"De Cock, met C-O-C-K"
Zoals gehoopt ben ik -net zoals de slak- inmiddels uit de put geklommen maar zonder slag of stoot is dat niet gegaan. Weliswaar zat er bovenaan geen hongerige merel op mij te wachten (zoals een cynische uitgebreide variant van de wiskundesom uit het blog "de slak in de put" vertelt*) maar ik ben wel door iets aangevallen toen ik bovenkwam, daar ik afgelopen zaterdagavond op de EHBO ben beland.
Nadat ik zaterdagmiddag uit het niets hoge koorts kreeg had ik de oncologische helpdesk gebeld, die mij subiet sommeerde naar de HAP te gaan. Men had mijn komst al gemeld aldaar..... maar foutje bedankt want op de HAP (huisartsenpost die gevestigd is in het lokale ziekenhuis) wist men van niets. Nadat ik daar een half uur had zitten wachten kwam de aap uit de mouw: het was de bedoeling dat ik naar de EHBO zou gaan, twee deuren verder op.
Op de EHBO kreeg ik gelijk een infuusnaald aangemeten bij het bloedprikken, omdat blijkbaar in mijn situatie bijna elke chemoklant met hoge koorts ter observatie wordt opgenomen totdat de oorzaak van de koorts bekend is. Men had het over een soort garantieregeling voor hun chemoklanten. Een garantie waar ik deze keer heel erg weinig zin in had. Maar goed in vier uur tijd kreeg ik de hele mikmak over mij heen: bloed & urineonderzoek, hartfilmpje, longfoto. Als bonus kreeg ik nog wel een diepte interview met een geduldige knappe Duitse brunette (= de co-assistente).
Omdat de koorts en hartslag zakten, de foto's en testen niets schokkends lieten zien (behalve nog steeds te hoge leverwaarden) en ik veel praatjes kreeg mocht ik rond 23uur toch naar huis. De volgende dag was ik al weer hersteld.
De ECHO van afgelopen vrijdag: deze laat alleen de reeds bekende cysten zien in de lever dus dat is goed nieuws. Ook elders in mijn romp kwam men geen nare dingen tegen zoals vergrote lymfklieren etc. Mooi dus! Nu is het wel zo dat een echo minder details kan zien dan een CT, dus de CT in het Antoni die bepaalt of ik kleine kansen op genezing mag blijven koesteren, blijft (erg) spannend.
Immers, de CT-scan was in augustus gunstig, dus als ik toch de enorme pech heb dat er (ondanks 5 weken chemo) uitzaaiingen zijn ontstaan in de lever de afgelopen twee maanden, dan zullen dat kleintjes zijn die een echo niet (makkelijk) oppikt. Dit zwarte scenario blijft ook op tafel liggen omdat mijn leverwaarden nog steeds te hoog zijn. Weliswaar is na 1 week chemovakantie ASAT licht gedaald en ALAT bijna gehalveerd, toch zijn deze waarden nog 3 tot 4x te hoog. Wat de zaak nog rotter maakt is dat LDH zelfs nog behoorlijk verder is gestegen.
Mijn oncologe en ik zijn er dus nog niet uit wat nou de oorzaak is. Het begint aardig recherchewerk te worden. Wat zou De Cock er van vinden?
Bij de virussen zit alleen Hepatitis E nog op het verdachtenbankje, de rechter zal daar deze week over oordelen aan de hand van het bewijsmateriaal dat ik vandaag afgaf (= bloedmonster). Epstein-Barr Virus (EBV, een Herpesvirus dat de ziekte van Pfeiffer veroorzaakt, maar daarnaast ook geassocieerd wordt met bepaalde kankersoorten zoals Hodgkin) bleek namelijk een geldig alibi te hebben: wel ooit actief geweest in mijn lichaam, maar nu niet. EBV wordt in Amerika trouwens ook wel gekscherend het EveryBodyVirus genoemd: immers 80-90% van de bevolking heeft het virus ooit gekregen.
Bij de bank met daarop toxische stoffen (zoals paracetamol en bepaalde oude mengsels van sterrenmunt thee) is vrijwel iedereen direct vrijgepleit. Daardoor blijft Oxaliplatin nog steeds over als hoofdverdachte (maar dit sujet is al twee weken niet meer door mijn lichaam toegelaten c.q. gesignaleerd) met als geloofwaardige reserve kandidaat: tumoractiviteit in de lever.
Op deze plek wil ik de afdeling "planning" van het Antoni een compliment geven: men heeft 10 (!!) afspraken op dezelfde dag weten te plannen, scheelt mij heel wat reistijd! Naast de CT ga ik o.a. langs de anesthesist, diëtiste, oncologisch verpleegkundige, stoma verpleegkundige (voor het geval dat) en nog wat personen.
Het is dus afwachten wat er begin volgende week bekend wordt gemaakt aan de hand van de CT scan van aanstaande vrijdagmiddag. Een flauwe grap is trouwens dat mijn HIPEC chirurg daar , De Kok met K-O-K heet!
* iemand met wie ik contact had over deze som, merkte direct op dat er ook grote agressieve slakken zijn die geen merel durft op te eten. Dit ter motivatie van de slak in mij, toen ik in de put zat.
Nadat ik zaterdagmiddag uit het niets hoge koorts kreeg had ik de oncologische helpdesk gebeld, die mij subiet sommeerde naar de HAP te gaan. Men had mijn komst al gemeld aldaar..... maar foutje bedankt want op de HAP (huisartsenpost die gevestigd is in het lokale ziekenhuis) wist men van niets. Nadat ik daar een half uur had zitten wachten kwam de aap uit de mouw: het was de bedoeling dat ik naar de EHBO zou gaan, twee deuren verder op.
Op de EHBO kreeg ik gelijk een infuusnaald aangemeten bij het bloedprikken, omdat blijkbaar in mijn situatie bijna elke chemoklant met hoge koorts ter observatie wordt opgenomen totdat de oorzaak van de koorts bekend is. Men had het over een soort garantieregeling voor hun chemoklanten. Een garantie waar ik deze keer heel erg weinig zin in had. Maar goed in vier uur tijd kreeg ik de hele mikmak over mij heen: bloed & urineonderzoek, hartfilmpje, longfoto. Als bonus kreeg ik nog wel een diepte interview met een geduldige knappe Duitse brunette (= de co-assistente).
Omdat de koorts en hartslag zakten, de foto's en testen niets schokkends lieten zien (behalve nog steeds te hoge leverwaarden) en ik veel praatjes kreeg mocht ik rond 23uur toch naar huis. De volgende dag was ik al weer hersteld.
De ECHO van afgelopen vrijdag: deze laat alleen de reeds bekende cysten zien in de lever dus dat is goed nieuws. Ook elders in mijn romp kwam men geen nare dingen tegen zoals vergrote lymfklieren etc. Mooi dus! Nu is het wel zo dat een echo minder details kan zien dan een CT, dus de CT in het Antoni die bepaalt of ik kleine kansen op genezing mag blijven koesteren, blijft (erg) spannend.
Immers, de CT-scan was in augustus gunstig, dus als ik toch de enorme pech heb dat er (ondanks 5 weken chemo) uitzaaiingen zijn ontstaan in de lever de afgelopen twee maanden, dan zullen dat kleintjes zijn die een echo niet (makkelijk) oppikt. Dit zwarte scenario blijft ook op tafel liggen omdat mijn leverwaarden nog steeds te hoog zijn. Weliswaar is na 1 week chemovakantie ASAT licht gedaald en ALAT bijna gehalveerd, toch zijn deze waarden nog 3 tot 4x te hoog. Wat de zaak nog rotter maakt is dat LDH zelfs nog behoorlijk verder is gestegen.
Mijn oncologe en ik zijn er dus nog niet uit wat nou de oorzaak is. Het begint aardig recherchewerk te worden. Wat zou De Cock er van vinden?
Bij de virussen zit alleen Hepatitis E nog op het verdachtenbankje, de rechter zal daar deze week over oordelen aan de hand van het bewijsmateriaal dat ik vandaag afgaf (= bloedmonster). Epstein-Barr Virus (EBV, een Herpesvirus dat de ziekte van Pfeiffer veroorzaakt, maar daarnaast ook geassocieerd wordt met bepaalde kankersoorten zoals Hodgkin) bleek namelijk een geldig alibi te hebben: wel ooit actief geweest in mijn lichaam, maar nu niet. EBV wordt in Amerika trouwens ook wel gekscherend het EveryBodyVirus genoemd: immers 80-90% van de bevolking heeft het virus ooit gekregen.
Bij de bank met daarop toxische stoffen (zoals paracetamol en bepaalde oude mengsels van sterrenmunt thee) is vrijwel iedereen direct vrijgepleit. Daardoor blijft Oxaliplatin nog steeds over als hoofdverdachte (maar dit sujet is al twee weken niet meer door mijn lichaam toegelaten c.q. gesignaleerd) met als geloofwaardige reserve kandidaat: tumoractiviteit in de lever.
Op deze plek wil ik de afdeling "planning" van het Antoni een compliment geven: men heeft 10 (!!) afspraken op dezelfde dag weten te plannen, scheelt mij heel wat reistijd! Naast de CT ga ik o.a. langs de anesthesist, diëtiste, oncologisch verpleegkundige, stoma verpleegkundige (voor het geval dat) en nog wat personen.
Het is dus afwachten wat er begin volgende week bekend wordt gemaakt aan de hand van de CT scan van aanstaande vrijdagmiddag. Een flauwe grap is trouwens dat mijn HIPEC chirurg daar , De Kok met K-O-K heet!
* iemand met wie ik contact had over deze som, merkte direct op dat er ook grote agressieve slakken zijn die geen merel durft op te eten. Dit ter motivatie van de slak in mij, toen ik in de put zat.
1 reactie