoe je zo ineens in de ‘kankertrein’ zit samen. Deze rijdt maar door en door, passeert allerlei stations waar je weer iets van informatie ophaalt of over je heen laat komen. En in de tussentijd draait de wereld gewoon door. 

Ik merk dat ik zelf erg moe ben. En als ik alleen ben huil ik veel. Maar tussendoor moet ik er ook zijn voor hem en de kinderen. Al met al heb ik gisteren toch ervaren als een klein lichtpuntje, hoop dat we hem langer bij ons kunnen houden. En toch ga ik elke keer met lood in mijn schoenen naar die ziekenhuisafspraken. Ik heb al 100x gedacht; Ik ga niet mee naar binnen, ik wil het niet horen…. Ik draai om. Maar ik ben er en sta naast hem. Hoe moeilijk ook, in goede en slechte tijden.

Wij moeten, net als zoveel mensen hier, door…zo goed en kwaad als het kan. Zoveel mensen zitten telkens met deze vreselijke angsten en onzekerheid. Ik hoop nu alleen op een positieve uitslag voor een operatie aankomende woensdag…..

Liefs,

Joyce